Hüzün Çizgisi

Bu sabah da uyandım yine,yeni bir gün için kafamda sadece taslaktan ibaret onca planla.Koşuşturmam lazımdı,yazıp çizmem ya da birşeyler yapmam.Çünkü birşey yapmayınca hep seni düşünürdüm;gerçi şimdi de yazıyorum,ama yine seni düşünüyorum bak.Öyleyse neden yapıyorumtüm bunları,inan bana ben de bilmiyorum...
Kim bilir,belki de senin için birşeyler yapmak zorunda hissediyorum kendimi,her ne kadar sen pek çoğunun farkında olup yine görmezden gelebilsen bile.Bunu yapabilecek gücüm var benim,olmayacağını bile bile bir uğraşa devam etmeyi sürdürebilecek kadar aptalım da aynı zamanda.Şimdi daha iyi anlıyorum biliyor musun,''abdal''deyiminin aslında ne kadar güzel birşey olduğunu...

Yıllarca gelmeyeceksin,muhtemelen hiç;gelirsen onca yıl sonra,belki bir okuyucu,belki de evlenmiş eski bir arkadaş olarak.Ama her ne olursa olsun ben hep seni yazacağım,hep sana yazacağım.Hiç alakası olmayan bir metnime bakınca bile kendinden bazı şeyler göreceksin içinde.Birgün tüm yazılarımın içine gizleyeceğim seni ince ince,tüm kitaplarımın ve şiirlerimin.Sonra belki çok ünlü olacağım,ben ölünce araştıracaklar bütün yazdıklarımı;hepsinin içinde ayrı güzel bir kadın bulacaklar,birleştirdiklerinde ise seni...

Böylece beni ölümsüz kılacak eserlerim,içlerinde seni de bir bir yaşatacak...

0 Yorum:

Yorum Gönder