Umursamaz
İnsanlar umursamazdır,hatta dünyadaki en duyarlı insan bile.Mesela Afrika kıtasındaki çoğu gelişmemiş ülkelerdeki aç insanlara ve ölümlere duyarlı olabilirsin eyvallah,ama sen yanındakinin,bir sevdiğinin ruh halini ve sıkıntılarını düşünmüyorsan bunun hiçbir önemi yok.Yalnızlığı da bu yüzden seviyorum,çünkü bazen bir insanım yapamadığını dört duvar yapabiliyor.Acıyı seviyorum evet,ama mutluluktan çok değil.Ben alışkınım kendime,sen gelme alışamam.Sorup duruyorsunuz derdimi,söylemiyorum.Neden?Çünki kendi kendime yaşamayı seviyorum acımı,çünki bir yerinde tutku da var acımın,boşuna çekmiyorum.Koymuyor bu yüzden,ne gam ne keder dokunmuyor.Bağışıklık da denebilir buna.Böyle olmayı ben istemedim,istemem,ama yalnız olmak güzel.Yalnızlığın tek kötü tarafı,sensiz olması.Başkalarıyla pek birşey paylaşmam(Biliyorum''Öyleyse neden herşeyini yazıyorsun?''diyenleriniz var)istemem çünkü beni bilsinler,güçsüz ve çaresiz halimi.Sonra yazmaya karar verdim kendimi tüm ayrıntılarımla,o gün bu gündür buradayım işte.Bundan âlâ biyografi mi olur?Küçükken hep yazar olmak istemiştim,arkadaşlarım bana sınfın filozofu diyordu,süslü kelimelerim ve onlara göre anlamsız fakat iyice derinine inince aslında anlamı olduğunu farkettikleri cümlelerim onları şaşkın ediyordu.Bir şeyi bilmek ve ona bir anlam biçmek için öncelikle onu yaşamak gerekiyordu,keşke hiç bilmeseydim,nsaıl olsa günü gelir öğrenirdim.Ama nereden bilecekti ki onlar;Bana bunu veren şey olgunluğum,olgunluğumu veren şey ise hiçbirinin şimdilik bilemeyeceği yalnızlığım ve acımdı.Çocukluğumun tadını çıkaramadım ben,ama gel de bak ki hala çocuk derler bana.Eğer okusalardı beni,bilselerdi beni;Demez,diyemezlerdi.Biraz da bu yüzden yazıyorum işte...
Şimdilerdeki en büyük hayalim ise bunlardan bir kitap yazmak,hatta bunun için çeşitli yazarlarla iletişim kurmaya çalışıyorum.Amacım para kazanmak veya bir çeşit meşhur olma hevesi değil.Ben yine normal hayatımı yaşayacağım(Bana göre normal)sadece daha anlaşılır olarak...
0 Yorum:
Yorum Gönder