Yağmurlar
Yağmurlar,ben ve yağmurlar.Gizli bir bağ var sanki,tanımlayamadığım bir tutku.Yağmurlar benim stresimi alır,bana seni hatırlatır,bana beni anlatır.Yağmurlar alır sanki derdimi tasamı,hüzün verir birde;Senin hüznünü.Hem gizler de utancımı;Ağlayışımı sokağın ortasında.Kimse çıkmaz dışarı yağmurlarda,yani ben bağırsam da,hüngür hüngür ağlasam da kimse ne duyar beni,ne de görür o en masum ve güçsüz halimi.Şu hayatta hiç göstermek istememiştim güçsüz halimi,ama öyle birşey ki yalnızlık;İçinizdekileri paylaşmadıkça ve biraz olsun içinizdeki o güçsüz,çaresiz sizi göstermedikçe içinizde birikiyor acı ve hatıralarınız.Yakında patlıyorsunuz,patlamak daha kötü:İçinizde patlıyor hayat,bütün gün ruhsuzlar gibi dolaşıyorsunuz etrafta.Kendinizle savaşa giriyorsunuz,çünkü benim gibi duygusal kim varsa böyledir,biz böyleyizdir;hatayı hep kendimizde ararız,yanlış olduğunu bile bile.Anlayacağınız 1-0 mağlubiyet durumu yani,karşı taraf yenik sayılsa bile.Bunun asıl sebebi biraz çocukluk gibi aslında;Herkesi kendin gibi iyi ve masum sanmak yani.Yapacak birşey yok;Tek zaafımız;Biraz yürekli,biraz da insaflıyız sadece...
0 Yorum:
Yorum Gönder