Boşvermek

Silip silip baştan yazdığım yüzlerce satır,sabahın 9'undan bu yana.Tek bir kelime bile yazamadım,tutuldum kaldım sanki öylece.Bilmiyordum,yapmalı mıydım yapmamalı mı.Yapamıyordum ve çoğu kez de yapamamıştım,hiç bir zaman onu ve ona olan aşkımı bir kenara atıp onlar olmadan yaşamayı başaramamıştım.Yine yapamazdım,onlarca defa olduğu gibi yine ve yine...

Onun içindi ama bu,gerekirse kanaya kanaya mücadele etmekti kendimle;kendim için pek sanmıyorum ama,onun için iyi olacaktı en azından.Yapabilseydim bu böyleydi evet,ama ufukta bu da gözükmüyor.Şu anda saçmaladığımın ve lafı döndürüp dolaştırdığımın ben de farkındayım,sadece içimde sonu gelmez bir belirsizlik ve bitmek bilmeyen türlü karanlıklar ile geçirdiğim şu saatler canımdan can alıyor gibi sanki...
Kendi canını yakmak çok kolaydır bilir misiniz,canınız istediği kadar acısın siz yine de gocunmazsınız;ama O'nun canını yakmak,üzmek ve incitmek diye düşününce,buna cesaret edemiyorum.Sırf kendimden korktuğum için,kendine küsmüş bir benden...

Ah bir elimden gelse emin olun yapardım,çekip giderdim,umursamazdım,boşverirdim.Sırf onun için yapardım ben bunu,onu kırmamak için.Eğe ki onun için yapabilip de yapmadığım birşey olsaydı ben bile affetmezdim kendimi,ama değil.Keşke o kadar güçlü olsaydım ki,kendimi bile silip atabilseydim,başkalarının''koca''dediği o küçük yüreğimi.Belki çok faklı bir ben olurdum hatta ben olmazdım bile,ama herşey çok daha farklı olabilirdi...

0 Yorum:

Yorum Gönder