Pişman Etme
Pişman etme işte,görmüyor musun gidişlerimi,uçsuz bucaksız kaçışlarımı;güçlü değilim işte ben,bilmiyor musun?Sen varken olamam orada,sen de istemezken halen kavuşmaktan söz ediyorum..Pişman etme beni seni sevmeyişimden değil vazgeçişimden;peki seni gerçekten sevmiyor muyum dersin?boşver...Dedim ya güçsüzüm hem,rüzgarına tutulurum dört Eylül öncesinden esen.Yani korkutuyor beni bu iradesizlik,olması gerekenin de bu olduğunu bilmeme rağmen;çünkü yüreğim gerçek değil gibi sanki,sana ters,sevmeyişine de daha,hatta biryerden sonra senliğime dahi benim..Pişman etme!Bunu sana yazışımdan anla sıradan bir pazar günü,öğlenin bi'buçuğu gibi sıradan ve berbat bir saatte...
Bağışlayın beni,lütfen;zira söz tutamıyorum ben ama sadece bu konuda,zira karşı gelmek korkutuyor ve ürkütüyor beni içimdeki sandığa kilitli senli benli onca şeye;bi'de böyle ani ani bir hançer en durgun anımda geliyor ya..Pişman etme!Uğraşsan dahi bilemezsin ki hem,olmadığından emin olmaya kalkışmışken içimde;sankim nankörlük etmişim de cezasını çekecekmişim gibi birdenbire ruhumda canlanan türlü şey...
Pişman etme!Adını koyamıyorum bunun,ne kadar uğraşsam da gidemeyişinin ama zaten de olmayışının ve en çok da ikisinin birleşiminin yarattığı bu beyhude eden çelişkinin;ya artık tıpkı olacağın gibi seni kendimde yitirebileceğime dair inanç ve umutlarım da azalırsa?Çok çakışıyor,çok çakışıyorsun benimle,benliğimle;anlamıyorum bu neyin ızdırabıdır,üstelik haberin bile yokken ve sen de bittiğinden eminken benim yüzümden...
Pişman olacağım gibi,sarsılıyorum,her an geri geri koşmaya başlayacak gibi ruhumla yüreğim,aşk konusunda pişkin bir dönek olarak anılacağım kim bilir;ama şu ki çok zor ve zafer nedir bilmeden,zaferin ne olacağını dahi bilmeden ilerlemektense geri geri gitmek,her an için daha tatlı gelecek gibi..Pişman etme!İşte buna teslim olmak tıpkı bir darbe gibi geriye götürür beni ve bizi;bizi diyorum ama sadece''biz''den anladığım o şeyi,yani sen yine ileri gidersin korkma...
Zaten ben sana ne zaman zarar verebildim ki;neyim varsa kendi kendime benim,bi'gün de yine öyle ve böyle patlayacağım sanırım,bu yazdığım gibi birşey;lakin kimse bilmeden,yine sadece yangınıma üflemiş oldum,o da fayda ederse tabii...
Bağışlayın beni,lütfen;zira söz tutamıyorum ben ama sadece bu konuda,zira karşı gelmek korkutuyor ve ürkütüyor beni içimdeki sandığa kilitli senli benli onca şeye;bi'de böyle ani ani bir hançer en durgun anımda geliyor ya..Pişman etme!Uğraşsan dahi bilemezsin ki hem,olmadığından emin olmaya kalkışmışken içimde;sankim nankörlük etmişim de cezasını çekecekmişim gibi birdenbire ruhumda canlanan türlü şey...
Pişman etme!Adını koyamıyorum bunun,ne kadar uğraşsam da gidemeyişinin ama zaten de olmayışının ve en çok da ikisinin birleşiminin yarattığı bu beyhude eden çelişkinin;ya artık tıpkı olacağın gibi seni kendimde yitirebileceğime dair inanç ve umutlarım da azalırsa?Çok çakışıyor,çok çakışıyorsun benimle,benliğimle;anlamıyorum bu neyin ızdırabıdır,üstelik haberin bile yokken ve sen de bittiğinden eminken benim yüzümden...
Pişman olacağım gibi,sarsılıyorum,her an geri geri koşmaya başlayacak gibi ruhumla yüreğim,aşk konusunda pişkin bir dönek olarak anılacağım kim bilir;ama şu ki çok zor ve zafer nedir bilmeden,zaferin ne olacağını dahi bilmeden ilerlemektense geri geri gitmek,her an için daha tatlı gelecek gibi..Pişman etme!İşte buna teslim olmak tıpkı bir darbe gibi geriye götürür beni ve bizi;bizi diyorum ama sadece''biz''den anladığım o şeyi,yani sen yine ileri gidersin korkma...
Zaten ben sana ne zaman zarar verebildim ki;neyim varsa kendi kendime benim,bi'gün de yine öyle ve böyle patlayacağım sanırım,bu yazdığım gibi birşey;lakin kimse bilmeden,yine sadece yangınıma üflemiş oldum,o da fayda ederse tabii...
0 Yorum:
Yorum Gönder