Eza

Kuru bir rüzgar düşün, hafifliğine kıyasla iç ezen; sakin de gelse savurup da geçse benzer. Yok sanınır mahiyeti izi geçenin, o olmasa neyin kefareti örtecek bizi? Bir aftır almış gidiyor başını, aftır bakmıyor ardına ; gün oluyor, gün bile kalıyor, orda öylece duruyor siyahı beyazı...

Bir af orada bakıyor gözlerimin içine;
Dokunmuyor kalbe, dindirmiyor ezayı...

İstemek yetmiyor, keşke yetse;
Bölünüyor kalp, biri atarken diğeri ölmese.