Alptuğ'un Mekanı

20 Şubat 2016

Dersten Kaçmama Dair

Bazen insanları anlamak çok güç oluyor be,beceremiyorum ve zaten onlar da beni anlamıyor.Tamam kabul ediyorum yaptığım iyi bir şey değil ama kötü de değil yani.Benden yaşca büyük hangi nesile sorsam anlatır okuldan kaçmalarını,kopya çekmelerini falan;bense altı üstü ek çalışmadan kaçtım ve belki şu an değil ama bu yazıyı yazmadan önce ve yazdıktan sonra da evde yine ders çalışıyor olacağım ister inanın ister inanmayın,dün akşam da öyle yaptım.Sanki ben diğerleri gibi kaçıp da kıyıda köşede otlanıyor muyum,karı-kız peşinde,serserilikle mi geçiniyorum?Yine geldim eve ders çalıştım.Bana yakışmayan bir hareket bile olsa herkes hayatının bir döneminde buna benzer şeyler yapmış yani kimse kimseyi kandırmasın şimdi,bense onlara göre daha masumum en azından...
Bir kereliğine,ilk defa böyle bir şey yapmış olmama kızılması hakikaten tuhaf değilse nedir?Bırakın benim alkolik,keş ve daha nice şekilde tanımlayabileceğimiz çevreden bir farkım olsun,bir kez olsun onlara benzer davrandığımda da bunu bana çok görmeyin lütfen,her kimseniz...

Etrafta neler neler varken beni mazur görmemeniz gücüme gitmiyor değil,tek kalemde sanki hiç ders çalışmıyormuşum gibi muamelelerde bulunmanız da öyle.Okuldan kaçmışlığım,telefonumu teslim etmemişliğim,ödevimi yapmamışlığım,sınava girmemişliğim yokken sadece boş geçecek iki saati biraz olsun kendimce bile olsa dolu geçiriyorum diyeyse bu kızmanız,haklısınız.Tek bir tane vukuatım yok,bu kadar temiz bir sicilin bile ucundan,azıcık tozlanmaya hakkı yok mu şu fani dünyada,hiç kimsenin kusursuz olmadığını herkesin adı gibi bildiği dünyada...

Dedim ya her insan hata yapar,birileri bir yerlerde adam öldürürken,ne bileyim zina falan yaparken ben sadece okulda girmem gereken ve bir işe yaramadığı giren arkadaşların başarısında artış olmamasıyla da tescillenmiş olan bir derse girmedim.Girmeyince evde yatmış,gününü gün etmiş,birileriyle buluşup bir şeyler yapmış olsam ona da yanmayacağım,o zaman kızın,yerden yere vurun;ama ben geldim ve yine ders çalıştım,bu yazı biter bitmez çalışacağım.Orada yapacağımı burada,kendi ortamımda,bir nebze daha rahat yapmış olmamın dışında hiç de bir şey değişmedi.O yüzden bana kızarken bir kez daha düşünün;özellikle şu anda henüz verilmemiş ama verilecek olduğundan bal gibi emin olduğum ödevleri yaptığımı da göz önünde bulundurun istiyorum mümkünse...

18 Şubat 2016

Kadınlar ve Çocuk'um

Ey kadınlar! (Tayyip'in üslubuyla söylemiyorum bunu) Ne yapacağım ben sizinle?İş mi bu yaptığınız,bir gün biriniz umut verir ve gider,sonrasında diğeri,sonrasında bir başkası;elinde sonundaysa ben kendi kendime saçma sapan umutlar üretmeye başlarım sizin yüzünüzden,suçlu da yine ben olurum haliyle.Uzun lafın kısası öyle aşk kovalayan bir adam falan değilim ben,sadece hemen yanında beklediğim demiryoluna doğru o kadar çok tren gelir gibi olup gelmedi ki,artık gördüğüm her bir tren bana yaklaşırmış gibi...
Özlem mi diyorsunuz buna,şahsen ben umut etmek diyorum...
Biriniz de niyetini belli etse diyorum,karşılıklı birbirini yoklama amaçlı boş sohbetlerin sonunu getirsek nihayetinde;yaklaşmaktan korka korka bir o kadar hevesle olan birbirimize adımlarımız,birinizle olsun bu mayın tarlasının sonunu getirsek ne olur?Bum olmaktan korkuyorum ben,aranızdan birinin beni kandırmasından ya da onu yanlış anlamam ve buna benzer pek çok sebepten.İnanın bunların hepsini yaşadım çünkü,hepsi de birbirinden katlanılmaz şeyler ancak ben hala sırt çeviremedim size...

Kazıyın bunu aklınıza,bir Alptuğ Dağ kimseyi yarı yolda bırakmadığı gibi pek kimseye de sırt çeviremez,bu yüzden unutamaz da ama değer işte...
Ben sevmeye niyetliyim üstelik alenen,elini bir defa ütü yakmış çocukların ütünün yanından geçerken içlerinin cız edişi gibi yaklaşmayın bana lütfen;çünkü ben de öyleyim ve bu şartlarda bizim kavuşmamız biraz yalan olur sanki.Herhangi bir kadınla sohbet etmeye çekinir oldum yeni tanıştığım,es kaza kalbim falan onda kalacak ama onunki de bir başkasına atacak diye,ya da kalbi kimsede olmasa dahi bana o gözle bakmayacak ve ben bir pislik olacağım diye.Pisliğin teki olmamak için aşık olmamaya çabalıyorum ama bir şekilde oluyorum,buna karşı da sizlerden kaçabildiğimce kaçıyorum beni affedin.Bu oğlan kendini beğenmiş yahut asi değil yani,ama sanırım onca şeyden sonra hakkı olan kadar korkak...
Kadınlar,aklımın ucundan dahi geçmiyor fakat bir gün beni sevecek olursanız bunu belli bile etmeksizin direkt damdan düşercesine söyleyin;bu bana elektroşok olur,beni hayata döndürür diye...
Artık herhangi bir kadın hayatıma girdiğinde onu arkadaş falan bilmem ne değil de direkt bir kadın olarak değerlendirdiğimden sebepsiz ve boktan yere,kadınların canımı yaktıklarının aklıma gelmesiyle ondan koşulsuz şartsız kaçmam hem de ona tam da bir çocuk gibi sokulmaya çalışmam sonrasında,üstüne üstlük asla da bunu açıklayamamam.Kadınlar sizde sıkıntı yok,ben biraz cinsim ondan öyle,hatta ben de değil yaralarım...

Aramızda hiç bir şey olmayacak bir kadına birtakım hisler besleyebilmek en korktuğum şeyken,hakikaten "mecburen" kendimi tutamadan o hisleri beslemeye can atışımı ancak bir çocuk açıklar.İşin fevri yanı da içimdeki çocuk öldü biliyorum,yani bir gün bir kadın gelip kalbime ve ruhuma güzel bir elektroşok yapmazsa şayet...Çocuk gibi kıvranıyorum şuna bakın,kadınlar ve çocuklar çok iyi anlaşır oysa ama bende pek öyle değil,o da tereddütlü düşüncelerimden gelen ani düşüncesiz hamlelerimden zannımca;kendinden kaçırmak için türlü iğrençliği yapmak ve tam olarak aynı anda ona koşmak gibi tezatlıklardan.Belki de ben tescilli bir çocuğum,bir kadın gelse de beni toparlasa keşke,çeki düzen verse,kırıklarımı düzeltse,beni sevse...Böyle diye diye bir yazı daha bitti işte,yüzlercesinin ana fikri ve düşüncesiyle aynı,ayrıca en az onlar kadar faydası olmayacak bir şekilde...

Kadınlar ve çocuklarda döner dünya,
Büyümeye direten,sakalları çıkmış,ruhu beyaz,içi derin ve yumuşak bana benzer adamlarla.Ölmedim ben de biliyorum,yaşlandım diyorum ama bir yandan da ifşa gibi inkar ediyorum buna ne demeli.Kadınlar ve çocuk'umun hikayesi,kalbim durduğunda dahi yankılanacak gibi;çocuğum demedim çünkü henüz,henüz bir aşka hamile bile değilim muhtemelen.Ama içimdeki çocuğa bir anne gerek;bu da bana bir sevgili,bir eş olması demek ki,anlaşılan o çocuk daha çok uykusuz büyüyecek...

16 Şubat 2016

Vedalaşamadım

Gitmeyin...
Gitmeyin kalın ve size son 30 yılımdan rahatlıkla bahsetmeme imkan tanıyın.Geride bırakmadım işte,alkış bana,aferin,yihu ve dahası;çünkü annem bugün bir zamanlar hayatım olan kadının annesiyle buluştu aramızda kalsın.Bunu duyunca düşündüm,ben nasıl silebilirdim ki onu,günün birinde bir şekilde hayatımın bir yerlerinden sanki halının altına süpürülmüş tozlar gibi bir anda çıkabilirdi.Sizin hiç sevdiğiniz,ne bileyim adına bine yakın şey yazdığınız kadının annesiyle anneniz yakın arkadaş oldu mu?Eskiden kayınvalidem olmasıumudu taşımış bulunduğum kadının benden pek haz ettiğini söyleyemem tabi lakin bana dokunan bu değil.Bana asıl dokunan bu iki eski jenerasyon kadının böyle bir şeyi nasıl becerebildiği ve bizim yapamadığımız yahut yapmadığımız...

-Ama bir yandan da şöyle hak veriyorum kendime ki kız bensiz,yani hayatında herhangi bir şekilde ben olmadan mutluysa (ki bu öldürücü bir ihtimaldir) bu onun için en iyisidir ve dolayısıyla benim için de en vicdanı rahat ettiren.Kız mutluysa dedim ama sanmayın ki ben ona en ufak kötü bir şey yaptım sevmek ve değer vermek dışında;sadece ya tutarsa dedim ve tutmadı,sonrası sonsuz karanlık,hepsi bu.Başına en ufak bir şey açtıysam da benim haberim olmaması için elinden geleni yapmıştır biliyorum,ama eğer öyleyse Allah benim belamı versin (sanki şuan her şey yolundaymış gibi)-

Şuan kendimi tescilli bir aptal olarak görüyorum açık söyleyeyim,biz neden eski bir dostluğun hattına esen lodosun karşısında dikilmedik,ya da hiç kabahat bulmayayım kıza ben,asıl kendim.Sırf her an lanet olası bir acı çektim,boğazımda bir düğüm,göz pınarlarımda bir birikme hissettim diye unutmayı tercih ettim;siz de haklısınız görünce duyunca yahut sadece birini ona benzetince dahi gözleri kararıp nefesi sıkışan biri için en doğrusu bu,ama eskiden bunu göze alacak kadar cesurdum,şimdiki ben sanırım benden epey uzak.Bahaneler üretebilirim,beni sevmemesi,aramızda yaşananlar,onun bilip bilmediği onun hakkında yaşadığım türlü berbat şey...Ama hiçbir bahane beni ondan kaçırmamalıydı işte,sanki o suçluymuş gibi,sanki onca senelik arkadaşına aşık olmuş aşağılık herif ben değilmişim gibi.Ben hem onunla o her şeyin sorumlusu geberesice duygularımı bastıraraktan yaşayamadım hem de onunla olmasa bile onun hayatımdaki varlığıyla vedalaşamadım.Ve madem bu kadar itirafı çoktan ettim,peşi sıra birkaç tane daha gelsin;ben daha geçen gün ona sarıldım rüyamda ve uzun zaman sonra o gün hafiften buruk bile olsa huzurla uyandım,ayrıca yine aman ha aramızda kalsın o ölse ne yaparım diye düşündüm,şu an hayatımda bir damlası bile olmayan kadın ölürse diye ya işte,bu da yetmedi o an ağladım biraz,birazdı çünkü toplum içindeydim.Boşversene ne ben sarabildim bu garip yarayı ne de o körelmiş toplum,aynı toplum hakkımda iyi kötü herhangi bir şey düşünmeye cüret ederken ne bunları ne de zerre başka şeyi bilmiyordu,evet yazdım ama şimdiden sonra da haberleri olmayacak eminim...

Peki neden mi yazdım?Muhtemelen ölme ihtimalimden bir veda diye,
Çünkü yine gelse hiç bir şey olmamış gibi baştan başladım da ondan,
Sevmeye,ölmeye ya da ne derseniz işte...

14 Şubat 2016

Çok Güzelsin Ama

Teşbihte hata olmaz,sen çok güzelsin.
Lakin ben öyle değilim işte;görsen korkarsın,bir şeye benzetemezsin.
Kızgın halimi de görmedin üstelik,o yüzden beni şimdiden affedebilirsin.
Güzel gülmeyi bilmem ben,kasım pusum da yok,hatta hatrı sayılır bir göbeğim mevcut.
Bir hudut çizemezsin bana,sanırım bildiğini okuyan biriyim ben.
Zannedersem sevemezsin beni özet bu,bende çiçek açmaz geri.
Öyle sen gibi cıvıl cıvıl,neşe dolu,heyecanlı,hareketli..Olamadım,affet.
Bağışla ki mutsuz olma beni,etme;yani ben bu açıdan bir ziyanım,sen de bulaştırma kendini.
Ben sevmeyi sevmekten ibaret sanmışım,meğerse yalan mıymış,başka bir şeyler mi lazımmış,halen anlamazım.
Haklı bir çabayla tutturuyorsun çünkü beni seviyorsun ben de seni;lakin biliyorum seninle gülecek bir adam isteyeceksin iki gün sonra,kusura bakma ama yokluğunda buna garanti veremiyorum.
Seni de karartırsam,sisli bir geceye benzetirsem diye kanıksıyorum kendimi çok;artık bana uğradığında Mecnun'un çölünde mahsur kalırsan diye...

Niye mi bekledim öyleyse?Önceden korkmuyordum da,beni çoğu kez korkulu kıldılar ondan;sen gelince değişirim sanıyordum ve hem sen gelmedin hem de ben hırçın artık yeterince.
Bu gidiş durmazsa da birimizden birimiz ölümdür ya kendine ya diğerine,lakin ne fark eder dersen;ben ne geride bırakmak ne de geride kalan olmaktan razı değilim.
Bak kızım benim sakallarım çok eskidi;inan bana benden sana çok güzel abi olur,baba bile olurmuş ama kanka ya da eş demeye geldin mi içim titriyor.
Belki de ne nicedir yalnızım ki kendimi öyle görmek tuhaf geliyor bana,belki şu anki halim yeterince beter değilmiş gibi korkuyorum değişmekten.
Ve belki de geçmiş senle benim aramızdaki bütün köprüleri yakıyor...

Seni bir başkasının yaktığı ateşin dumanıyla değil de sana yanan bir ateşle ağırlamak isterim gelirsen,belki de gelmeyişin bundan ama itiraf edemiyorsun düşünsene.
İtirafın dibini görmek gerekirse gün gelir dans etmek istersin,kayalıkların ucuna çıkmak falan filan;lakin ben ne dans edebilirim ne de kayalıklara çıkabilirim bacaklarımdan,bir omzum da yere baktığından.
Biliyorum bu bahaneler saçmalığın Allah'ı da işte,hele bir düşünmeye görsün insan...
Sen beni çok boş bıraktın ondan öyle,
Kafayı sıyırdım ben iyice;
Çok güzelsin ama,
Aması yok,gel artık sarıl bana...

Ben senden korkmuyorum,yalnız bir tutam endişe;çok güzelsin ama,o güzelliğine gölge düşüren ben olursam diye.Baktığım her yerde birbirini hüsrana uğratan insanlar doluyken ve bunu senden beklemek benim için bir küfür sayılırken geriye yalnız ben kalıyorum.Günahkar ben.Zalim ben.Laf anlamaz ben.Bıkkın ben.Ben işte.Sen çok güzelsin ama ben de benim işte...

13 Şubat 2016

O Gün Bugün Değil Sanırım...

Bugün yine bir sevgililer günü,bir 14 Şubat,yine benim olmayan bir gün.Bir çift olduğunu düşünen herkesin hür iradesiyle birbirini sevindirmek ve daha önemlisi birbiriyle sevinmek için bir şeyler yapmaktan kaçınmadığı özel bir gün.Ya sevgilisi ya da parası olmayanların kapitalizm olarak adlandırdığı bir gün;haksız da değiller,ancak 365 günden birinde sevdiğin insan için kapitülasyonlara uymaya değmez mi,ölmeye bile değer...
Birini sevmeyeli o kadar ama o kadar uzun zaman oldu ki,zaten kimse de sevmemişti...
Bazen o gemi gelmez diye düşündüğüm oluyor,o gemi hiç gelmez;bense sadece bir limanımdır ama kimseler uğramaz.Ve ben ne zaman beyaz bir gül görsem utanırım,yerde ezilmiş,solmuş bir gül görsem de mutlaka alırım.Sebebini daha önce de anlattım tüm bunların ama artık bir anlamı yok,ben artık hüzünlü bir adamım.Gönül isterdi ki tıpkı Gelse'deki,Bir Kadın Tanıdım'daki ve dahasında olduğu gibi olsaydı;ancak onları da ben uydurdum,kendim de yeterince uydurmayım zaten...
Abi bir kez olsun olsaydı be,tek bir defacık bu dünyada karşılıklı sevgiyi tatmış olsaydım ve gözlerim bir şeyi daha anlamış kapansaydı.Umurumda değil biliyor musunuz 14 Şubat,çünkü ben hem diğer 14'lerde,hem diğer Şubat'larda hem de geri kalan günlerin hepsinde bekledim...

Gelmeyecek ama gelseydi severdim,yani şu yazıyı okuyan herhangi biriniz bile sevgilim olsaydınız hanımlar;ilgilenirdim,romantikten ne anlıyorsanız o olurdum,özel günleri de unutmam zaten,şiir de yazardım,dilerseniz kirli sakal da bırakırdım yeniden.Hatta sinemaya bile giderdim,bile diyorum çünkü bir olaydan sonra senelerdir sinemaya gitmedim...
Neden gelmeyecek bilmiyorum,sorun bende değil onlardaymış,ilişki istemiyormuş,arkadaş olarak görüyormuş falan filan;ve şimdi benim göğüm o kadar tok ki kuşlarımı öldürmek zorunda kalıyorum.Aşka inanan bir insanın en kötü hissettiği kademelerdeyiz öteden beriden,geri gitmek mümkün olsa geçmişe,geçmişi bile öldürürdüm neredeyse.Elimde olsa o gülü daha hak eden birine verseydim keşke,keşke daha hak eden biri olsaydı,keşke seven biri o zamanda o yerde olsaydı da bu işten şahane bir doğruluk çıksaydı...
Geçenlerde çocuğun biri sevgilisini av tüfeğiyle öldürürken ayrılmak istedi diye,ben yalnızlık adına kaçıncı senfonimi yaşıyordum kim bilir;hayat işte,sen isyan etmedikçe o bir yerden zorluyor ve işin kötüsü başarıyor da,çünkü ben beklemekten çok sıkıldım...

Gelmeyecek birisi için her gün geçmişimle,geleceğimle,benliğimle binbir kavga ediyorum,sonra insanlarla,doğru ve yanlışlarla,ölüm ve yarayla.Bu bayrağı taşımak zor,bir şiir daha gerek çok uzun süre;bir kadına onu sevdiğini itiraf ettiğinde bir defa olsun tebessümle ayrılabilmek lazım yanından,yahut ayrılamamak...
Çoğu kişiden farklı olmayarak bu pazarı da böyle beyhude geçirmek istemem,hep olduğu gibi,solunum cihazının ta kendisi gibi,bilmem anlatabildim mi?Ben 14 Şubat'ı sevmiyorum,o da beni tanımıyor ama ben onu özlüyorum.Ve ona kavuşacağım gün,o gün bugün değil sanırım...
Yine Alptuğ reis bir başına,varsa yoksa şiirler,şarkılar falan;nam-ı diğer Aziz babanın düştüğü hale bak sen,uydurma bir günün altında kalacak yapayalnız geçen 16 yılın hatrına...

12 Şubat 2016

İntikam

İnsanız işte,hepimizin kendi hakkında bilmediği bir şey varmış demek.Kendimi hiç böyle görmemiştim doğrusu.Sebebi çok eski bir mesele diyelim,ya da hayatımda kin tutacağım ve ölsem dahi elim yakasında olacak birinin ortağına rastlamam diyelim fark etmez.Aynı kuyudan çıkma ikisi de,aynı boka batma ve vesaire...

Siz hiç bir insanı öldürmek istediniz mi,ona işkence yapmak falan?Mesela gözlerini çıkartıp kendisine yedirdikten sonra kafatasındaki göz boşluğuna asit dökmek gibi sadist eylemler.İşte bugüne kadar bunların hiç biri aklımda yoktu,aslında yok da ama bugün o aşağılık suratı gördükten sonra içimde depreşen tarifsiz bir nefret ve intikam vardı.Bir yandan ben bu değilim desem de diğer yandan türlü sadist fikri kafamda canlandırıp açıklanamaz derecede zevk alıyordum...

Kötü biri olup olmadığım nihayet Allah'a kalsın diğerlerinden fırsat kalırsa ama,o olmadığım kesindi.Kendimden de nefret etmeye başladım o an ve bu nefretin sebebinin de yalnızca o iki ucube olması beni ayrıca zıvanadan çıkartıyordu.Bütün gün aklımda dolanan yegâne soru "Onları öldürmek için çok net bir fırsatım olsa,bunu gerçekten yapar mıydım?"

Yanlış anlamayın ben her gün ya da belirli aralıklarla birileri için bu şekilde bedel ödetmeler düşünmüyorum,sadece gözdem olan birkaç kişi var ve mesela bundan 10 yıl sonra bile karşıma çıksalar o kinin içimde biraz olsun olacağından adım gibi emin olduğum tipler bunlar.Hepsinin de canı cehenneme,istisnasız...

Bunlar ne mi yaptı bu kadar?Aslında meselenin kökü ben değilim,ben olsam inanın bu kadar sorun olmazdı;mesele geçmişten beri çeşitli şekillerde değer verdiğim bir insanın gözünden akan yaşa şahit olmam.Bahse girerim bugün o it de arkadaşımı çağırmam için camdan bana seslendiğinde beni hatırlamadı bile,ama ben o göz yaşını unutmadım.İşte intikam buna yarar belki,onlarda da unutulamayacak yaralar sağlamaya.(Bakın ne kadar da iyi niyetliyim)

Bunun yanında bir arkadaşımla da bu yüzden aram bozuldu,o ya da ben suçlu olmasak bile yine o bir iki it yüzünden.Kız yanımda olmak istiyordu buna itirazım yok,ama onun yanımda olmamasını istediysem de bir sebebi vardı;o an beni en iyi tanıyanların bile benden eser bulamayacağı bir ben gözlerimin içindeydi ki,bu benden mutlaka o da nasibini alacaktı.Onu uyarmıştım ama içimdeki o kin dolu,öfke dolu,sadist ve mazoşist pislik kendini gösterip "İyi misin?" sorusuna "İyi olsam gidecek misin?!" cevabını verdi.Kızın bunu hak etmediğini inkar ediyorum,ama o bunu hak etmiyorsa ben içimdekini hiç etmiyordum...

Yıllardır o olmaktan kaçtığım için hiçbir olayda ses çıkartmayıp,geri planda durup,alttan almıştım ki korktuğum başıma geliyordu,size hiç böyle oldu mu?Yıllarca sustum her şeye karşı,uymadım belki ama hep sustum ya da bir şekilde susmak zorunda kaldım ve sizler bunun o kursağında kalmışlığını hayal dahi edemezsiniz...

Sonra ondan özür diledim ama sıfır uzlaşma ve anlayış sahibi bir şekilde davranınca ister istemez olumsuz bir tepki verdim o halde.Aslında hala normale döndüğüm söylenemez,aklımdan hala o p*ç kuruları geçiyor ve farkında olmadan dişlerimi sıkıyorum...Keşke o birkaç damla gözyaşına karşılık bir damla olsun kan akıtabilseydim...

Allah'tan din dersi geldi de bir kötülüğü aklından geçirmenin onu geçekleştirene kadar günah olmadığını öğrendim,bu da demek oluyor ki henüz kötü biri sayılmazdım;şimdiyse ilginç bir şekilde hem kötü olmaktan korkuyor hem de bazı sadist hayallerden hazza benzer hisler kapıyorum...

Kötü biri değilim di'mi ben,adam olur di'mi benden?

Bu arada yine kalan sahalar bizimdir,şayet kaldıysa;bir yerlerden beni iğnelemeye çalışanlardan hakkımı(doğrusu intikamımı) bu dünyada alabilmektir isteğim,"Gidince bunu da yazarsın" diyenlere inat bu cümleyi bile yazdım çünkü,kendime yakışır şekilde pervasızca...

10 Şubat 2016

Çapsız Üzümlere İthafen

Eveet çok çok çok ve çok sevgili okuyucularım,bugün sizlerle yeniden beraberiz.Az sonra okuyacağınız metnin üslubundan ben mesul değilimdir,ancak yine de sizlere böylesine bir öfkeyi okutmaktan da utanç duyuyorum,suçlamanız gereken kitle kendini biliyor... "Anlamıyorsunuz abi,anlamayacaksınız da biliyorum.Yani mesele ne o artık bir şehir efsanesine dönüşmüş olan sınıfa gelmesi beklenen iki tane kız,ne de karşı okuldaki o ara sıra göz göze geldiğimiz(yahut bakıştığımız da demek mümkün sanırım),zannetmiyorum ama zannedersem de bana ithafen turuncu saçlarını savuran o kız;siz meseleyi bunlar olarak gördüğünüz takdirde beni de herkes gibi görmeniz mümkün,riyakar,vurdumduymaz,ikiyüzlü,serseri vesaire ve vesaire..." diye bir cümle ile başlamıştım bir önceki yazıma,demek ki bugün cereyan edecek hadiselerin farkındaymışım...

Öncelikle estetik,sanatsal bakış açısı yoksunu olduğunuzu belirteyim de sonra demedi olmasın;hayır bari bu kadar belli etmeyin ama dimi?

Evet bir konuda haklısınız ben oldukça gıcık bir insanım sevgili dostlar,bu da demek oluyor ki bana ters düşmeye meyilli her türlü insanın (saçımı bozan yahut kendince bana laf atan hiç fark etmez) yakasına şeytan gibi yapışırım,kısasa kısas giderim.Bu da bir atar falan değil ha,sadece bir belirtme;yani benim yerime bu kişilere haddini bildirecek biri yoksa ben bunu seve seve yaparım...
Ancak bugün kendimi hem de olması gerekenden fazla tuttum kim ne derse desin.Küfür ettim evet,bir iki tane ettim,iyi ki de ettim çünkü etmeseydim çok başka şeyler yapardım;eesi ben bir iki tane küfür salladım diye,bunu sanki yoktan yere yapıyormuşum gibi ve her gün başkalarından yüzlerce küfür duyduğunda onlara da ses çıkarıyormuş gibi çemkirenler lütfen kenara çekilsinler...

Bakın açık söylüyorum ben adamı ezerim,çiğner geçerim;ben Yazar Şair Alptuğ Dağ evet,ego değil hem de egonun dik alasını sergilemek isterdim size,çünkü müstahak;yani sizin türlü adını koyamadığım beni ezme mi diyim,gözden düşürme mi diyim çabalarınıza karşılık benim inatla kendimi övmem sizin anladığınız dile tekabül ediyor.(Tekabül ne demek onu da bilmezsiniz siz,Allah'tan Google var da bakabilirsiniz) "Şair adam küfür eder mi?!" diye sırtaranlar da aradan çıksınlar bana Can Yücel'den alıntı yaptırmasınlar.Herkes ayağını denk alsın diye söylüyorum bunları,suratınıza da söylerim seve seve de yazmak daha kısa sürüyor...
Ama planınız tutmuyor abi,üstelik pişkin pişkin sırıtarak söylüyorum ki asla tutmayacak...

Egoyla devam etmek gerekirse benim arkamda fevkalade dostlar,tanımadığım binlerce insan,hepsini de geçin ailem varken birkaç zibidi hiçtir yani.Ha bu yazıyı okuduktan sonra da yok "Biz takılıyorduk sana" gibi lamı-cimi etmeler duymak istemiyorum sınıftaki(herkes değil) kimseler...
Finali de en uyuz olduğum tiplemeye karşı bitireyim;o sapık vs. diye nitelendirmelerde bulunan cesur kimseler ne bir kadınla nasıl konuşulacağından haberdardır,ne aşkı bilirler ne bir şey.Karşılığına da bozuntuya vermemek adına güya beni lekelerler;aslında sadece kadınlardan ve küfürden ibaret olduğumu iddia ederek yaparlar bunu ama boş işte...

Eee hadi ben kaçar çapsız üzümler,bu şarkı da size gelsin...

Kaydol: Kayıtlar ( Atom )