Kendime

Hani lan ben kendimi kandıramazdım,hani senelerce buna çabalamıştım;ulan yine her Allah'ın günü başımı yastığa koyduğumda neden öyleyse..Yani neden birşeyler ters gidiyor yine,içim rahat olmuyor anlamsızca.Buradan bakınca yıkılıyor insan,büyük tabloya bakınca;şimdi tüm yaptıklarıma bakıyorum,hepsinin dağ gibi bir amacı ve sebebi var,buna karşın hepsi de birer hiç...
Söz vermiştim ben kendime be,güçlü bi'adam olacaktım,zaaflarım olmayacaktı,kaybetmekten korkmayacaktım mesela..Ama ben bu sözü verirken kaybetmiştim zaten,bu sözü verme sebebim de bunların var olması,daha da kötüsü yine şimdi olduğu gibi inkar ediyor olmamdı...

Neyim ben anasını satayım,birgün kendime itiraf edemediğim onca şeyi bir başkasına itiraf edebilirken yine aynı gün sanki yalan söylemişim gibi kendime kızıyorum,çünkü böyle olmasını ben istiyorum..İstiyorum çünkü gerçek acı,acı çünkü güzel,güzel ama burada yok,burada yok ama var olduğunu biliyorum...
Benim bir gerçeğim var,tek başına bir gerçek;artık korkar oldum insanların onu yıpratmasından,bi'dönem de sundum insanlara''yalan''dediler;benim''gerçeğime''onlar''yalan''dediler,hiç birşey değil de yalnız bu koydu...
Çünkü böyle birşey olamazdı onlara göre,bu kadar güzel ve mükemmel;daha da kötüsü ben de onlara uydum,kendimi kötülemek için elimden geleni yaptım ve hala da yapıyorum,ha bi'de yetmezmiş gibi başarıyorum...

Bir gün dahi kendim olamıyorum dışarıda;bazen saçmalıklarla dolu ama hep yüzü gülen bir adam,bazen içine kapanık antisosyal bir herif.Ben bunların ikisi de değilim ki oysa;beni bilen biliyor tamam ama,herkes tanıyamıyor..Düzelteyim,kimse artık beni tanıyamıyor.Ben bile kestirememişken şu an için kendimi,onlar benden bile geride kalıyor;kimi sevdiğini bilmek bir yana dursun,kimi sevmediğimi bile bilmezken herkesin işine yaramış nutuklar çekiyorum aşk hakkında..Aşk var ama derinde''çalkalıyorum''çıkmıyor;çünkü suda değil,ateşte...