Meğer Zaman...
Meğer zaman cidden hafifletiyormuş acıları.Buna hiç inanmamıştım,taa ki hafifleyene kadar.Zaman belki hafifletir acıyı,hatta belki dindirir bile.Ama asla unutturamaz acıyı.Şayet eğer ki hafifletmeseydi ölümler çok zorlaşırdı.O haberi aldığınız anki hislerinizin bir ömür boyu hiç dinmediğini ve azalmadığını düşünün;Hayat gerçek bir zindana dönüşürdü.Ben istemem acıyı unutmayı,hafifletmeyi,veya dindirmeyi.Hep ilk günki kadar taze olsun,çünki acım ne kadar tazeyse savgim o kadar gerçek ve uzundur bence.Biliyorum biraz zaman daha geçecek;Aylar,yıllar geçecek üstünden,üstümden.Muhtemelen unutacağım ama,umarım unutmam;Ne seni,ne kendimi.Sen unut,unut beni.İstemem hatrında kalayım,istemem.Birgün bir bankta öylesine otururken gelme,istemem oturmanı yanıma,çünkü;Yanım dolu olacak,sensiz geçen koca bir ömürle ve başkalarıyla.Üzgünüm,yer kalmayacak sana dair.Lütfen,gel geç olmadan...
0 Yorum:
Yorum Gönder