İkrar

Dibi tutmuş kalbimin, hiçliğimden bu yanık kokusu; yanlış duvarlara çakılmış çiviler gibi aldanmış sevgilere ve geri dönüşü yok işte... Kırık bir mevsim gibi, damaktan ziyade boğazda kalır gibi bir hal almış yaşamak; sadece bir detayken hoş gelmişim belki de, zira ne vakit konunun merkezi ben olsam uzaklaşır gözler; kenarda biri olmakmıș benimkisi, adım desen "merhaba merhaba" belki de. Belli etmezler ama belli, en az bozuk balık kadar keskin kokar zira yalnızlık. 

Kendine "Ne kadar varım?" diye sorduğun zaman iki daha büyük soru doğar: "Nerede?" ve daha önemlisi "Kimde?" aslında bu soruların hepsinin de cevabı hayvan gibi kolaydır, herkes en başından bilir; zor olan, bildiğin cevabı söylemektir, söyleyemeden yaşamak...