Yazık

Dün ne için ağlıyordum,bugün neye heyecanlıyım..yazık;sahi cidden 24 saat geçmiş midir aradan?Bir şarkı var ya aklıma o geldi''Dünya dönüyor,sen ne dersen de...''Yani daha değil kırkı çıkması,günü dahi geçmemişken içimden kalkan ölünün;belki yeni bir sevda,belli belirsiz birşeyler..Hayır hayır,şıpsevdi,çapkın veya o denli de umursamaz biri değilim,geberecek kadar da yalnız değilim ayrıca(en azından şimdilik)Senelerin yasını tuttum,ağladım,üzüldüm,yıkıldım ama ''bitti!''Sayfamızın sloganında olduğu gibi,bugün yeni bir gün ve bu da yeni bir hayat...
Dersiniz ki bu aşk mı?Zaten hiçbir aşk aşk olarak başlamaz,hoşlanmaktan aşka ilerler ve aşka eriştiği vakit baştaki hoşlanmalar da aşka dönüşür;aşkta bir zaman kavramı yoktur bu yüzden,vardır ve yoktur..Amaan her neyse,ayrıca aşk bitmez evet,ama bitirilemez dediğimi hatırlamıyorum(yani aşık tarafından)

Geçmiş onca zamana,yazılmış onca şeye yahut vesaire,yazık mı oldu diye çok düşündüm;ama yok hayır,değmedi diyemem sevdiğime,boş yere beklediğime bile..Hem yapmam gereken ve gerekmeyen herşeyi en iyi şekilde fazlasıyla yaptım,yapmamam gereken herşeyden de kaçındım.Yok olmaya hakkım var gibi artık,kendim için bile;başından beri herkes de bunu söylüyordu ama demek ki zamanı gelmemişti,çünkü henüz içimden gelmiyordu...
Hayat,beni şaşırtmaya mı çalışıyorsun yoksa?Bi'öyle bi'böyle olduğunu çok görmüştüm ama buna cidden şaşırdım,bir insan tam da arabeskleşmeye yüz tutarken bu kadar ters köşe yapılmaz ki be kardeşim,bize de yazık nihayetinde...
Sanırım şimdi yazık olan tek şey,hala eskiyebilmek...

Zaman beni öyle ürkütmüyor da sanıldığı gibi,iyi veya kötü birşeyleri amansızca yaşayagelip güç ve duygu gibi şeyleri harcamak;yani illa istasyona varacak bu tren,benim merakım üstüne düşen yapraklardan ibaret belki...