Unutulur Mu

Unutulur mu dersin bu günler,o günler bile unutulmamışken nasıl unutulur?Çocuk olmak zor değildi evet,ama çocuk kalmak zordu,hala da zor,hatta imkansız.Bitti;bundan sonrasında sırtında binbir yük,boynunda yağlı bir urgan olmalı,tıpkı herkes gibi.Herkes gibi mahkûm olmalısın,sürekli geçmişe sığınmaya çalışarak asla unutamamalısın onu;illa ki hata yapmalısın ve her defasında hayıflanmalısın değil mi?söylesene,bu bahsettiklerim büyümenin kaçta kaçı sence?Hiç tabi dostum,sevdiğin kıza göre sen gibi,okuduğun şu metnin yazarı ben gibi bir hiç...

Ne o,ürküttü mü bu düşünce,hani yok olmak falan;daha da kötüsünden söz edeyim sana,hiç olmamış olduğunu düşünsene?ki o zaman düşünememeyi düşünebilmen gerekir,yani sadece yormuş olurum seni.Ah pardon unutmuşum,sen zaten yorgundun değil mi,herkes gibi hayat yorgunu,herkes gibi duygu esiri ve herkes gibi nefis tutsağı.E ne farkın kaldı şimdi senin ondan bundan?ben söyleyeyim;sen kendine''ben''ve onlara''siz''diyebiliyorken onlar hiçbirşeyin farkında değil,kendilerini düşündüklerini zannederken düşünmekten yoksunlar.Sen varsın çocuk,varsın çünkü başkalarını düşünüyorsun...

Bak,bu kadar basitmiş işte;ne büyütmeye gerek varmış ne de üzerinde düşünmeye.Sen de bu kadar basitsin;ve şimdi de anlıyorsun ki,basit olmak çok daha mükemmelmiş...
Asıl marifet hiç olmakta,başkalarına olmayanı düşündürüp kendini varmış gibi göstermekte;ben aslında senle de konuşmuyorum,sadece insanlara birşeyler anlatmak için kullandığım basit bir''Sen''sin...Endişe etme,olmadığını bile hatırlayamayacaksın bu yazı bitince...☺

1 Yorum:

  1. Bir ufak eleştiri; kendini tekrar eden kelimelerden uzak dur bence. Daha kısa olsun metnin gerekirse ama daha özü versin. Yüregine sağlık

    YanıtlaSil