Haddinden fazla bir sabah esintisi insanı yaralı kılan onca geceden sonra bunu hak etmiş miydim ona bile inanamıyordum.Bir tek bildiğim vardı esasında;bir yerlere gelince yaşadığın kadar ölmüyordun artık,birinden biri ağır basıp fark açmış oluyordu.Kimilerine yaşam denk gelmişti kimilerine ölüm,ama gerçek şu ki pek çoğunun ederi bu değildi... Uyku düzenin bozuluyor,sebepsiz yere sinirlenmeye başlıyorsun.Ne olacağını bilmiyorsun,daha çok ne zaman

Gerçek anlamda masumiyet, sadece gözlerden yansır.Şeffaf ve parlak olması yaşardığına işarettir gözlerin; masum bir hüzün hali ancak gözlerde bu kadar güzel yaşanır... Göz göze gelince kaçınan aşıklar vardır mesela,bu ise hayatın bize yaptırdığı tamamen sebepsiz ve basit bir inceliktir.Yaşamasaydık birşey değişmezdi belki;lakin yaşadık,iyi de oldu... Mutlu ve mutsuz gözleri ancak farklı insanlara bakarken ayırt edebilirsiniz; nefreti gördüğünde akan

Yine bir başka bayramın 1. günündeyiz.Yine mutlu insan profilleri sokaklarda,eğlenenler hatta coşanlar çoğunlukta.Herkes sevdikleri ile birlikte,hiç kuşkusuz herkes öyle.Ben de öyleyim aslında,ailem yanımda.Ancak benim gibi bir adamı uzun zamandır takip eden arkadaşlarım da bileceklerdir ki elbette bir sorun var,o da onun olmayışı.Bir gün de birileri çıkıp''Hep aynı bahane!''diyebilir,hakikaten de öyle zaten.Peki ya şu gün,gerçekten kime bayram?Deliye mi yoksa

Beni saçmalıyor bilenler,çekinmesin ve bir daha düşünsünler.Neden mi vazgeçmedim dersiniz,cevabın kesin olduğunu,birdaha değişmeyecek olduğunu,o kişinin asla öyle olmayacağını bile bile neden mi bekledim?Evet tüm bunlar boştan yereydi ve olmayacak bir duaya amin demekten de hiç farksız sayılırdı.Benim böylesine diretmemin sebebi içimde var olan bir inat değildir,sırf Mecnun gibi hissetme isteğimdendir... Mecnun gibi anılmak istedim ben,hatta ondan daha da

Sevmek sadece kuru bir gürültüymüş meğersem.Sevsem ne olacak,seviyorum ne olacak diyorum kendi kendime.Her gün özlemini çekip sürekli gözyaşı döktüğüm,kimin umurunda ki;tüm bunları yaptım yapmasına ama ne oldu,sevdim,bekledim,üzüldüm,ağladım ve pek çok şeyi kaybettim,kenara attım.Bunları yaptım evet,yine yaparım yapmasına ama ne fayda.Kimsenin bildiği yok,bilenin umrusadığı yok;umursayan da çıkıyor ama,ondan başkası merhem olmuyor.O desen;onun için söyleyebileceğim tek bir kelime,''bilmiyorum''... Dahası çıkmaz

Keşke be güzelim,diyorum ki keşke; Keşke kabul etseydin o gün,sonra baktın ki olmadı çekip giderdin.Ama bu kadar acıtmazdın giderken.Evet derdim hata yaptım,bir hata yaptım,kötü birşey yaptım ki gitti işte.Hayıflanmazdım da ben o zaman,razı olurdum yani...  Keşke o kabul ettiğin birkaç saniyelik zaman dilimini biraz uzun tutsaydın,deneseydin en fazla yanılmış olurdun;şimdi ise yanıldığını hissedersen acı çekeceksin,ama o zaman da

Saat sabahın 4 buçuğu,birkaç samimi dostumla derleşiyoruz.Benim gibi bir adamın mevzusu ne olabilir,elbet ki aşktan ve O'ndan konuşmaktaydık.Uzun uzun konuştuk,satırlar birbirini yer hale gelmişti neredeyse,sonra bir de baktık saat sabahın 6'sı.Ne var ne yok anlatmıştık kafamızın içinde,ama yine bir sonuca varamamıştık;çünkü ne giden geri gelmişti,ne de gelmeye niyetliydi.Anlatınca derdin azaldığına ben de gönülden inanırdım,ama meğer o kadar anlatıp

Bugün yine her zaman olduğu gibi biraz hüzünlüydüm ve cesaret edip birşey yapmaya karar verdim.Eski bir defter vardı,bir hatıra defteri,açtım ve her yazanı bir bir okudum,ama en çok da birtanesini.Onu boşvarin,ama şunu anladım; En çok güvendiğim dostlarımın ve en yakın arkadaşlarımın hepsinin benim için yazdığı şey aynıydı,hepsi unutmamı ve vazgeçmemi yazmıştı.Aşşağı yukarı bir sene geçmişti bunların yazılmasının üstünden,ben

Masalcı gibi hissediyorum kendimi.Gerçek bir hayatı yazıyorum,en büyük gerçeklik ile yazıyorum;ama masal gibi geliyor sizlere,çünkü ben masalı yaşıyorum.Her yazarın olmasa da pek çoğumuzun hayatı böyledir,birer masaldır.Masal derken gerçek üstünden bahsetmiyorum,aslında gerçek olan fakat insanları da bunu bilip kabullenemediklerinden bahsediyorum.Yaşanmış hayatların içinde süregelen onca şey,bunları yaşayanın yorumuyla anlatması ve tyaşamayanın kendi yaşamına göre anlamasıdır edebiyat.O yüzden mantıksız birşey yoktur

Bazen de diyorum ki keşke sahte olsa be abi,yaşadığım bu aşk denilen,insanın fırtatında olan şey bende sahte olsa.Sahte olsa benim aşkım,diğerlerinin aşklarından daha da sahte olsa.Öyle sahte olsun ki ben dışımda herkesin umurunda olsun mesela,buna bile razı hissediyorum bazenleri.Ama umurunda olmak dahi söz konusu değil aslında;çünkü aşk beynimde değil kalbimde düğümleniyor,ve ben de yaşadığım sürece kalp atışlarımı umursamak

Hey gidi hey be,ulan neler neler atlattın böyle ben.İki buçuk ay önce son kez attığım adımı bugün ilk kez attım.Şimdi bende kalan yüzde yüz bir sağlık,eskiye dönmek için başka bir fırsat.Ama eski kabul etmez beni bu saatten sonra,ben de onu eski kabul ediyorum o yüzden.Duşa girdikten sonra çıkardığın kıyafetleri tekrar giyinmek gibidir hayat bazen;kirlenmezsin belki tamam,ama ferah olamazsın

Çok sevdiğim bir şarkı vardır dostlar''Baharları,kışları,ah bu gönül işleri;Kalem gibi kaşları,ama yüreği taştan!''Son kısmı pek geçerli olmasa bile aynı böyle hissediyorum bu dönem.Ben de biliyordum tabi,hatta belki de en çok ben biliyordum bu gönül işlerinin ne denli zor ve ağır işler olduklarını.Ama yalanım yok ha,bir kere bile olsun kesilmemişti de umudum.Hayatta gönül işlerinden sorumlu memur gibiydin,maaş desen asla

Birşey değişmedi,yine onu seviyorum,ona yazmasam bile onu yazıyorum.Ama bunun a hiç bir önemi yok artık,öylesine gibi birşey bu neredeyse.Aşk için bir aşk bu,ne onun ne de benim için değil.Hani sadece aşk olsun zaman da dolsun gibisinden değil bu benimkisi;daha çok,aşk olsun da nasıl,kime olursa olsun demek benimkisi... Evet ona aşıığım haklısınız,onun kadar da aşka aşığım.Keşke sevmeseydim diyebiliyorum,ama artık

Hüzünle karışık benimkisi,ne senli ne sensiz.Kısaca bilmiyorum diyelim işte,bilmiyorum.Olmasını istediğim pek çok şeyin olmadığı zaten cepte tabi de daha nelerin olmayacağını öğrenmek ise gayet hüzünle karışık bir durum aslında... Kainatın oynadığı son perde tiyatro gibi hissediyorum bazen hayatı;yaşadysan yaşadın,yaşayamadıysan bitiyor o vakit.Sen ki buna direnebilir misin,olsa bile direnir misin?Yapmazsın biliyorum,yapamazsın;çünkü sen bize benzemiyorsun,peynir,ekmek,üzüm der yine göçüp gidersin,sanki hiç

Dün akşam saatlerinde başlayan İsrail'in Gazze'ye başlattığı kara harekatını ve özellikle de yıllardır sürüp duran eziyeti mutlak bir şiddet ile kınamakta ve kesin olarak karşı durmaktayım... Müslümanların katledilmelerinden,kadınlar ve kız çocuklarına yapılan taciz ve tecavüzlerden,yetim ve öksüz bırakılıp öldürülen çocuklardan bahsetmeye bile gerek duymuyorum!Bana göre asıl bahsediliyor olması gerekenler tüm dünyada"İslam Alimi"lakabı ile anılan"sözde"müslüman liderlerin tüm bunlar karşısında

Aklıma ne geldi biliyor musun,kendiminkinden çok senin hüznünün canımı acıttlığı.Başkalarının sana söyleyip de gerçekleştirmediği sözlerden acı çekiyordun sen,biliyordum ve hissediyordum da.Ama bunun ikimiz için de trajikomik bir tarafı vardı ve o da onların sana söylediği tüm bunları benim zaten hali hazırda yapmış olduğumdu.Bu gerçek,yalan söylemek,seni etkilemek ya da pişman etmek için söylediğim birşey yok.Ben zaten tek birşey söylemiştim

Yine bakınıyorum boş tavanlara,hayat kadar renksiz tavanlara.Trajediler ve depresyonlarla yüklü bitmek bilmeyen bir yaşamın içinde daracık odalara kapalı bir dizi düşüncem var benim.Bazenleri oturur seyrederim tavanı,bana sırf boyum ona yetişmiyor diye sonsuz olduğunu sanmamamı öğütler göğün.Hayat hakkında bir fikrim yok,üzerine yorum yapılabilecek birşeyim yok;söyleyecek birşeyim de yok,belki küçücük bir''Keşke''diyebilirim...Gidenlerin karşısında gelenler ve gelmeyenler,ama en sonunda yine bizi boğan

Sana sesleniyorum gönül ve ruh eşim, her kimsen. Bir yerlerde benim yaptığımı yapıyor olduğunu bilmek hoş, lakin ayıp bu senin yaptığın; ben seni beklerken, sen gönül besliyorsun başkalarına.Bekle o günü, ikimizin de tesadüf olmadığını bildiği o tanışma, karşılaşma anını bekle. Bekle ki tarihimiz yazılsın, sen ve ben olmanın yanı sıra bizliği yansıtalım birbirimizin gözlerinde ve sözlerinde.Senin ve benim

Yine en başındayız değerli okuyucularım,geçen sene bu aylardaki yazılarımda saklı ben ile bu ben aynıyız.Yine bir dizi yalnızız,bol bol;ama bir fark var,o da ben artık sevmek istemiyorum,artık tek bir kişiye hitap etmiyorum.Bir arpa boyu yol gitmemişim meğersem,yine bir başıma bekler olmuşum ölümü,yine bir o kadar umutsuz ve sadist takılıyorum,yine içimde bir bıkmışlık ve suratımda haddini bilmez bir somurtkanlık...

Keşkelerim bile değişti artık,''Keşke sevseydi!''demek yerine''Keşke sevmeseydim!''diyebiliyorum.Ama yine aynı vaziyet.Yine yok gibi hissetmeye başladım,yokmuşum gibi.Yine en karanlık çağıma en baştan bir dönüş yapıyorum,yine aralıksız olarak düşüyorum ve en önemlisi de ben yine ölüyorum.İşin en kötü yanı ise,bitmek bilmeyen bir ölüş benimkisi,öl Allah öl... Aşırı derecede saçmalıyor olabileceğimin farkındayım ancak üstelemiyorum.Çünkü muhtemelen şu an bir tramvanın tam ortasındayım ve

Ben de olsam aynı şeyi yapardım galiba,bu yüzden kendim hariç kimseye söyleyecek en ufak lafım da yok,kendime söyleyeeğimi de hergün söylüyorum zaten.Her gün bir şiir,bir yazı yazlısa size,isminiz geçmiyor fakat size olduğunu biliyorsunuz,çünkü o kişi başka kimseyi sevmedi ve sevmeyecek bunu da biliyorsunuz.Bu durumda siz de aynı şeyi yaparsınız;neyi mi?boşverin gitsin... Bazen kendime bela okuduğum bile olur,yakın dostlarım

Anka kuşu gibidir aşk.Hani siz böyle unutamadınız,vazgeçemediniz falan zannedersiniz.Oysa ki cidden unutmuş ve vazgeçmişsinizdir,ancak sonrasında bir daha hatırlamış ve tekrardan aşık olmuşsunuzdur.O yüzden''Unutamıyorum!''yerine''Hatırlamadan duramıyorum''demelisiniz... Ya da aslında kabullendiniz meseleyi,çoktan aştınız;sonra tekrardan ve tekrardan böylece sürüp gitti,son olarak da en büyük hamleyi yapıp sizi asla olmadığı ve olmayacağına her türlü inandırdı... Aşk ile başa çıkamıyor oluşumuzun en az lakin

Avlanmaktan kolayı yoktur belki de biz insanlar için,her daim birşeylere veya birilerine avlanmak ile geçer o gelişigüzel ömrümüz.Aşka avlanırız,hırsa,nefrete ve öfkeye.Ama aşk dışında bunların hepsi kötüdür,bu yüzden de en çok acıtan hep aşk olmuştur işte... Yanacaksan yandığına değsin değil mi?Kötü birşey yaparsın ve yanarsın,ne kadar da basit;lakin aşık olduğunda iyi birşey yapıp yanarsın,yani yandığına yanmak durumunda kalırsın bir

Bu aralar çok gülüyorum ya,neredeyse kahkahalar atacak duruma geldiğim dahi olmuştur.Aşkı konuştuğum her insan bunu yapıyor,özellikle de beni az çok tanıyan insanlar;aşkın biraz fazla olduğunu düşünüyorlar,ya da benim yaşadığımın.Çünkü onlar ya hiç aşık olmadılar,ya da aşk onlara asla bunu yaşatmadı.İri iri gözlerle bakıyorlar ben anlatırken,sanki ben uyduruyormuşum gibi;bu güne kadar kimse en azından yüzüme karşı söylemedi uydurduğumu,lakin hepsinin

Yüzlerce şiir yazabilirim ben,binlerce deneme ve onlarca şarkı sözü de öyle;ama sahiden yetmiyor,yetmeyecek de.Bu zamana kadar da hep tek bir şeye tutunarak yazdım aslında''Yazınca geçer''dedim hep,bir süre sonra öyle çok yazarım ki seni unuturum,sen olmasan da yazdıklarımla ve okuyucularımla mutlu olurum.Olmuyor ki o dediğim,nice yazılar,şiirler;her insanın yerini tutsa da,senin o hiç doldurmadığın boşluğu doldurmaya yetmiyor... Umutsuz bir arayış

''Hayırlısı Oldu'' adlı yazımda neler neler yazmıştım belkide,ama aradan henüz 3 gün bile geçmeden anladım ki ben yapamayacağım.Bunu yapabileceğime inanmıştım oysa,lakin anladım ki eğer yapabilseydim,yapabilecek olsaydım zaten aşık olmamışım demekti bu. Yapamadım işte bakın,bütün o satırlar,sözler çöp oldu benim için şimdi;dem de durup dururken,evet durduk yere yıkıldım birden.Kavuşursan meşk,kavuşamazsan aşk olur,al sana aşk işte. Özlemeden yapamıyorum galiba,beklemeden;sanırım,sanırım ki

Uzun uzun düşündüm,deneyimlerime ve düşüncelerime dayanaraktan bir şema oluşturdum... LİSE STRATEJİM; Hocalarla arayı sıkı tut,mümkün olduğunca gözlerine gir(idare de dahil) Olabildiğince ön plana çıkmaya çalış(yalnızca başarılı olduğun konularda) Hocalar başta olmak üzere herkesi analiz et,neye ne tepki verebileceklerini hesapla Hesaplamalarına göre davranmaya özen göster... Sürekli bir çalışkan-düşünceli ve saygınlık sahibi imaj oluşturmaya ve sürdürmeye özen göster Zorluk çıkaranlara

Ya dostlar yanlış anlamayın da,bazen de diyorum iyi ki böyle olmuş.Çok düşündüm ben şu son zamanlarda,o bir göz odanın içerisinde çok düşündüm.Herkesleri kapı dışarı ettim,biraz olsun yalnız kalıp bol bol düşünmeyi diledim.Üstelik bir karara da vardım; Olan biten herşeyi,insanların tepkileri ve düşüncelerini,benim düşünce ve duygularımı ortaya koydum.Haftalarca belki de aylarca bunun üzerine kafa yorup nihayet kesin bir sonuca

Her daim beni okumakta ve takip etmekte olan tüm hayranlarıma kucak dolusu sevgiler.Şu son zamanlar biraz beni yakından tanıyan ve uzun zamandır okuyanlarınızın bildiği o bitmek bilmeyen efkar ve biraz da yine bu gibi yazı çizi işleri benim sizlerle buradan iletişim kurmamı,yüreklerimizin bütünleşip düş ve düşüncelerimizi paylaşmamızı engelledi... Paylaşmış olduğum şiirleri sonradan kaldırma sebebim ise en çok da

YENİ İMAJIMIZ YAYINDA!Hepinizin''Alptuğ'un Mekanı'' adı ile anımsadığınız blogumuzun yeni üstbilgi paneli yayında...BU SEFERKİ FARKLI;Bu seferki daha çok farklı ve anlamlı bir tasarım olarak dizayn edildi.Aklınızda olsun,herşeyi ile bana ait bir dizayndır.Daha çok batılı anlayışa ve batı dizaynına yer verdiğim bu tasarımda,sağ taraftaki kısımda yer alan''Zenci''figürü ise ırkçılığa açıkca''HAYIR!''dediğimi belirtmekte.Kullanılan kırmızı rengin tonu ise batıdaki o ışıltılı hayatı temsil

''Neden mi şiir? Yazmaya başladım başlayalı hep tek bir şeyi hedef seçmiştim ben,o da bazı duygu,his ve düşünceleri insanlara en iyi şekilde anlatıp yeri geldiğinde ise hissettirebilmeyi.Bunun için yüzlerce deneme yayınladım blog sayfamda,ama sonra bunun da yetmediğini anladım;çünkü daha iyi anlaşılabilmesi için kısa ve tadımlık olmalıydı yazılar,böylece insanlar düşünüp kendileri hissetmeliydi. Onlara birşey yapmak değildi yazarlık,onların kendi yapması