Eski bir adamım ben,halihazırda pek çok kşinin hayatındaki eski arkadaş,eski aşığım;ne bileyim,sanki insanlar beni br tablo sanıyor,sanki onlardan sonra ben öyle kalıyormuşum gibi.Hepimiz için geçerli bu;şu gün geçmişimdeki bir kadının umurunda değilimdir mesela tahminimce,ona göre o gittikten sonra yeni bir hayat kurmuşumdur ama en çok da ayakta durabilmişimdir;ve bu asla aksi olmaz,olursa vicdan azabına sebebiyettir zira.Efendime söyleyeyim karşıma fırsatlar çıkmıştır,mutluyumdur,hatta onu unutmuşumdur falan.Hangi giden bilir ki gittiğinden beri nelerin değişip nelerin aynı kaldığını,üstelik giden de o değilken...
O değil de ben hep burdaydım şaka bir yana,bu şekildeydim,geçmiş yazılarımla şuankileri karşılaştırdığınızda en ufak tutarsızlık bulamayacağınız kadar buradaydım.Ve gidenlerin ne kendini ne beni sorgulamadığı kadar ben onları sorguladım;itiraf ediyorum herkes gibi ben de hep istedim,arada sırada akla gelen bir tebessüm olmayı,ama biraz da acı olmayı istedim çünkü olduğum bu acıyı,hüznü ya da her neyiyse ben istemedim...
Eskiyim ben,eski benim;umutlarım ve sevinçlerimle,karmaşalarımla,arkama dönüp bakmalarım ve unutmamalarımla.Çünkü doğru olan buysa bile bana yakışmaz,yeni bir hayat kurmak isterken eskiyi kazımak,bu daha da yorar adamı,sanki ufaktan ağırmaya başlamamış gibi sakalları...
Aslında karmaşık bir kopma olmasa değerdi,böylece insan aynı şeyi yaşıyor olmasına rağmen hayatın onu sürüklediğini değil de ilerlediğini düşünebilirdi,yani öyle olmasa bile bir an olsun kaybettiğim düşüncesi aklımın ucundan geçemezdi,üstelik de suçsuz kaybettiğim...
Bazen işte hüzünlenirim böyle ben,harbiden eskiden kalma bir alışkanlık bu;eskisi bugününe de vuran bir adam olarak çok tatlıyım di'mi?Öyle olmasaydı bunu okumazdınız kanımca,zaten okumadınız da;bu yazı sadece buada durdu ve siz de sadece ekrana baktınız.Ne olduğunu söyleyeyim,bu yazıyı incelerken sadece ham geçmişteydiniz...
Mesele akla gelmek mi dersiniz yoksa akla gelmesi gereken olmak mı?Gerçi şu gün gelin görün akla gelmemesi gereken en büyük meseledir akılda.Kim bilir belki de akıl kıldan incedir...
Bimukabele hatıra olarak kalmaktır koyan,geisinin olmasına şans tanınmaması,biletin kesilmesi bir anlamda;öyle demezsiniz ama durum"Siz Allah mısınız?!"denebilecek vaziyettedir.Buna da kader demek,kadere de hakarettir lakin mecburidir;zira seven o kadar çok sever ki,sorumlu tutmaktansa başkasına suç atmakta kendini kandırmaktan alamaz...
Eski günler yaşansa ne olacak?Bir şey olacağından değil de,belki kendi sorduğun soruya cevap vermek gibi bir saçmalığa mahal vermeyeceğinden.Eski de fayda değil ama fayda görüyoruz geleceği bilmediğimizden,pardon geleceğin ne kadar olduğunu bilmeyip gelmeyeceği ihtimalini önemseyecek kadar tutucu ve aslında korkulu olmamızdan...
İtiraf edelim,çoğumuzun farkı yok ürkek bir çocuktan,
Çok eski bir çocuk...
0 Yorum:
Yorum Gönder