Bilemezsiniz
Siz bilemezsiniz,siz anca esin üzerime benim.Doğru ya çok doğru,siz nereden bileceksiniz;
Her gün tam konuşabileceğiniz anda hiç birşey diyemediğinizi,birşey deseniz bile fark etmediğini bilemezsiniz.Her gün başkalarına hitap ettiğiniz onlarca sözü,yazıyı ve şiiri asla onlardan duyamayacağınızı da bilemezsiniz.Ama siz en çok da;o kişinin geri dönmeyeceğini,sizi sevmeyeceğini falan asla bilemezsiniz...
Ya ben,peki ya bana ne demeli?!Ben bildim de ne oldu,ne oldu?!Bunlar sırf acı ve hüzündür inanın bana,sadece bu.Her sabah yataktan kalktığımda söylenilen o içten günaydınları sırf içimdeki burukluğu aynı içtenlikle sunamayacağımdan cevapsız bıraktığımı da bilmezsiniz sorsam size.
Ya da bütün bunları nasıl,neden yazdığımı sorduklarında büyük bir hiddetle ve ardından hıçkırık dolu bir ağlamayla içimdeki bütün o hisleri ortalığa saçmama sebebimin yine sırf o olduğunu bilemezsiniz...
Bilmeyi de bilemezsiniz siz,asla olmayacağını bilmeyi bilemezsiniz.Ama bak ben kabul ediyorum işte,dimdik duruyorum;bakmayın aslında yanıp yıkılıyorum,ölüp diriliyorum.Tamam diyorum ya bugün de tamam diyorum,diyorum o beni sevmedi işte sevmeyecek,bu hep böyleydi diyorum,kendimi kandıramam işte öyle diyorum...
Kendime bıçak saplamış gibi oluyorum,bir köşede yığılıp neden diye ağlamak üzereyken yine birileri geliyor yamacıma,hiç birşey yokmuş gibi tekrardan devam ediyorum aynı hayatıma...
Ama bilmemek de kötü be;sol yanımdaki boşluğun ne zaman dolacağını,kimin dolduracağını bilmememin yanı sıra dolup dolmayacağını bile bilmiyorum.Ümitsizliğe kapılmamak için zor duruyorum,her gün ve özellikle geceleri...
Artık umut etmeye bile inancım kalmadı,beni en çok kanatan,o bıçağı en derinlere sokan da o umuttu ya zaten...
Umut etme diyorum kendime,o sol yanındaki boşluk da dolmayacak çünkü asla senin seçtiğin kişi O olmayacak diyorum.Diyorum Allah diyorum işte,öyle kendi kendime.Sevgim de hüznüm de kendi kendime;nefes alıp verirken,yaşıyor gibi yapıyorum işte...
0 Yorum:
Yorum Gönder