Olmayan sevgilim,seni beklerken saymaya bile utandığım günerimde;adını dahi bilmezken çığırmak istedim seni göklere,çağırmak istedim yanıma yüreğime.Olduğundan eminim,yokluğun ise sadece sana olan aşkımı zaptetme tekniği hayatın.Kadınım,sen yoksun ya henüz,inan ki ben de hala var olmadım..Aldandım o kadarını söyleyeyim,başkalarının o soğuk bakışlarında senin yokluğundaki sıcaklığı bile bulamadım seni ararken;çünkü onların hiçbirinin sen olmadığı gerçeğini bana kimse söylemedi.Oysa ben itiraf ediyorum

Açıp gözlerimi ovuştururken sabaha beni uğurlayan uykunun en güzeli,bir daha geri dönmemek için bir sebep sanki ufuktaki yeni sevdanın ihtimali.Yeni bir günde ışıldayacak her bir papatyaya hazırız biz,gün ışığı gibi aydınlıklarla kuşanmaya.Evet romantizmin dibine vurmaya,eşsiz benzersiz aşkı yaratmaya..Her yeni gün beklerim ya bu yüzden,belki bir tesadüf belki de içten gelen;bulamasam da vazgeçemem,ruhuma işlediğinden... Ve gece çökmeden evvel,odama girip

Kendimden ders çıkarsam,yani şu küçük sayılabilecek hayatımın çoktan unuttuğum ve de asla unutamayacağım anları,en önemlisi de o anlarda hissettiğim o tarifi imkansız duygulardan.En geniş çerçeveden baksam hayata;ki bu son derece ürkütücüdür çünkü boşluğun en fenasını tadar insan,herşeyin sonunda şu hayatta yaptıklarının aslında bomboş olduğunu ve bunun da yanında kendinden seneler sonrası için en ufak bir iz bırakmadığını fark

En temel kurallardandır bu,kadın asla giden olmamıştır,kaçan vardır ama o ayrı mevzu;dönen de olmamıştır,seven vardır o da hiç gidememiştir aslında.Kadın birinin kadını olabilir,ama kimseye ait olmamıştır;aynı şekilde bazıları kendini kadına ait hissetmiş,bazı kadınlar da benimsemiştir.Kadın suçsuz olmayabilir belki,ama özür dileyemeyecek kadın da yoktur mesela,yani en azından benim kadın dediğim o değildir... Kadından kız arkadaş olmaz,kadınla çıkılmaz,kadın sevilmez;anca sevdalanılır,anca

Hani lan ben kendimi kandıramazdım,hani senelerce buna çabalamıştım;ulan yine her Allah'ın günü başımı yastığa koyduğumda neden öyleyse..Yani neden birşeyler ters gidiyor yine,içim rahat olmuyor anlamsızca.Buradan bakınca yıkılıyor insan,büyük tabloya bakınca;şimdi tüm yaptıklarıma bakıyorum,hepsinin dağ gibi bir amacı ve sebebi var,buna karşın hepsi de birer hiç... Söz vermiştim ben kendime be,güçlü bi'adam olacaktım,zaaflarım olmayacaktı,kaybetmekten korkmayacaktım mesela..Ama ben bu sözü

Hadi yine bir geleneği bozmayıp kendime itiraf edemediklerimi sizlere itiraf edeyim; Şu dünyanın döndüğünü söyleyen adam gibi,Galile hesabı benimki,baktım ki idam edileceğim ben de tersini söylüyorum,ama gerçeğim değişmiyor.Sanırım aynen öyle,ki ben de öyle olmasından korkuyordum;madem ki çok konuştum iyice açıklayayım... Sevmiyorum artık demiştim ya,bu doğru;olmasına doğru da,ne kadar olduğunu kestiremiyorum..Çünkü her ne olursa olsun,onu her görüşümde yine ufak

İnsan değer verir,aşka,güvene,sadakate ve gibisine;her neye değer veriyorsa hepsini de gerçekleştirir,genelde ise bu,sadık olduğu insanın ona sadık olmaması,güvendiği insanın ona güvenememesi çok olmasa da incitir..Kişi lafı evelese de gevelese de bu b*k gibi ortadadır resmen,ama ne var ki sorsan asla öyle değildir zaten.Dese ki"Evet!",en azından onurlu olursun... Sonra da içinden dersin ki"Lan ben bu kadar güvenilmez bir adam

Yalnızlıktır tacım,karanlıktır miğferim;kimseler bilmez,içimdeki benle dışımdaki bedeni..Yalan yok,çünkü korkarım insanlardan,sakınırım ürkek yüzümü,göstermem göz yaşlarımı.Korkarım çünkü yine en yakınım,aldığım zararların en pahalısı,en çok hüznüm dramım... Çabuk bağlanırım anlamadınız mı hala,eşime dostuma,tanıdığım pek çok insana;sonra ise her zamanki o meşhur taktiğim,o saf salak,kaba saba,hiç birşeyden anlamayan adam..Sonra da tabi derler''Bu şiirleri sen mi yazdın?'';ben yazdım tabi,oysa bildiğin,seni inandırdığım,adeta içine işlediğim

Yine içim bi'daralır gibi oldu,kaç kere dedim iltifat etmeyin diye..Evet bu hoş hatta çok güzel birşey belki,ama bende olanlar her belirgin olduğunda bende olmayanlar batıyor sanki gözüme... "Mükemmel şair","Aşk adamı","Yazar bey"gibi tanımlamalar yapıyorsunuz benim için;ama siz de bakın görün ki,oncasının içinden en yalnız olanı benim... Kimseyi kötülemek için değil tabi de;"Seni seviyorum o***"diyenler bile tam manasıyla kapışılırken şair

Sığındığın şeyden/kişiden yine ona sığınmak,ki sorsan ne çaresizliktir adı ne de kötüdür tadı.Kötü olduğunu bildiğin,kaçtığın ama koştuğun da bir illet..Bakıyorum hala ısrarcısın toz kondurmamakta,ne olduğunu bilip de inanmamakta.Ama olsun,yine sen kaybedersin;ama o da doğru be,kim kazanmış ki sen kaybedesin... Saf insan,hatta saf salak;bakma,iltifat ediyorum aslında ya.Hem boşver abi,boşversene;mevzu senin benim nelerde takılı kaldığımız değildi,hangi acılarda ve hangi düşlerde..Ama

Şimdi buradan benim çok"sadık"olduğum sonucunu mu çıkardınız?iyi halt ettiniz,bakın ne işe yaradı sanki?!Olsam ne olmasam ne kardeşim;tek taraflı sadakat ve karşı tarafın bırak ona neden sadık olduğunu,sadık olduğunu dahi bilmemesi..Şimdi biz buna ne diyelim,bağlılık mı yoksa kendine ihanet mi?.. Sadık olduğum insanlar,kendilerine bile o kadar sadık olamamıştılar..Ha sonra ne oldu,bunlardan birkaç tanesi çıkıp herkesi sadakatin yokluğuna inandırmaya çalıştı,kimseye

...Safi bütünlük benimkisi,sevgiye olan düşkünlük... Çoğuna göre de imkansız ya bu benimkisi,ya da çoğunun istemediği kadar ciddi mi demeliyim?Sevilmekten sıkılan insan toplulukları,maksimum 1 aydan fazla sevemeyenlerin oluşturduğu topluluklar..Her vakit de sonsuz aşkı aradıklarını savunurlar,oysa sadece vakit geçirirler..Yani basit insana basit insan,bir de karşısına çıkan basit insandan şikayet eden bir basit insan.Tabi tüm bunların arasında gelip giden''şahsına münhasır''diye tercüme

Siz de amma abarttınız beni vallahi;bunu da ben yazmadım ki,ne diğer şiirleri ne de aşk dolu sözleri.Hiç aşık olmadım ki ben,yalandı işte hepsi;yalan derken,şu an söylediğim gibi yani..Yalandı ya yalandı tabi,tıpkı herkesin söylediği ve beklediği gibi bu da yalandı.Sonsuz aşk yoktu çünkü benimki aşk değildi,yalandı,saplantıydı değil mi? Kesin öyleydi zaten,başka birşey olamazdı bu bendeki;şu zamana kadar kimse sevmemiş

Nurten,kalk kız getir şişeyi;bir mevzu üzerine içişeceğiz.. Şişeyi getir Nurten,yıldızları göreceğiz.. Getir şişeyi,bugün yarın öleceğiz.. Şişeyi getir şişeyi... Söyle kimin aklına gelirdi be Nurten,şu hayatta kaç kişi koşup da yetişemediğinden kaçabilmişti;ha bi'de şeyi söyle,ilk kim zikretti ismimi... Hadi hepsini bir kenara bırak da Nurten,senin olmaman gerekirdi burada,yanımda.. Senden nefret ediyorum Nurten;getirdin şişeyi,açtırdın ağzımı..Gidemiyorum bak yüzünden,bir arpa boyu gidemiyorum

Zaman kendini kandırmak için değil bırakın şimdi;Artık geçmişim ben o türlü ziyanı,ne aşkım ne şiirim türlü kadınların yüreğine kaldı... İmkansızı seviyorum sanırım;olanları elemektense olmayanı,asla da olmayacağını bilerekten beklemek artık daha cazip geliyor nedense..Konuşsunlar istiyorum arkamdan"Bu herif kafayı sıyırmış bakma sen,olmayanlara aşık,onlarla konuşuyor ve onlar için yazıyor"diye... Çünkü birini seviyorsan ve onun garantisi yoksa değil bir Mecnun olmak,aşık olmak

Bu nasıl bir his bilmiyorum,ama yaşamak istemem.Hani bir zamanlar senin sevdiğin biri olur,sevgiden öte saygı gösterdiğin tıpkı Can Yücel gibi,senden başkasının asla senin kadar sevemeyeceğini bildiğin biri... Ve biri çıkıyor ortaya,sen onu sevmeyi bırakmışken onu seven bir başkası..O sevgiyi sadece"Seni seviyorum"sözcüğünden ibaret sanarken sen gerçek anlamda ömrünü sunuyorsun... Sonrasında ne oluyor,ikisinin de adı aşk oluyor.Haksızlık mı desen hayır

Çıkmıyorum kimseyle,çıkamıyorum belki de..Garip olduğunu biliyorum,bu romantik adam,türlü duygusallıklar,şiirler,çiçekler ve belki de kimseden duyamayacağınız güzellikte sözler.Peki ya sonuç,durun ben söyleyeyim..Bi'başına öyle bir adam... Nasıl olmaz değil mi,mümkün değil?Etrafa bakıyorsunuz kimileri öylesine sevilmeye,hatta yalan olduğunu bildiği bir''Seni seviyorum''a bile aç iken,her günü ayrı bir ilan-ı aşk olan bu adam yine yalnız... Kimi kadınların rüyalarındaki gibi bi'adamım ben,o romantik eş

Bir tatil kampında gözlemdeyim şimdi;hava sıcak ancak serin,yeşilin binbir tonu kökünden fışkırıyor adeta bitkilerin.Bir deniz görüyorum ki karşıda,o ne çarşaf ne de hırçın;öylesine debelenirken kendi kendine,bir de cezbediyor insanları... Öyle bir mavisi var ki yalnızlığın,sürekli aradığım şeyin burnumun ucunda olduğunu anımsatıyor,o öylesine usul ki kimseyi ürkütmüyor ama bir yandan çok da ferah,kimse ondan sıkılmıyor.Bu mavisi daha bir başka

Unutulur mu dersin bu günler,o günler bile unutulmamışken nasıl unutulur?Çocuk olmak zor değildi evet,ama çocuk kalmak zordu,hala da zor,hatta imkansız.Bitti;bundan sonrasında sırtında binbir yük,boynunda yağlı bir urgan olmalı,tıpkı herkes gibi.Herkes gibi mahkûm olmalısın,sürekli geçmişe sığınmaya çalışarak asla unutamamalısın onu;illa ki hata yapmalısın ve her defasında hayıflanmalısın değil mi?söylesene,bu bahsettiklerim büyümenin kaçta kaçı sence?Hiç tabi dostum,sevdiğin kıza göre sen