Çelişkiler Çelişkiler
Sayın okuma yazma bilen insanlar,merhaba.
Bugün ne mi oldu dersiniz?Hayır karşı okulda aynı birine benzeyen birini görmek değil,evet bir diğeriyle göz göze gelip içindeki umudun boktanlığını kabullenerekten dostlarına verdiğin sözü tutmak için umutsuzluğa sarılmak bile değil.Kalmak;arada bile değil,sadece kalmak...
Hem ne yapsam bir kusur bulacak insanlık,bir şekilde yanlış çıkacak,Alptuğ yine hem bilmiş hem de yanılmış biri olarak diğerlerini hiç ilgilendirmemesi fakat karışmaktan kendini alamayacakları üzere zirvede kalacak...
İyi bir yazı yazmanın ilk kuralı,herkesin anlamaması için dönüp dolaştırmaksızın,olanı yazmaktır ve ben de uzun bir aradan sonra belki de ilk defa böyle yapacağım...
Onu yok etmek bile bir anlamda ona çıkıyor,onsuzluğun ve ona sahip olmanın ihtimalleri ters orantılı olmasına karşın birleşince onu oluşturması gibi tam olarak.Bunun yanında asla ne yok ne de var olmayacağının,ona karşı yaşadığım bu kısıtlılığın bir inkarının olmaması da acı çekmemi sağlarken,ne gariptir ki"acı çekmemek için"söz verdiğim insanlara vazifemi gerçekleştirmek ve benim cesur olduğumu iddia edenleri yalancı çıkarmamak adına zaten yeterince dikine giden kadere karşı her ne şekilde olursa olsun ayakta kalmak.Zor..Tamam kimse de inkar etmedi,çok kişi kolaylaştırmayı bile denedi ancak;bunu yapamayacaklarının bilincine hakim olmak bilgiden gelen acı gibi...
Yaptığım ve olan şey de tam olarak bu,doğrusunu söylemek gerekirse manen inancımda zorluklara karşı yeterince dik durabilmek olmasa tam da pes edecek adamım ben...
Anlamıyorum ki,
Birini diğerinden daha az sevmedim,hala da öyle.Kimseyi kimseden ayırmadım,önceden güzel olan fikirlerimi karalamaya çevirmedim sonradan.Kendimi düşündüysem tövbe;mutlu olmayı düşündüm evet hem de çok,ama asla ön planda değil,hep arka planda..Ama gel gör ki birini unutmak için ona,diğerini unutmak için dostlarıma söz verdim;ve ilki rüyalarıma giriyor,diğeriyse farkımda bile değil(ya da öyle bilmiyorum) ancak şansını zorluyor elinde olmaksızın...
Bu kadar düğüm olmak herhangi biri için çok fazla be,kesinlikle herhangi biriyim ben de.Ama o zaman niye?Sanki doğru yanlış birbirine girdi...
Açık konuşmam gerekiyor samimiyet gereği;bazen kendi kendime"Bari biriniz s**tirin gidin"dediğim oluyor,bu onlara kızmak değil çünkü ikisinin de suçu yok;ama mevzu şu ki kızsam bile haklıyım,ayrıca hem suç onlarda değilse bende hem de bu hikayedeki en günahsız benim aynı oranda.Yeterince çelişiyorum kendimle,ki bu fizik kurallarına uyuyor olsa sürecin durmuş olması gerekirdi çoktan;hala yaşıyorsam demek oluyor ki sayısal hesaplamaların bini bir para etmiyor...
Ya biriniz olun,ya da en az birinizin aşkı,sevgisi,hüznü,acısı,üzüntüsü ya da her ne haltsa artık ortadan kalksın diyorum ve inanın kimse beni dinlemiyor,hiç kimse.Bu söylediğim lafı duymak ve bu lafa ilgi göstermek tarzında bir dinlemek değil;bunu yapsalar bile konudan ölesiye uzaklar,misal sanki bir kuş uçmayı bırakmış da artık,ne yerde ne gökte bir şeycik yokmuş gibi...
Şu anda düşündüm de,bu zamana kadar tam da bir şeyleri değiştirebilmeyi düşünmüş,hedeflemiş,daha başka ne yapılabilecekse onları yapmışız ama zaten her an olabilecek değişiklikler dışında,örneğin tam da bu durumda payda sağlayacak değişiklikler için bir arpa boyu adım atamamışız.Allah'tan bu yalnız benim değil de bütün insanlığın beceriksizliği;ya da keşke öyle olsaydı,o zaman"Ulan demek ki ben beceremiyorum"diyerek kendime kızmak pahasına da olsa kestirip atabilirdim.Kestirip atmaya pek uygun bir adam değilim,az çok tanıyanlarınız da farkında zaten bunun;özellikle de değer verdiklerimi,asla bırakamayacak ve bırakamayacağını da bilen biri olarak bırakabilmek için çırpınmam yine diğerleri gibi asil ve kutsal,ancak bir yandan da zavallıca olmak üzere bir çelişki...
Ama her şeyi geç;hayatında yer edinemediğin insanların sende yer edinememesi,anlamlı olmasa bile acısız olurdu;o zaman anlamı mı,yoksa acı çekmemeyi mi tercih ederdim bilemiyorum,asla da bilemeyeceğim...
Çelişkiler çelişkiler,
Çektiren ilişkiler,
İlişki bile denemezler...
Bugün ne mi oldu dersiniz?Hayır karşı okulda aynı birine benzeyen birini görmek değil,evet bir diğeriyle göz göze gelip içindeki umudun boktanlığını kabullenerekten dostlarına verdiğin sözü tutmak için umutsuzluğa sarılmak bile değil.Kalmak;arada bile değil,sadece kalmak...
Hem ne yapsam bir kusur bulacak insanlık,bir şekilde yanlış çıkacak,Alptuğ yine hem bilmiş hem de yanılmış biri olarak diğerlerini hiç ilgilendirmemesi fakat karışmaktan kendini alamayacakları üzere zirvede kalacak...
İyi bir yazı yazmanın ilk kuralı,herkesin anlamaması için dönüp dolaştırmaksızın,olanı yazmaktır ve ben de uzun bir aradan sonra belki de ilk defa böyle yapacağım...
Onu yok etmek bile bir anlamda ona çıkıyor,onsuzluğun ve ona sahip olmanın ihtimalleri ters orantılı olmasına karşın birleşince onu oluşturması gibi tam olarak.Bunun yanında asla ne yok ne de var olmayacağının,ona karşı yaşadığım bu kısıtlılığın bir inkarının olmaması da acı çekmemi sağlarken,ne gariptir ki"acı çekmemek için"söz verdiğim insanlara vazifemi gerçekleştirmek ve benim cesur olduğumu iddia edenleri yalancı çıkarmamak adına zaten yeterince dikine giden kadere karşı her ne şekilde olursa olsun ayakta kalmak.Zor..Tamam kimse de inkar etmedi,çok kişi kolaylaştırmayı bile denedi ancak;bunu yapamayacaklarının bilincine hakim olmak bilgiden gelen acı gibi...
Yaptığım ve olan şey de tam olarak bu,doğrusunu söylemek gerekirse manen inancımda zorluklara karşı yeterince dik durabilmek olmasa tam da pes edecek adamım ben...
Anlamıyorum ki,
Birini diğerinden daha az sevmedim,hala da öyle.Kimseyi kimseden ayırmadım,önceden güzel olan fikirlerimi karalamaya çevirmedim sonradan.Kendimi düşündüysem tövbe;mutlu olmayı düşündüm evet hem de çok,ama asla ön planda değil,hep arka planda..Ama gel gör ki birini unutmak için ona,diğerini unutmak için dostlarıma söz verdim;ve ilki rüyalarıma giriyor,diğeriyse farkımda bile değil(ya da öyle bilmiyorum) ancak şansını zorluyor elinde olmaksızın...
Bu kadar düğüm olmak herhangi biri için çok fazla be,kesinlikle herhangi biriyim ben de.Ama o zaman niye?Sanki doğru yanlış birbirine girdi...
Açık konuşmam gerekiyor samimiyet gereği;bazen kendi kendime"Bari biriniz s**tirin gidin"dediğim oluyor,bu onlara kızmak değil çünkü ikisinin de suçu yok;ama mevzu şu ki kızsam bile haklıyım,ayrıca hem suç onlarda değilse bende hem de bu hikayedeki en günahsız benim aynı oranda.Yeterince çelişiyorum kendimle,ki bu fizik kurallarına uyuyor olsa sürecin durmuş olması gerekirdi çoktan;hala yaşıyorsam demek oluyor ki sayısal hesaplamaların bini bir para etmiyor...
Ya biriniz olun,ya da en az birinizin aşkı,sevgisi,hüznü,acısı,üzüntüsü ya da her ne haltsa artık ortadan kalksın diyorum ve inanın kimse beni dinlemiyor,hiç kimse.Bu söylediğim lafı duymak ve bu lafa ilgi göstermek tarzında bir dinlemek değil;bunu yapsalar bile konudan ölesiye uzaklar,misal sanki bir kuş uçmayı bırakmış da artık,ne yerde ne gökte bir şeycik yokmuş gibi...
Şu anda düşündüm de,bu zamana kadar tam da bir şeyleri değiştirebilmeyi düşünmüş,hedeflemiş,daha başka ne yapılabilecekse onları yapmışız ama zaten her an olabilecek değişiklikler dışında,örneğin tam da bu durumda payda sağlayacak değişiklikler için bir arpa boyu adım atamamışız.Allah'tan bu yalnız benim değil de bütün insanlığın beceriksizliği;ya da keşke öyle olsaydı,o zaman"Ulan demek ki ben beceremiyorum"diyerek kendime kızmak pahasına da olsa kestirip atabilirdim.Kestirip atmaya pek uygun bir adam değilim,az çok tanıyanlarınız da farkında zaten bunun;özellikle de değer verdiklerimi,asla bırakamayacak ve bırakamayacağını da bilen biri olarak bırakabilmek için çırpınmam yine diğerleri gibi asil ve kutsal,ancak bir yandan da zavallıca olmak üzere bir çelişki...
Ama her şeyi geç;hayatında yer edinemediğin insanların sende yer edinememesi,anlamlı olmasa bile acısız olurdu;o zaman anlamı mı,yoksa acı çekmemeyi mi tercih ederdim bilemiyorum,asla da bilemeyeceğim...
Çelişkiler çelişkiler,
Çektiren ilişkiler,
İlişki bile denemezler...
0 Yorum:
Yorum Gönder