Sensizliğin 87.günü
Hep düşündüm''Ben ne saçmalıyorum''Cevap alamadım bir türlü,belki bir saçmalık olmadığı içindir.Saçma değilse ne o zaman dedim ve sonra aklıma geldi.;Bilmediği birşey hep saçma gelir insana.Biliyorum ama korkuyorum,bu korkumun kaynağı da bilgimdir.Neyden korktuğumu ben de bilmiyorum,biliyorsam da bilmediğim yalanına kendimi de inandırıyorum.Koca adam oldum ama;Hala akar gözlerimden yaşlar.Biliyorum,yüzleşmem gereken çok şey var,onlardan kaçamayacağımı da biliyorum.Bir yanım diyor yüzleş bitsin,diğer yanım diyor unut gitsin.Kalbime bakıyorum konuşmuyor,beynime bakıyorum mantık iflas etmiş.Bir yolda yürüyorum ama Allah kerim.En çokta pazaretsi gelsin istemiyorum,çünki kaçamayacağım biliyorum.Kendimi hiç bu kadar boş hissetmemiştim bilir misiniz?Ama bu boşluk iyi oldu bir bakıma,hayat telaşından göremediklerimi gördüm.Ah o pazartesi,yüzleşme günü sayılır,ve ondan sonraki her iş günü de aynı.Okulu zaten sevmezdim,fakat şimdi korkuyorum.Sensiz geçirdiğim bu 87.günüm.Hadi pastamı getirin;İyi ki doğdun yalnızlığım yazan pastamı.Doğru getirecek kişi de yok,ben getiririm.İşin tek tesellisi,pastayı bölmeye gerek yok ♥
0 Yorum:
Yorum Gönder