Arkadaş Kalmalı

Hayatımda yüzümü güldürmeyi kendiliğinden becerebilen biri var evet,eski beni bilenlerin de fark ettiği şeyler var o da doğru.Ama bu demek değil ki ben onu seviyorum;ama sayın okuyucularım,biliyorsunuz ki adetim değildir sizden bir şey saklamak,o yüzden de umarım bunlar hiçbiriniz tarafından okunmaz...

Aklımdan geçti,kalbimden de daha çok geçti;sevmek,hoşlanmak,gönül vermek,etkilenmek ya da her ne derseniz işte.Ama böyle bir şey olmayacak,hem de sadece ben istemediğim için;istememek derken aslında herhangi bir insanın herhangi bir şeyi isteyeceğinden tahmin edemeyeceğiniz kadar kat daha fazla istedim bunu...
Anlayın işte,ben kendimi çivilemeliyim,öldürmeli falanım ama biz arkadaş kalmalıyız;çünküsü ilişkiler onu boğar anladın mı,bağlanmayı da sevmeyen birisi,ona kıyasla bana dönüp de bağlanmanın saçma olduğunu asla anlatamazsın ama...Aklınızdan geçen de yanlış değil,yanisi aşkı ne görmüş ne tatmış olması,etrafında aşka benzeyen şeylerin cıvık ve değersiz ilişkiler olması da bir sebep,ama önemli olan bu değil(olmasına değil ama,mevzu istemek olunca ben de aşkı bende tatsın ve tüm o sabahki dedikleri yalanlaşsın isterdim)...
Arkadaş kalmak daha güzeldir,iyi geldiğin ve iyi gelen,anlaştığın birisi;ama ne konuşursan konuş aşk konuşmaman gereken birine aşık olmamalısın...
Yani beni de öyle hafife almayın,ben harbiden görünce anlarım kimin kim olduğunu;işte tam da bu yüzden istedim,insanların onda ve onun kendinde gördüğünün falan aksine içindeki o kızı hissettim.Anlamanızı beklemiyorum herkes gibi,sanırım o da anlamaz ve umarım okumaz,n'olur okumasın.
Herkes gibi değil,hayatımdan inanın çoğu kadın çok çok insan geçti ve gerçekten onlar gibi değil.Özel biri işte,benim hislerim kuvvetlidir...

En zoru da içten içe ona karşı bir şey hissettiğini ondan saklamak,kıvırsan da etsen de cümle alemin onunlayken gözlerine bakınca gördüğü o şeyi ondan gizlemek.Hatta laf aramızda merdivenden iniyorum bugün,aklımda bu işin olmazlığı ve mantığımda onu kaybetmemek kalbimi susturup arkadaş kalmak;yüzümde bilmediğim belirgin bir hüzün vardı ki o karşıma çıktı,şekilden şekle girdi suratım ama toparladım neyse ki.Çünkü neyin var diye sormasıyla uğraşamazdım,uğraşamazdım derken kendimle uğraşamazdım.Cevap veremeyecektim,kendime de hala veremedim...
Hayır anlatamıyorum kimselere de,zaten anlatacak kişim az,olanlarla da konuşacak gücü kendimde bulamıyorum...

Uzun lafın kısası ölüyorsun gönlüm,yaranı dindirmek için bile sakın o aşk denen mayına basma deli gibi de istesen;bırak o toprak sensiz yeşersin,bırak seninse bir tarafın yaralı da olsa sağ kalsın...

Aslında bakarsan tam da aşık olunacak insan,ki fikrimi sorarsanız evlenilecek insan;sadece belki yanlış yer-zaman falan,belki yanlış geçmiş ya da öyle bir şey;onda olmaması gereken haklı karamsarlıklar,benim o hakları yok edemeyişim,mesela onu sigaraya başlatan sebepler,yarı yolda bırakıp giden her türlü insan...
Sanki o beni bunca benimsemişken ben ona o şekilde görüneceğim de,sırf bu yüzden şuan garip bir vicdan azabı çekmiyorum da sanki;oturmuş ne diyorum,Ama ben yine de onu öyle sevebilmek isterdim işte,Allah da beni kahır mı etse?

Şimdiyse en iyi arkadaşım bakarsın,kolum kanadım ve belki de dahasıyım,yalnız hissettirmeyecek herhangi bir varlığım;o kadar,içimden geldiği gibi olmasa bile olması gerektiği gibi,arkadaş kalmalıyım ve hayat devam etmeli...


0 Yorum:

Yorum Gönder