Lapır Lupur Yazı
Fünceten meyil ettiğim bir yazı daha ardında bir şey olmaksızın üzerime üzerime geliyor.Mecazen sualim şudur ki,senin küçük bir elvedan böyle büyük bir rakıyı bitirebilir mi ne sanıyorsun?Şaka şaka,biraz barok'um bu ara anlarsın ya;haliyle insan hafta boyu şu an hatırlamaya üşendiğim sayıda yazılıya gir-çık yapıp(tam olarak gir çık,çünkü soruları cevapladığımı hatırlamıyorum) bir de kadınların bıraktığı bazı klişe hüzünlerle biraz akustik hasıl olunca peyderpey dahi olsa boşvermeye iliştiğim vakitler mevcut.Zatıhalim iyiler hoşlar da şu kapım bir türlü çalmadı,ben de çalmam artık;Yusuf Atılgan'ın Aylak Adam'ı bitirirken olduğu gibi ben de biliyordum işte anlamazlardı,bundan kelli anlaşılmamaktansa anlatmayarak aslında anlarmışlar da ben anlatmamışımcasına suçu kendime yüklemek,kendime o gerzekler kadar kızmak istemediğimden ötürü daha tutarlı bir adımcağız.Aşk var,aşk bende,benle ama başbaşayız,zirası da henüzü de onu paylaşabileceğim gerçek birisi yok,gerçekten...
Biz başbaşa iyiyiz bebeğim,dadaizm'e uymak hasıl olduysa vakitsiz,onu da yaparız;bu acılar kalıcı değil çünkü,sadece yengeniz henüz uğramadılar.Cıvıl,cıvık,lüzumsuz ve pejmürde takılmak da bir alternatif,insiyatif de desem olurdu aslında.İnsanların algılarındaki yerini onlar senin için bir oyunken iyice altüst edip zamanın geçmesini sağlamak tarzı bir umudum var ve bu da yine yengenizin kapıyı çalacağı zamana değiniyor.Umurlarım soldu artık,girizgahıdır mevzunun meşk ve meşkten söz edebileceğim aklı başında hakikaten ciddi herhangi insan yokken deliden deli davranmak,popüler kültüre meze olmuş bir dizi yakın çevremin inadına kasten artık başka biri olmak denenebilir...
Umurlarım solmuşken halihazırda,benim onlarca hayalet görülen ciddiyetimin karşısında lakayt olmuş kimselerin hafızasına bir lakayt olaraktan kazınmak şereftir ki ben de bu hayatta biraz birilerini kandırabilmiş olayım...
Hayatımın artık Alper Canıgüz ve Murat Menteş romanlarına özenen kısmına omuz atmış bulunmaktayım,evveliyattan kopmayacağım ve kendim olacağım yine;sadece olabildiğince başka türlü ve mümkünse tam göğsüne.Bir kelebeğin seni ıssırdığını tasvir et ve bana öyle bak sayın vergi veren canlı,askere gidemeyeceğime göre antimilitarist olmamda da sakınca yok zaten;aa çürük değilim,sadece son kullanma tarihim biraz milattan önce o kadar.Aşka inanmayanlar,aşka değer vermeyenler,ilişkilerden sıkılanlar,parmağında oynatmayı sevenler dünyasında artık biraz sessiz olup o gelinceye kadar kimseye kim olduğunu hissettirmemek ve sonunda sanki bir halt becermiş süper kahraman edasıyla sahnelere geri dönmek,yoksa podyum mu demeliydim?Tam da tasarladığım bu,daha da izah etmek gerekirse tembel görünüp hayvan gibi çalışıp LYS birincisi olmak tarzı bir ironi...
Tamam ben bir Iron Man değilim ama inanın ironik bir adamım,biliyorum bu hayli berbat bir espriydi ve tam da bu yüzden buraları terkedip yatmadan önceki son bir buçuk saatimi televizyonla beynimi uyuşturararktan harcamak için bu cümleyi son olarak seçtim,her iplemez sonun içinde bir yücelik vardır ve her erkeği bir kadın bekler diye umaraktan;kuralları çiğneyerekten,arzı arş zannetmenin birkaç militık ötesine gerçirgenlik gösterirken...
Bu yazının adı da şey olsun hatta,şey,"Lapır Lupur Yazı"
Biz başbaşa iyiyiz bebeğim,dadaizm'e uymak hasıl olduysa vakitsiz,onu da yaparız;bu acılar kalıcı değil çünkü,sadece yengeniz henüz uğramadılar.Cıvıl,cıvık,lüzumsuz ve pejmürde takılmak da bir alternatif,insiyatif de desem olurdu aslında.İnsanların algılarındaki yerini onlar senin için bir oyunken iyice altüst edip zamanın geçmesini sağlamak tarzı bir umudum var ve bu da yine yengenizin kapıyı çalacağı zamana değiniyor.Umurlarım soldu artık,girizgahıdır mevzunun meşk ve meşkten söz edebileceğim aklı başında hakikaten ciddi herhangi insan yokken deliden deli davranmak,popüler kültüre meze olmuş bir dizi yakın çevremin inadına kasten artık başka biri olmak denenebilir...
Umurlarım solmuşken halihazırda,benim onlarca hayalet görülen ciddiyetimin karşısında lakayt olmuş kimselerin hafızasına bir lakayt olaraktan kazınmak şereftir ki ben de bu hayatta biraz birilerini kandırabilmiş olayım...
Hayatımın artık Alper Canıgüz ve Murat Menteş romanlarına özenen kısmına omuz atmış bulunmaktayım,evveliyattan kopmayacağım ve kendim olacağım yine;sadece olabildiğince başka türlü ve mümkünse tam göğsüne.Bir kelebeğin seni ıssırdığını tasvir et ve bana öyle bak sayın vergi veren canlı,askere gidemeyeceğime göre antimilitarist olmamda da sakınca yok zaten;aa çürük değilim,sadece son kullanma tarihim biraz milattan önce o kadar.Aşka inanmayanlar,aşka değer vermeyenler,ilişkilerden sıkılanlar,parmağında oynatmayı sevenler dünyasında artık biraz sessiz olup o gelinceye kadar kimseye kim olduğunu hissettirmemek ve sonunda sanki bir halt becermiş süper kahraman edasıyla sahnelere geri dönmek,yoksa podyum mu demeliydim?Tam da tasarladığım bu,daha da izah etmek gerekirse tembel görünüp hayvan gibi çalışıp LYS birincisi olmak tarzı bir ironi...
Tamam ben bir Iron Man değilim ama inanın ironik bir adamım,biliyorum bu hayli berbat bir espriydi ve tam da bu yüzden buraları terkedip yatmadan önceki son bir buçuk saatimi televizyonla beynimi uyuşturararktan harcamak için bu cümleyi son olarak seçtim,her iplemez sonun içinde bir yücelik vardır ve her erkeği bir kadın bekler diye umaraktan;kuralları çiğneyerekten,arzı arş zannetmenin birkaç militık ötesine gerçirgenlik gösterirken...
Bu yazının adı da şey olsun hatta,şey,"Lapır Lupur Yazı"
0 Yorum:
Yorum Gönder