Gülümseme
N'aber benim hiç olmamış ve olmayan sevgilim?Baksana,sanki bu aralar biraz gülümsüyor gibisin,öyle hissediyorum.Bunun Aşka küsüp sonra dayanamamamla bir alakası olmasın sakın?Doğru ya;eğer ben aşktan gerçekten vazgeçebilseydim,senin bir gün gelme ihtimalin de gerçekten hiç olacaktı,düşüncesi bile yeterince kötü.Yani demek istediğim hanfendi;öyle herkes bir yerlerde takılıp gününü gün ederken,ben burada oturup sana yazmaktan öylesine hoşnut ve mesudum ki tahmin edemezsin.Onların kafası almıyor,olmayan birine yazmak saçma gibi geliyor;kaldı ki ben olmayan birine ömrümü adamışım ama onlar olanın bile kıymetini bilememiş,hangisi daha saçma sence?
Bu arada kıskanmadın di'mi beni?Karsu'ya"Sanırım sana aşık oldum"demiş olabilirim ama benim gönlüm yokluğuna rağmen sende ve ben seni böyle severken senin de bunu bilip unutmaman gerekir.Ona öyle dedim çünkü onu sana benzettim;yüz olarak değil de kafamda oturmuş şeyler olarak,tavır,davranış,bakış açısı ya da her ne dersen o açıdan...
Hem ne yalan söyleyeyim aklımdan geçti;başka bir hayatta,başka bir şekilde,bambaşka karşılaşsaydık birbirimize çok yakışırdık diye.Ama bu hayal bile değil,yalnızca güzel bir tasvir...
Sana ait olmak,hatta sadece öyle hissetmek olsa bile bana deli bir haz veriyor,ulaşılmış bir amacın en güzide parçasıymışım gibi bilmem anlar mısın.Ve şimdi ben hala güvenmiyorum kadınlara(en azından eskisi gibi),aslında yalnızca sevmek ve sevilmek konusunda;ancak işin en cazip kısmı da tıpkı geçen gün olduğu gibi sen geldiğinde de,bu güvenmeme konusunda inat etmeyi beceremeyip teslim olacağım gerçeği.Yine insanların sandıklarının aksine;verdiğim bu kararlarda yeterince kararlı olamamam benim aleyhime değil lehime bu yüzden...
Seni seviyorum,aslında herkesi seviyorum sen de biliyorsun;ama keşke mesele sevmek olsa,gerçi o zaman da cennetin olmasına gerek kalmazdı benim için ve bu diğer tüm insanlara haksızlık olurdu,belki sana bile.Sorun senin burada olamamanın beraberinde getirdiği senin var olup olmadığın şüphesi ve eğer varsan dahi gülüşünü hissetsem bile göremiyor olmamın burukluğu;eğer en acısına gelmemi istersen de,çok çok ama çok büyük olasılıkla ne sana olanları ne de herhangi yazdıklarımı asla okumamış olman ve varlığımdan haberdar olmaman...
Güzelim seni beklerken,geldiğinde sen olduğundan emin olabilmek amaçlı herkese de bir umut beslemek şüphe tarzında,işte bu da çok zor ama senden ya da aşktan vazgeçmek kadar değil...
Okumuyorsun bu yazdıklarımı ama,şimdi ben buradan aşktan vazgeçtiğimi ama sonradan beceremeyip fikrimi değiştirdiğimi yazsam,sen belki de dünyanın öbür ucunda,başka bir şeye karşı bile olsa gülümser misin?..
Bu arada kıskanmadın di'mi beni?Karsu'ya"Sanırım sana aşık oldum"demiş olabilirim ama benim gönlüm yokluğuna rağmen sende ve ben seni böyle severken senin de bunu bilip unutmaman gerekir.Ona öyle dedim çünkü onu sana benzettim;yüz olarak değil de kafamda oturmuş şeyler olarak,tavır,davranış,bakış açısı ya da her ne dersen o açıdan...
Hem ne yalan söyleyeyim aklımdan geçti;başka bir hayatta,başka bir şekilde,bambaşka karşılaşsaydık birbirimize çok yakışırdık diye.Ama bu hayal bile değil,yalnızca güzel bir tasvir...
Sana ait olmak,hatta sadece öyle hissetmek olsa bile bana deli bir haz veriyor,ulaşılmış bir amacın en güzide parçasıymışım gibi bilmem anlar mısın.Ve şimdi ben hala güvenmiyorum kadınlara(en azından eskisi gibi),aslında yalnızca sevmek ve sevilmek konusunda;ancak işin en cazip kısmı da tıpkı geçen gün olduğu gibi sen geldiğinde de,bu güvenmeme konusunda inat etmeyi beceremeyip teslim olacağım gerçeği.Yine insanların sandıklarının aksine;verdiğim bu kararlarda yeterince kararlı olamamam benim aleyhime değil lehime bu yüzden...
Seni seviyorum,aslında herkesi seviyorum sen de biliyorsun;ama keşke mesele sevmek olsa,gerçi o zaman da cennetin olmasına gerek kalmazdı benim için ve bu diğer tüm insanlara haksızlık olurdu,belki sana bile.Sorun senin burada olamamanın beraberinde getirdiği senin var olup olmadığın şüphesi ve eğer varsan dahi gülüşünü hissetsem bile göremiyor olmamın burukluğu;eğer en acısına gelmemi istersen de,çok çok ama çok büyük olasılıkla ne sana olanları ne de herhangi yazdıklarımı asla okumamış olman ve varlığımdan haberdar olmaman...
Güzelim seni beklerken,geldiğinde sen olduğundan emin olabilmek amaçlı herkese de bir umut beslemek şüphe tarzında,işte bu da çok zor ama senden ya da aşktan vazgeçmek kadar değil...
Okumuyorsun bu yazdıklarımı ama,şimdi ben buradan aşktan vazgeçtiğimi ama sonradan beceremeyip fikrimi değiştirdiğimi yazsam,sen belki de dünyanın öbür ucunda,başka bir şeye karşı bile olsa gülümser misin?..
İçinizden gelebilecek duyguların en iyisi
YanıtlaSilOldukça başarılı olmuş, ellerine sağlık güzel insan.
YanıtlaSil-Ece
Hoş
YanıtlaSil