Tavan
Yine bakınıyorum boş tavanlara,hayat kadar renksiz tavanlara.Trajediler ve depresyonlarla yüklü bitmek bilmeyen bir yaşamın içinde daracık odalara kapalı bir dizi düşüncem var benim.Bazenleri oturur seyrederim tavanı,bana sırf boyum ona yetişmiyor diye sonsuz olduğunu sanmamamı öğütler göğün.Hayat hakkında bir fikrim yok,üzerine yorum yapılabilecek birşeyim yok;söyleyecek birşeyim de yok,belki küçücük bir''Keşke''diyebilirim...Gidenlerin karşısında gelenler ve gelmeyenler,ama en sonunda yine bizi boğan onların bu hayatlarda bıraktıkları izler.Yalan söylemiyorum,şaka da yapmıyorum.İnanmak istediğine inanacak kadar saçma değildir insan,ama gerçeğe sırt çevirip b*ktan yere direnip bekleyebilecek kadar umutludur...
Şu bulunduğumuz noktada hangimiz yaptıklarımızdan pişmanız.Kimimiz sevdiğine kavuşamıyor,kimimiz sevdiği gibi hatta hiç sevilmiyor,kimimiz ise seveceği insanı bulamıyor.Lakin hiçbirimiz de sevmemeye çalışmıyoruz,aksine diretiyoruz olmayan ve olmayacak için.Çünkü olanlar bizi bıktırdı da ondan.Her yanda binbir ayrılık,mutsuzluk ve yalnızlık vardı ve bunlara gerçek deniyordu,tabi tabi gerçek...(!)
Şu bulunduğumuz noktada hangimiz yaptıklarımızdan pişmanız.Kimimiz sevdiğine kavuşamıyor,kimimiz sevdiği gibi hatta hiç sevilmiyor,kimimiz ise seveceği insanı bulamıyor.Lakin hiçbirimiz de sevmemeye çalışmıyoruz,aksine diretiyoruz olmayan ve olmayacak için.Çünkü olanlar bizi bıktırdı da ondan.Her yanda binbir ayrılık,mutsuzluk ve yalnızlık vardı ve bunlara gerçek deniyordu,tabi tabi gerçek...(!)
0 Yorum:
Yorum Gönder