Yani Olmadı
Şu günümü tek bir cümleyle anlatsam''Kangren olmuş kellemi kestim''desem ancak o denli yerinde olur..Artık o eski aşk yok,uğruna onca şey yazılmış,yakılmış ve ağlanmış o kadın zaten yok.Herşey bitti mi deseniz o da hayır,herşey yarım kaldı,ben dahil herşey;aşk mı?sıradan bir kabın içine koydum,kapağını da açık bıraktım..Dedim''Sevmeyeceğim seni!''İstemediğim yahut beceremediğim için değil de,sevmekten daha fazlasını yapamayacağım için,olmayacağı için;böyle sürüp gidebilirdi bu,bu yolun sonu yok belki ama yalnız acı ve keder...
Bunu kendi başıma da bitirebilirdim ama söylemeyi tercih ettim,sadece son defa gerçekten birşeyler hissediyorken onu görmek istedim,ayrıca bilsin istedim çünkü kimse inkar etmesin ki üzerimde farkında dahi olmadığı müthiş bir emeği vardı..Haliyle mutlu oldu tabii kızcağız,belki şaşırdı belki de bekliyordu bilmiyorum,belki benim adıma belki de kendi adına mutlu olmuştu fark etmez...Sonuçta mutluydu,aşkta asıl olan da karşı tarafın mutluluğu değil miydi?
İtiraf etmeliyim ilk 3 saat çok ağladım,sanki sevgiliymişiz de ayrılmışız gibi,sanki biri ölmüş gibi,hatta kendim ölecekmişim gibi;geberdim,oturduğum yerde süründüm,ağzımı açmadım ama boğazım yırtıldı;edebiyat olsun diye söylemiyorum,çok daha fazlası oldu..Ama iyi oldu,doya doya ağladım,kederlendim,derdimle baş başa iyice cebelleştim..Eskiler geldi gözümün önüne,herşey,hatta çoğunuzun asla umursamayacağı kadar küçük detaylar,çok şey;sonra hayallerimi düşündüm,hepsi onunlaydı haliyle;onun yerine bir başkasını koyup da düşünmeye çalıştım olmadı,ama benim onunla kurduğum hayalleri bir başkasıyla yaşayacağı düşüncesi içime oturdu...
Yalan mı söyleyeyim,insan üzülüyor,acıyor,yıpranıyor,parçalanıyor..Ama o mutlu olmak zorunda,bense hayatıma devam etmek;dediğim gibi yine her ikisi de olurdu,ama böylesi daha sağlıklı...
Issız Adam filminden tanıdık gelmedi mi bu anlattıklarım;öyle deyince aklıma geldi,''Bi'10 sene sonra belki''dedim en sonunda,bu da demek oluyor ki içimde hala patlamamış bir su maymunu misali umut var,ama boşverin...
Yani ne mi oldu şimdi?
Ben yine salağı oynayacağım,o yalnız aşk şairi yaşantısıysa hala devam;öyle işte,sonrası İncir Reçeli'nin ikincisinin gerçekleşmesini beklemek sanırım,yarası olan,yaramı saracak birisi.Yani olmadı ve olmamıştı da,yalnızım ve yalnızdım;ama ne değişti derseniz,henüz geçmese de herşey geçmiş oldu,geçmesini istemediklerim de buna dahil..Vicdanım da rahat sanırım,sonuçta terk etmedim kimseyi ve hiçbirşeyi,en azından o an için yeterince dramatize etmedim...
Yani ne mi olmalı şimdi?
Bir dönem kapandıysa yenisi başlamalı,kaldı ki ölüm bile bir yok oluş değilken;bu saatten sonra aşık olmak benim için yorucu birşey değil,pansuman belki de,işin tek can alıcı kısmı,aşık olmanın aşık etmekten de zor olması..Yani demek istediğim işin yoksa onun gibisini bul,hatta daha iyisini;yoktur dememem gerekir biliyorum ama gel de rastla,gel de o sana aşık olsun falan filan...
Diyebilirler ki direnemedi,vazgeçti,aşkın hakkını veremedi;oysa Tahir olmak da ayıp değil,Zühre olmak da,Zühre olmasa da..Üstelik en büyük korkum da bu ya,seneler sonra dahi bu sevdanın aniden cereyan edip beni de yerle bir etmesi,aniden ve durup dururken...
Bunu kendi başıma da bitirebilirdim ama söylemeyi tercih ettim,sadece son defa gerçekten birşeyler hissediyorken onu görmek istedim,ayrıca bilsin istedim çünkü kimse inkar etmesin ki üzerimde farkında dahi olmadığı müthiş bir emeği vardı..Haliyle mutlu oldu tabii kızcağız,belki şaşırdı belki de bekliyordu bilmiyorum,belki benim adıma belki de kendi adına mutlu olmuştu fark etmez...Sonuçta mutluydu,aşkta asıl olan da karşı tarafın mutluluğu değil miydi?
İtiraf etmeliyim ilk 3 saat çok ağladım,sanki sevgiliymişiz de ayrılmışız gibi,sanki biri ölmüş gibi,hatta kendim ölecekmişim gibi;geberdim,oturduğum yerde süründüm,ağzımı açmadım ama boğazım yırtıldı;edebiyat olsun diye söylemiyorum,çok daha fazlası oldu..Ama iyi oldu,doya doya ağladım,kederlendim,derdimle baş başa iyice cebelleştim..Eskiler geldi gözümün önüne,herşey,hatta çoğunuzun asla umursamayacağı kadar küçük detaylar,çok şey;sonra hayallerimi düşündüm,hepsi onunlaydı haliyle;onun yerine bir başkasını koyup da düşünmeye çalıştım olmadı,ama benim onunla kurduğum hayalleri bir başkasıyla yaşayacağı düşüncesi içime oturdu...
Yalan mı söyleyeyim,insan üzülüyor,acıyor,yıpranıyor,parçalanıyor..Ama o mutlu olmak zorunda,bense hayatıma devam etmek;dediğim gibi yine her ikisi de olurdu,ama böylesi daha sağlıklı...
Issız Adam filminden tanıdık gelmedi mi bu anlattıklarım;öyle deyince aklıma geldi,''Bi'10 sene sonra belki''dedim en sonunda,bu da demek oluyor ki içimde hala patlamamış bir su maymunu misali umut var,ama boşverin...
Yani ne mi oldu şimdi?
Ben yine salağı oynayacağım,o yalnız aşk şairi yaşantısıysa hala devam;öyle işte,sonrası İncir Reçeli'nin ikincisinin gerçekleşmesini beklemek sanırım,yarası olan,yaramı saracak birisi.Yani olmadı ve olmamıştı da,yalnızım ve yalnızdım;ama ne değişti derseniz,henüz geçmese de herşey geçmiş oldu,geçmesini istemediklerim de buna dahil..Vicdanım da rahat sanırım,sonuçta terk etmedim kimseyi ve hiçbirşeyi,en azından o an için yeterince dramatize etmedim...
Yani ne mi olmalı şimdi?
Bir dönem kapandıysa yenisi başlamalı,kaldı ki ölüm bile bir yok oluş değilken;bu saatten sonra aşık olmak benim için yorucu birşey değil,pansuman belki de,işin tek can alıcı kısmı,aşık olmanın aşık etmekten de zor olması..Yani demek istediğim işin yoksa onun gibisini bul,hatta daha iyisini;yoktur dememem gerekir biliyorum ama gel de rastla,gel de o sana aşık olsun falan filan...
Diyebilirler ki direnemedi,vazgeçti,aşkın hakkını veremedi;oysa Tahir olmak da ayıp değil,Zühre olmak da,Zühre olmasa da..Üstelik en büyük korkum da bu ya,seneler sonra dahi bu sevdanın aniden cereyan edip beni de yerle bir etmesi,aniden ve durup dururken...
Sadece karşındaki leri mutlu etmeye çalışırsan mutsuz olursun , durmak yok yola devam hüzünleri evde bırak tadını çıkar hayatın, diyorsun ki ölümden sonra bile hayat bitmemişken ,
YanıtlaSil