İftarı Beklemek

Bana''Bekleyen Adam''lakabını takanlarınız olmuştur.Hep beklemeyi seçtim ben,birilerini veya birşeyleri onlar gelmese bile beklemeyi.Çünkü o umudun içimde çırpınmasını seviyordum ben,içimdeki o kıpırdanmayı...
Bekleyişlerimin hepsi güzeldi;kimilerinin gelmemesi benim için ölüm bile sayılsa yine de bir umutla onları beklemek çok güzel,çok özel birşeydi.

Tüm bekleyişlerim güzeldi benim,ama en çok da orucun vesilesiyle iftarı beklemekti güzel olan.Bazen aç olmuyorsun,ama sırf o oruçlu olma psikolojisi yüzünden''Ya acıkırsam?''diye tatlı tatlı,minik streslere kapılıyorsun ya o bile yetiyor içinin güzelleşmesine...
İftarı beklerken ayrı,orucu beklerken ayrı güzelleşiyor insan;lakin asıl mesele ettiğiniz sabır ve bulduğunuz karşılığı değil,beklemeye ve beklediğine kavuşmaya adadığınız o niyet.

İslam niyet dinidir,niyet edip buna çaba harcamak ya da hiç birşey yapmasan bile yolunu gözleyebilmek islamın en güzel göstergesidir insanlıkta.Haksız mıyım dostlarım,hayatta da böyle değil midir bu?

Beklersiniz birisini/birşeyi,şayet o gelmeyecek olsa ve siz bunu bilseniz dahi bekleyebilirsiniz.Peki bunu neyin sağladığını hiç düşündünüz mü?Bunu sağlayan şey yaratanın insana kattığı o şefkat ve merhamettir,bir anlamda kendinize ettiğiniz merhamet ve yine kendinize olan saygınızdandır bu bekleyiş.Oysa ki anlamlıdır,benliğinizi koruyup bu yolda devam ettiğiniz için anlamlıdır...

0 Yorum:

Yorum Gönder