Deniz Mavisi

Bir tatil kampında gözlemdeyim şimdi;hava sıcak ancak serin,yeşilin binbir tonu kökünden fışkırıyor adeta bitkilerin.Bir deniz görüyorum ki karşıda,o ne çarşaf ne de hırçın;öylesine debelenirken kendi kendine,bir de cezbediyor insanları...

Öyle bir mavisi var ki yalnızlığın,sürekli aradığım şeyin burnumun ucunda olduğunu anımsatıyor,o öylesine usul ki kimseyi ürkütmüyor ama bir yandan çok da ferah,kimse ondan sıkılmıyor.Bu mavisi daha bir başka denizin,baktıkça onu görebildiğime mutlu oluyorum sanki içten içe;insanı kucaklayan,sarıp sarmalayan bir görüntüsü var metrelerce uzaktan...
Zamanın gelgitlerini tatlı tatlı anımsatırcasına o dalgalar,aslında katığımız şeylerin bazen çok küçülebildiğini gösteriyor insana.Ya da gün ışığını eşi benzeri olmayan onca parıltıyla gözlerimize yansıtması biraz da umutsuzluktan kurtarıyor insanı;sanki sana''boşver''der gibi deniz,sanki çok şey görmüş geçirmiş...

Diyorum ya bir başka işte,bir yanı açık diğer yanı koyu mavi.Öylesine özenilmiş ki sanki,hiçbirşeyle,hiç kimseyle uyumsuz değil;muntazam dalgaları,hiçbiri diğerinden büyük/küçük değil.Bir olmayı anımsadım şimdi,toplum olmayı ve insan kalabilmeyi..Ve de bana tüm bunları anlatan,belki de sadece birkaç damla tuzlu su o kadar...

0 Yorum:

Yorum Gönder