On İki
Saat tam 12.Normalde bu kadar geç saatlerde yazılar yazmadım ama ne yapayım,yine içime tak etti yalnızlığım.Yattım yatağıma, sanki uyuyacağım varmış gibi.Yine o loş ışığa bakarken düşündüm seni. Ah bu ne feryattır, duyan olmaz, bilmez kimse. Kendi karanlığımda bensizim yine, yine sensiz. Gitmez gözümün önünden o narin bakışların, gitmez kulaklarımdan beni son kez reddeden sözlerin. Sen uyuyorsun belki düşlerinde başka adamlarla, ama ben uyumayacağım; Sensizliģi yalnız bırakmayacağım senin beni bıraktığın gibi...
0 Yorum:
Yorum Gönder