Kuru Şiir

Anlık bir merhametle sevme beni gece yarıları,

Ayakta bekleyecek halim yok kalbimde

Küçük harfle kurdum olmaz dediğim hayalleri

Sen miydin en küçüğü, sendeki ben mi?

Öğrenemedim hala gözlerimden ıslanmamayı

Bir kaşık ihtimalinde boğulmadan tok kalmayı

Giremeyeceğim bir kapının önünde büyümek gibiydi seni beklemek

Kaç defa yaşamadığımız günleri unuttuğuma inanmaya çalışırken buldum kendimi

İzsiz kesiklersin bileklerimde, akıp karaya vurdum gecelerce

Hipermetropumdur belki dedim, yok değil uzak dedim

Sana koştum ama imkansızdın koşu bandı sonu gibi 

Pencerelere küstüm, gün ışığından kıskandım seni

Kapandım karanlığa, burdasındır dedim, ben görmüyorumdur kesin.

Hiç olmamış bir seni bilmeden bekledim,

Bilirsem, sevmeyeceğini de bilirdim beni

Böylesi daha iyi aldırma, senin suçun değildi

Doğmamış çocuklar kadar masumsun, benle tanışmadıkça

Biraz da işime geliyor gelmemen, ya görünce gidersen

Yine de beklerim öyle, senli bir parça olsun yeter geçen vakitte

Hayal meyal bir mecalimsin

Gelmediğine, olmadığına kızmadım,

Kendimi sevemedim belki, senin kadar dahi

Varlığınken umudum, sana çektim, yoka karışıyorum üstümde kuruca yanan ümitsizliğinle.

Sen gelemedin bana, belki ben de olmadığım için.