Gülücük
Yeni biriyle tanıştık geçen,lakin konu bu değil;çok yeni tanışmış olmamıza karşın onda kendimden şeyler buldum;sanki o kanadı kırık kuş moduna girdiğim güvensiz,aşka inancını yitirmiş,ürkek ve hafiften karanlık dönem.Nasıl kurtulmuştum bundan diye düşündüm lakin cevabım yok;onu da çekip almak istedim,yeniden dünyanın aslında fazlaca güzel de olduğuna ve en önemlisi seveni elbet seveceklerine inandırmak istedim...
Ama ben bunları kendimde daha başaramamıştım,yalnızca budalaca bir umut mu inat mı ne diyeyim bilemediğim bir şeyden ayaktaymışım gibi.Eskisinin aksine suratımda gülücükler açsa bile yine eskisinin aksine anlamsız gibiler.Bir insanı güldürmek nereden geçer bilmiyorum ve sanırım bu sebepten kadınlar kendilerini güldüren adamlardan hoşlandığından ben yalnız kalıyorum;ama bir gülüşü anlamlandırmanın nereden geçtiğini bilir gibiyim,başka kişilerden...
Ben de o da tam burada tıkandık belkide,benliğimiz hadi bir şekilde içimize yetiyordu ama bir insanın kendi kendine yetmesi de kim ne derse desin mümkün değildi.Yanisi biz sevilmek yahut güvenmek istemedik,harbiden istemedik de ihtiyaç duyduk,belki de buruk bir gülüşün içinde bile...
Bu arada gerçekten sevdiğimiz kadar sevilmeyecek olsaydık,olmazdık;hem inan kötü her şey geçiyor gözlerimle gördüm,gülüşler unutulmuyor...
O benim aksime oldukça güzel gülümsüyordu fotoğraflarda,yoksa benden daha iyi rol yapıyordu mu demeliyim,bilemedim.Şarkıda da diyor ya "Yalandan da olsa",yalandan da olsa gülmeyi başarabilen birinin gülücükler saçmaya hakkı,olmadığını iddia etse dahi cesareti ve gücü olduğuna inanan ben;
Herkesin güvenini ve kalbini tamir edebilmeyi dilerdim,çünkü ben bugün gülümsüyorsam bile geçmiş dudaklarımı ıssırıyor;yanisi bana unutturacak biri çıkana dek ben birilerine unuttursam haktır...
Birbirimizi pek tanımasak da;
Sen hep gül işte tatlı kız,cidden güzel gülüyorsun;zamanında ben hepimizin yerine karamsar oldum zaten,sen merak etme...
Ama ben bunları kendimde daha başaramamıştım,yalnızca budalaca bir umut mu inat mı ne diyeyim bilemediğim bir şeyden ayaktaymışım gibi.Eskisinin aksine suratımda gülücükler açsa bile yine eskisinin aksine anlamsız gibiler.Bir insanı güldürmek nereden geçer bilmiyorum ve sanırım bu sebepten kadınlar kendilerini güldüren adamlardan hoşlandığından ben yalnız kalıyorum;ama bir gülüşü anlamlandırmanın nereden geçtiğini bilir gibiyim,başka kişilerden...
Ben de o da tam burada tıkandık belkide,benliğimiz hadi bir şekilde içimize yetiyordu ama bir insanın kendi kendine yetmesi de kim ne derse desin mümkün değildi.Yanisi biz sevilmek yahut güvenmek istemedik,harbiden istemedik de ihtiyaç duyduk,belki de buruk bir gülüşün içinde bile...
Bu arada gerçekten sevdiğimiz kadar sevilmeyecek olsaydık,olmazdık;hem inan kötü her şey geçiyor gözlerimle gördüm,gülüşler unutulmuyor...
O benim aksime oldukça güzel gülümsüyordu fotoğraflarda,yoksa benden daha iyi rol yapıyordu mu demeliyim,bilemedim.Şarkıda da diyor ya "Yalandan da olsa",yalandan da olsa gülmeyi başarabilen birinin gülücükler saçmaya hakkı,olmadığını iddia etse dahi cesareti ve gücü olduğuna inanan ben;
Herkesin güvenini ve kalbini tamir edebilmeyi dilerdim,çünkü ben bugün gülümsüyorsam bile geçmiş dudaklarımı ıssırıyor;yanisi bana unutturacak biri çıkana dek ben birilerine unuttursam haktır...
Birbirimizi pek tanımasak da;
Sen hep gül işte tatlı kız,cidden güzel gülüyorsun;zamanında ben hepimizin yerine karamsar oldum zaten,sen merak etme...
0 Yorum:
Yorum Gönder