Masal İnsanı
Masallar insanları içine alır bazen;olmadıkça,var olursun.Olan veya olmayanın dengesi böyledir işte,bazen olmayan olandan daha gerçektir.Bizi seven herkes burada,yanımızda olsun;bir de bizim sevdiğimiz,o da bizi sevmeden çok uzaklarda olsun mesela.Yine en değerli odur bizim gözümüzde,bir başkası olamayacaktır...
Bir yerde adaletsizlik gibi anlaşılabilir bu;ancak gönlün adaletini yalnız gönül belirler,buna karışabilecek olan biz değiliz.Doğru veya yanlış olmuş ne fark eder,her türlü yine mutsuz olmayacak mı bu adam?
Haline üzülüyorum bazen,halime ve halimize,halinize de öyle.Keşke,keşke içimizden birileri;bizim yerimize sevip,aşık olup özlemeseydi.Lakin şöyle de bir durum var;
içimizdeki yapmasaydı yine biz yapacaktık,çünkü içimizdeki bizdi ve biz de içimizdeki.İçimizdeki bizdik biz,içimizdeki ile dışımızdaki aynıydı,aynı kişiyi severlerdi bu yüzden,aynısına aşık olup aynısını özlerlerdi...
Yani demek istediğim şu aslında;
Biz sevmeseydik,yine biz severdik;kadere bağlıydık biz,severdik...
0 Yorum:
Yorum Gönder