Haddinden fazla tanıdığım birinin göğsüne düşüp dört gün gece

Başka kimsenin bilemeyeceği üç-iki cümle kursam aramızda

Çıksa yangınım, haberim düşse, isimsizler alsa gece körü...

Başka türlüm güç, kayıp gidiyorum doludizgin işte hiç sakınmadan, ne olmadıklarımı da ardımda tek tek...

Diyemeyeceğimi bilerekten hayatımdaki kimseye ki, olmak-olmamak da bir o kadar bulanıkken bu aralar benle; kime dönsem sırtımı uçurum, kime yaslansam karanlık. Sahi bir karşılık bulacağına itimadı olsa saçılacak içim; kuruyup gidiyorum, biliyorum. Tek biri olsa -ki o siz değilsiniz- kapanıp saatlerce ağlasam, demediğimi bile bilse, ne izah ne tespit lazım gelmese, yargı-yorum hiçbir şeysiz....

Reel bir bağım olmayanlar herkesi sildim

-ki ancak iki kişilik şeylerin adıdır bağ-

Olmamakta üstüme yok okuyucu

Görmeyeceksin. Benim kışım çoktan gelmiş bile.

Boşa sündürmek, hatır gönül boşa, eş dost boşa.

Tek bir kişi lazım, öyle biri yok;

Kaybedecek bir şeyim de, hiç olmamış ki.