Kime

Meğersem kimse yokmuş be bilader,en başından beri tek bir Allah'ın kulu olmamış desenize.Boşa gitmiş gibi hissediyorum önceden yazdığım o yüzlerce yazıyı;hepsi birine hitap ediyordu,o biri''biri''de olamayınca benim için,sanki tüm satırlarım öksüz kaldı...

Şimdi gerçek''biri''çalsa kapımı,hepsini,herşeyimi yine ona hitap edeceğim.Yanlışınız olmasın;ayran gönül değil bu,tek kişilik seven gönül...
Şimdi gerçekten anlıyorum yazmanın nelere kadir olduğunu,çünkü dayanacak bir temel kuramıyorsanız-ki hayatta da bire bir bu böyledir-,sonrasında ne yana gideceğinizi bilmiyor ve hareket etmek istemeyip öylece kalıyorsunuz sıfır noktasında...

Bazı hikayeler bitmez ya,ya da bitmiştir ama bu onun hiç olmamış olduğu anlamına gelmez falan...Bitmiş hikaye sadece mal bir boşluk sunar size,lakin başlamamıştan zarar alamazsınız...
Bakın,şimdi de kimse yok ama biz bize rahatız,yine hep olduğu gibi ben yazıyorum,siz okuyorsunuz ve günler bir bir yaşanıyor...Elimizden bunu değiştirmek gelir tabi,bu mümkün;ancak değiştirip de ne yapacağız,daha doğrusu ne''yapabileceğiz''sorusunun cevabıdır asıl önemli olan...
Ama ben de artık''Etim ne budum ne''modunda değilim,ben herşeye,herkese yeterim;hepimiz yapabiliriz bunu,gönlü geniş hepimiz...

0 Yorum:

Yorum Gönder