Vazgeçtim

Vazgeçtim artık ben,neydi öyle bakamayacağın gözlere sanki ay tutulması misali tutulmak,neydi o altın sesten asla işitemeyeceğin sözleri beklemek;durun cevabını da ben vereyim dostlar,hep de dediğim gibi bariz bir delilikti benimkisi,ama daha çok da aşktı.İmkansıza aşık olmak,sanırım benim doğamda var bu;
Küçükken de böyleydim mesela ben,sırf ay gelecek diye bütün gün geceyi bekleyecek kadar saf ve masumdum,ancak bir o kadar da aldanmış...

Keşke diyorum bir suçum olsaydı,ne bileyim bir kabalık falan etseydim;deseydim ki bu yüzden olmadı,yanlış yaptım deseydim...
Belki de o yüzdendi,birşey yapmış olduğumdan değil de kusursuz olamadığımdandı mesela...

Bilmiyorum ki dostlar,herkesin dediği suçum olmadığı,onun beni kaybettiği,kıymetimin bilinmediği falan.Ama bunlar yalan,en azından inanmak istemiyorum ben;çünkü eğer öyleyse,bu benim için olduğu kadar onun için de kötü demektir,işte ben buna katlanamam.
Bilmiyorum,yüzlercenizden ne kadarı başarıyor beni anlamayı;bazılarınız da anlıyor ama,sadece anlıyor,tıpkı onun gibi...

Bu yüzden seçtim düşünmeyi ben,anlamak için;ve bu yüzden seçtim yazmayı ben,anlamanın ötesinde birşeyler yapabilmek için...

0 Yorum:

Yorum Gönder