Küçükken
Hayatım boyunca pek çok zaafın oldu ve hepsini başka bir şeyle örterek avunmaya çalıştım.İnsanlar teknoloji hakkında çok bilgili olduğumu söylüyor,keşke olmasaydım.Yalnızlıktan ve gerçekte yapamadığım şeyleri sanalda yapmak gibi bir hevesim olduğundan kendimi teknolojik aletlerle avuttum.O zamanlar akranlarımda olmayan birçok şeye sahiptim ama kendimi hiç normal bir insan gibi hissedemiyordum.Ailemin bana karşı olan endişesi de cabası;Onlar gitsin sen gitme bişey olur vb gibi bahanelerle beni uzaklaştırdılar önce,sonra da ben uzaklaştım.Beden dersleri mesela;Herkese hava atardım ben koşmuyorum siz koşun vb diye.Herkes bana hınçla bakarken ben aslında büyük bir acı yaşıyordum.Zamanla alışıyor tabi insan,bunların hepsi hikaye de,hiç normal olamamıştım.Herkes sosyal ve bütündü,ben ise pahalı oyuncaklarıyla yüreğini doldurmaya çalışan bir yorgun.Sonra o çıktı karşıma,zaten sonrasını da biliyorsunuz işte...
0 Yorum:
Yorum Gönder