Herkes Gelmez

Yenildim işte, alacalı bir ihtimale...
Gelmeye razı olan, kalben zaten hep benimle olan insanlar gelince... Diğerleri de gelebilir sandım.

Herkes gelmez çocuklar, bir gün kalkıp dünyanın en iyi insanı da olsanız, hepsi gelmez.
Diğerleriyle olduğu gibi olur sanarsın, öyle umarsın ama öyle olmaz; çünkü küs de olsanız diğerleri zaten sevmişti seni, gerçekten sevmişlerdi, sen onlara gitmesen onlar er geç gelirdi...

Biliyorum gitmesi değil kabullenemediğin, nice zaman herkesin üstünde gururla tuttuğun arkadaşının seni hiç sevmemiş olması. Biliyorum hatırlanmak istedin sadece, sandın ki seni görür de kalbi çözülür, döner sandın ötekiler gibi, mümkün sandın, hem neden olmasın ki... Olmaz tabi, kuru toprakta kaktüs dahi açmaz. Sandın mutluluk sonu, bu sefer olmadı.

Herkesi Simge gibi, Gizem gibi, küssen de kalben beraber olduğun, öz kardeş kadar yakın olduğun sandın. Şimdi uyan, geri dön, sımsıkı sarıl dönen ve hep kalanlara, başta Beyza mesela... Ama bırak artık işte, nasılını bilmesem bile... 

0 Yorum:

Yorum Gönder