İnsanlar ve "Ben Fikri"
Sormuş mudur insanlar hiç? Ailen dışındaki "çevre" dediklerin, arkadaşların falan; laf olsun diye değil de şöyle dolu dolu bir n'oldu, nasılsın falan? En önemlisi de kimse sen demeden anlatmanı beklemiş midir yoksa birilerinin bir şeylerin farkına varması için illa maksimum depresiflikte mi dolanman gerekir.(Emin ol o zaman da seni suçlarlar) Hadi tamam fark etmediler, peki neden suçlarlar ve devamlı çözümlemeye çabalarlar. Bugün bir arkadaş neden yazdığımı sordu mesela ve bir cevabım yoktu, belki de daha önce kimse sormadığı için yoktu. Çözümlemek demiştim, ondan kastım bu değil, bir davranışı yapanlar, örneğin yazmakla, yazılarımla ya da çeşitli şeylerle böbürlendiğimi falan sanmış ve sanacak olanlar; onlar doğru soruları sorabilecek kafada insanlar olsa ben de doğru cevabı verirdim emin olun; mesela spordan bilmem nedense fiziğimin en çok yettiği şeyin yazmak olduğunui başka da bir boka yaramadığımı (bundan muazzam derecede mutluluk duyarak), insanların soracağı olmayınca yazıp sadece gönlünden geçenin okuyacağını bilerek kapatma kaygısızlığını... İşin trajikomik yanı, bunun gibi tek bir yazımı okusalar fikirlerini hemen değiştirebilecek olmam...
Konumuz ben değildim ama neyse; ya insanlar birbirlerinin içine erişsinler, ya da uzaktan bakmayı kessinler; bana senelerce kendini yaz dediler ama bundan yapmadım, onların ekmeğine yağ sürerdim, diğerleri ağlardı ve kalanlar da inanmazdı, o yüzden. Büyük bir adam değilim ben, ki birileri öyle dese bile ben buna inanamayacağım sanırım; hayatımsa benim üzerimde, bunu diyorum çünkü ona hürmet etmezsem beni yıpratıyor, kaybedip kötü bir adam oluyorum; kendini unutamak işin özü, sadık kalırken muazzam çaba sarf ediyorum. Dini manada bile böyle çabalar insanlara gösterilmez ama ben göstermek istiyorum, buna ihtiyacım var, zira insanların ben çok rahatmışım falan gibi düşünebilecek olması durumu rahatsızlık verici ve öye yandan rahat da durmalıyım, çünkü başka türlü insan kalınmaz, mutlak ve delice bir tavrım olmazsa her şey bu kadar sağlam olmaz, ölürüm muhtemelen. (En gerçek anlamda)
Ben içimi buraya dokunulsun diye açtım, asıl bunu yapması gerekenler hiç yapmadı...
Bu yazı genel bir yazıydı, artık yine çiekli böcekli aşk yazılarına döneceğim için son bir iç kuruntusu olarak bunu buraya ayırdım işte...
Konumuz ben değildim ama neyse; ya insanlar birbirlerinin içine erişsinler, ya da uzaktan bakmayı kessinler; bana senelerce kendini yaz dediler ama bundan yapmadım, onların ekmeğine yağ sürerdim, diğerleri ağlardı ve kalanlar da inanmazdı, o yüzden. Büyük bir adam değilim ben, ki birileri öyle dese bile ben buna inanamayacağım sanırım; hayatımsa benim üzerimde, bunu diyorum çünkü ona hürmet etmezsem beni yıpratıyor, kaybedip kötü bir adam oluyorum; kendini unutamak işin özü, sadık kalırken muazzam çaba sarf ediyorum. Dini manada bile böyle çabalar insanlara gösterilmez ama ben göstermek istiyorum, buna ihtiyacım var, zira insanların ben çok rahatmışım falan gibi düşünebilecek olması durumu rahatsızlık verici ve öye yandan rahat da durmalıyım, çünkü başka türlü insan kalınmaz, mutlak ve delice bir tavrım olmazsa her şey bu kadar sağlam olmaz, ölürüm muhtemelen. (En gerçek anlamda)
Ben içimi buraya dokunulsun diye açtım, asıl bunu yapması gerekenler hiç yapmadı...
Bu yazı genel bir yazıydı, artık yine çiekli böcekli aşk yazılarına döneceğim için son bir iç kuruntusu olarak bunu buraya ayırdım işte...
0 Yorum:
Yorum Gönder