Deli Gönül
Ey gönlüm,ah benim deli gönlüm ey dur biraz,yahu destur ağlama bak beni de ağlatacaksın;hem koşma da düşersin,ikimizin de dizinde platin var biliyorsun...
Bakma bana öyle yavru köpekler gibi masum masum,kuru bir çalı gibi yanmaktasın inkar etme;kızmıyorum ama oğlum,inan kızmadım...Yine sürükle,süründür,öldür beni ben razıyım;hem bilmez misin ne kadar yorgun olup mırın-kırın etsem de yaşamak için kendime açık bir kapı bıraktım...
Ulan ikimizin de birbirinden aşağı kalır yanı yok aslında be;ben diyorum sevmeyeceğim sen diyorsun etkilenmedim,sonuç ise en tatlıcığından bir adetcik yenilgi...Tav olduğum kısım da bu işte,bazen bile isteye dahi bir kadına yenilmek...
Ne o?biz senle beraber nice kazandık diyenin ölülüğüne tanık olmadık mı,bizim içimiz kavrulurken sandıklarının aksine güçlendik ve yeniden arşa değdik ne çabuk unuttun?Aşk olsun,ciddiyim olsun...
Kolay değil tabi anlıyorum seni de,yanisi birbirinin ardına kör topal ilerleyen pek çok süreç;bu arada koruyamadım ben seni,sahip çıkamadım özür dilerim.Ama bu defa içimdeki devasa temkin ve endişeye karşı gerçekten emin gibiyim,olucak gibi,oluyor gibi işte,her şey gibi...
Benim gönlüm olarak benden ayrı ete kemiğe bürünseydin ancak seni yine ben yönetseydim sana "Ölüyorsun ulan aşk diye diye!" dediğimde yüzüme mağlup bakışlar ve zafer içeren muzip bir gülücükle bakarak kendi boğazına sevgiyle sarılırdın biliyorum,övünmek değil ama en çok bu yönümü seviyorum...
Sözün özü garip gönlüm,ben senin sevmelerini,kaptırıp kendini deryayı gezmelerini falan çok özledim;sonu acıysa acıdır biri tutar tabi elimizi,bırakmayız...
Lakin yanacaksak bile ben şu bir kadın için bazen kül bazen gül olduğumuz dönemleri çok özledim gönül,aman açma arayı aşkla,abin değer vermeyeli epey oldu bak gözünü seveyim...
Gülme be...Aslanım benim,göğüs kafesim dile gelse de türkünü okusa senin,
"Deli gönül hangi dala konarsın"
Harbiden delisin biliyorsun dimi,hem de en az benim kadar öylesin;amaan varsın kanın kaynasın,torunumu görene kadar sen bana lazımsın...
Bakma bana öyle yavru köpekler gibi masum masum,kuru bir çalı gibi yanmaktasın inkar etme;kızmıyorum ama oğlum,inan kızmadım...Yine sürükle,süründür,öldür beni ben razıyım;hem bilmez misin ne kadar yorgun olup mırın-kırın etsem de yaşamak için kendime açık bir kapı bıraktım...
Ulan ikimizin de birbirinden aşağı kalır yanı yok aslında be;ben diyorum sevmeyeceğim sen diyorsun etkilenmedim,sonuç ise en tatlıcığından bir adetcik yenilgi...Tav olduğum kısım da bu işte,bazen bile isteye dahi bir kadına yenilmek...
Ne o?biz senle beraber nice kazandık diyenin ölülüğüne tanık olmadık mı,bizim içimiz kavrulurken sandıklarının aksine güçlendik ve yeniden arşa değdik ne çabuk unuttun?Aşk olsun,ciddiyim olsun...
Kolay değil tabi anlıyorum seni de,yanisi birbirinin ardına kör topal ilerleyen pek çok süreç;bu arada koruyamadım ben seni,sahip çıkamadım özür dilerim.Ama bu defa içimdeki devasa temkin ve endişeye karşı gerçekten emin gibiyim,olucak gibi,oluyor gibi işte,her şey gibi...
Benim gönlüm olarak benden ayrı ete kemiğe bürünseydin ancak seni yine ben yönetseydim sana "Ölüyorsun ulan aşk diye diye!" dediğimde yüzüme mağlup bakışlar ve zafer içeren muzip bir gülücükle bakarak kendi boğazına sevgiyle sarılırdın biliyorum,övünmek değil ama en çok bu yönümü seviyorum...
Sözün özü garip gönlüm,ben senin sevmelerini,kaptırıp kendini deryayı gezmelerini falan çok özledim;sonu acıysa acıdır biri tutar tabi elimizi,bırakmayız...
Lakin yanacaksak bile ben şu bir kadın için bazen kül bazen gül olduğumuz dönemleri çok özledim gönül,aman açma arayı aşkla,abin değer vermeyeli epey oldu bak gözünü seveyim...
Gülme be...Aslanım benim,göğüs kafesim dile gelse de türkünü okusa senin,
"Deli gönül hangi dala konarsın"
Harbiden delisin biliyorsun dimi,hem de en az benim kadar öylesin;amaan varsın kanın kaynasın,torunumu görene kadar sen bana lazımsın...
0 Yorum:
Yorum Gönder