Hoş geldin okuyucu dostum, nasılsın? İzin ver sana bugün yakından bir hikaye anlatayım ha? Uyar mı? Sen şimdi iyice bir hazırla koltuğunu, yatağını ya da her neyse işte, mümkünse içecek birkaç yudumluk bir şeyler al gel. Eğer geldiysen başlıyorum dostum, Karanlık zamanın birinde bir oğlan varmış, senin benim gibi kara kaş kara göz kendi halinde bir oğlan; bunun

Atkımı taktım ilerliyorum müebbetime, başımda siyah bere saklamıyor yorgunluğumu. Toprak çekiyor hanım kızcağızım, o ıslak toprak kokusu eski günleri bile hatırlatmıyor artık. Neyin eskisi guzel ki, Salih'e sor şarkılar, Fuat'a sor aşklar, Sevil'e sor dostluklar der. Bana sorma, beni toprak çağırıyor kızcağızım, ağları bağlamalı, misinaları sarmalıyım, denize varmalıyım. Daha çok toprağa, buluşacaksak da elinde sonunda, ondan önce ihtiyacı

Olur öyle, yazık ki sönmüş bir sigaradan, kullanılmış bir mendilden, hatta afedersiniz prezervatiften farkının bırakılmadığı zalim anlar olur insanın. Kadınlar çok iyi gider bunu unutmayın, iki üç "Sen de bensiz daha iyi olacaksın." falan -hatta de'de birleşik- ederler sonra pır giderler. Dersin ki senden sonra iyi miyi olmayacağım, küstahça "O senin bileceğin iş." der ve vicdanları rahat defolup

Az evvel en az hak ettiğim kadar sıcak bir duş aldım ve şunu düşündüm sevgilim: Artık hayatımın arkadaşlarıma "Geçen gün şiir dinletisinde bir kadınla tanıştım, adı ... ve inanabiliyor musunuz efsane bir caz kariyeri var, sanırım gelecek ay onunla trende dünya turuna katılacağız, muhtemelen döner dönmez de evleniriz, merak etmeyin davetiyeleriniz hazır." diye coşkuyla senden bahsettiğim kısmına geçmem

Şarkıda dediği gibi "Dayanamam kıskanırım, seni paylaşamam." Ne menem şeydir şu kıskanma adeti. Birini ilk kıskandığımda yedi yaşımın yaz tatiliydi ve o kişi babamın arkadaşının kızıydı, onu bir lavuktan kıskanmıştım, sonradan gelen, güya daha iyi oyunları olan bir lavuk -gerçi sonra nasıl olduysa kanka olmuştuk, ama bir daha olmaz- onu çekip almıştı... Yaş ister yedi ister yetmiş yedi

Çok çeşidi vardır intihar etmenin, ilaçla, iple, bıçakla, tabancayla, yüksek bir yer ile... Lakin derdiniz toprağa girmek değil, sadece ölmekse, bir tanesi en garantisidir: Kim varsa hayatı bulduğunuz, kim varsa size yaşamayı hatırlatan, onunla koparmak bütün bağları. Bir tek aile dahil değildir buna, olmamalıdır çünkü olduğu vakit bu cinayetleşir; demek değil midir ki eş dost ölmüyor da yalnız

Normale zorla dahi yeriden kıpırdatamayacağınız bu ben, günümün dörtte birini sokakta geçirdim; hangi deliğe girmedim ki, kahvehanelerden kafelere, parklardan bahçelere, kalabalık caddelere, bilmediğim mahallelere, daracık sokaklara, dev kaldırımlara. Herkesi gördüm, çocukları, çiftleri, yaşlıları, yalnızları; gördüm ki başını eğiyor büyükler, gördüm ki korkuyor çocuklar, o vakit anladım ben benden gerçekten çıkmışım; karşı kaldırımdaki amcanın "Yorgun musun delikanlı?" deyişine olan

Bırak abi üzülsünler, en sevdiğin bile olsa üzülsün; asla kıyamadın sen biliyorum, ama bu defa değişmek zorundasın, onlar üzülmüştür, bir gün, iki gün,  beş gün, altı ay, bir sene üzülürler, sonra mutlu olurlar. Başından beri istediğimiz de bu değil miydi bizim? Hem meraklanma, hiç bir şey olmaz, içleri delik deşik bile olsa bu geceki tek gözyaşın etmez. Elbet

İlk olarak belirtmem gerekir ki bu bizim sınıftaki berkay değil. Kim bu Berkay? Canımı sıkan dangalağın teki, çok canım sıkılıyor, kuş vuralım isterseniz. Benim canım öyle her şeye de sıkılıp darlanmaz bilirsiniz ama bu lavuk -evet bildiğiniz düz lavuk- beni çok ayar ediyor. Ediyor çünkü bir kızın ilgisini, sevgisini geçiştiriyor. O kız bunu anlamaz, o kız çok çok