Sana Arkandan Bakmak

En makulü bu sevgilim, arkandan bakmak sana, hiç tanışmamak pahasına.
Önünde olursam göremem seni, gitmeni fark etmemiş olmam ihtimali kemirir bedenimi; zor ama gitmedin diyelim hadi, ya düşersen de duymazsam sesini?
Yanında olursam diğer yanın boş kalır, korkarsın yüzümü görür, umduğun gibi olmam kim bilir, yakışmam da yanına zannımca.

Sana arkandan bakmak önümü aydınlatır; arkanda olduğum kadar vardır önümde yolum, daima sende biten. Arkanda olursam aynı anda sana ve etrafa bakıp bir perspektif kurabilirim, sen olursun sonsuzluk noktam. Senin arkanda olmak bile çoğu şeyin ilerisindedir benim için.

Sana arkandan bakmak, yettiğimce kollamak seni, bilmediğin, garip adlı bir melek misali;
Önüne çıkmaya yetmez yüzüm, bozarım diye masalını, ben uzaktan güzelim sevgilim, baksana, tüm yakınlarım ötede.

Sakın dönme yüzünü, seni de eskitir gözlerimin kederi, yeltenme tutmaya elimi, yakar belki kaderini; bil ama bilme beni, varım işte, o kadarı kafi.
Öylece yürü işte sağa sola, beni düşünme hayatını yaşa; ben ki hep olacağım yerde, orada bir yerde...
Böyle de ısınır, doyarım sevgilim, sen yeter ki dönüp gelme.

Gelme ki... Bir gün gerisin geri gideme.

0 Yorum:

Yorum Gönder