Vedalaşamadım

Gitmeyin...
Gitmeyin kalın ve size son 30 yılımdan rahatlıkla bahsetmeme imkan tanıyın.Geride bırakmadım işte,alkış bana,aferin,yihu ve dahası;çünkü annem bugün bir zamanlar hayatım olan kadının annesiyle buluştu aramızda kalsın.Bunu duyunca düşündüm,ben nasıl silebilirdim ki onu,günün birinde bir şekilde hayatımın bir yerlerinden sanki halının altına süpürülmüş tozlar gibi bir anda çıkabilirdi.Sizin hiç sevdiğiniz,ne bileyim adına bine yakın şey yazdığınız kadının annesiyle anneniz yakın arkadaş oldu mu?Eskiden kayınvalidem olmasıumudu taşımış bulunduğum kadının benden pek haz ettiğini söyleyemem tabi lakin bana dokunan bu değil.Bana asıl dokunan bu iki eski jenerasyon kadının böyle bir şeyi nasıl becerebildiği ve bizim yapamadığımız yahut yapmadığımız...

-Ama bir yandan da şöyle hak veriyorum kendime ki kız bensiz,yani hayatında herhangi bir şekilde ben olmadan mutluysa (ki bu öldürücü bir ihtimaldir) bu onun için en iyisidir ve dolayısıyla benim için de en vicdanı rahat ettiren.Kız mutluysa dedim ama sanmayın ki ben ona en ufak kötü bir şey yaptım sevmek ve değer vermek dışında;sadece ya tutarsa dedim ve tutmadı,sonrası sonsuz karanlık,hepsi bu.Başına en ufak bir şey açtıysam da benim haberim olmaması için elinden geleni yapmıştır biliyorum,ama eğer öyleyse Allah benim belamı versin (sanki şuan her şey yolundaymış gibi)-

Şuan kendimi tescilli bir aptal olarak görüyorum açık söyleyeyim,biz neden eski bir dostluğun hattına esen lodosun karşısında dikilmedik,ya da hiç kabahat bulmayayım kıza ben,asıl kendim.Sırf her an lanet olası bir acı çektim,boğazımda bir düğüm,göz pınarlarımda bir birikme hissettim diye unutmayı tercih ettim;siz de haklısınız görünce duyunca yahut sadece birini ona benzetince dahi gözleri kararıp nefesi sıkışan biri için en doğrusu bu,ama eskiden bunu göze alacak kadar cesurdum,şimdiki ben sanırım benden epey uzak.Bahaneler üretebilirim,beni sevmemesi,aramızda yaşananlar,onun bilip bilmediği onun hakkında yaşadığım türlü berbat şey...Ama hiçbir bahane beni ondan kaçırmamalıydı işte,sanki o suçluymuş gibi,sanki onca senelik arkadaşına aşık olmuş aşağılık herif ben değilmişim gibi.Ben hem onunla o her şeyin sorumlusu geberesice duygularımı bastıraraktan yaşayamadım hem de onunla olmasa bile onun hayatımdaki varlığıyla vedalaşamadım.Ve madem bu kadar itirafı çoktan ettim,peşi sıra birkaç tane daha gelsin;ben daha geçen gün ona sarıldım rüyamda ve uzun zaman sonra o gün hafiften buruk bile olsa huzurla uyandım,ayrıca yine aman ha aramızda kalsın o ölse ne yaparım diye düşündüm,şu an hayatımda bir damlası bile olmayan kadın ölürse diye ya işte,bu da yetmedi o an ağladım biraz,birazdı çünkü toplum içindeydim.Boşversene ne ben sarabildim bu garip yarayı ne de o körelmiş toplum,aynı toplum hakkımda iyi kötü herhangi bir şey düşünmeye cüret ederken ne bunları ne de zerre başka şeyi bilmiyordu,evet yazdım ama şimdiden sonra da haberleri olmayacak eminim...

Peki neden mi yazdım?Muhtemelen ölme ihtimalimden bir veda diye,
Çünkü yine gelse hiç bir şey olmamış gibi baştan başladım da ondan,
Sevmeye,ölmeye ya da ne derseniz işte...

0 Yorum:

Yorum Gönder