Babacıktan Kızcağıza
Atkımı taktım ilerliyorum müebbetime, başımda siyah bere saklamıyor yorgunluğumu. Toprak çekiyor hanım kızcağızım, o ıslak toprak kokusu eski günleri bile hatırlatmıyor artık. Neyin eskisi guzel ki, Salih'e sor şarkılar, Fuat'a sor aşklar, Sevil'e sor dostluklar der. Bana sorma, beni toprak çağırıyor kızcağızım, ağları bağlamalı, misinaları sarmalıyım, denize varmalıyım. Daha çok toprağa, buluşacaksak da elinde sonunda, ondan önce ihtiyacı olan birine sözüm var. Atım bekler küçük kızcağızım, sen gelme biz gideriz usul usul, ağır ağır tırmanırız dağları düşüp kalıncaya dek, ormanlardan aşağı aşar gezeriz şarkıdaki gibi.
Kızım ben umuda yürüyorum, bildin mi sen o yolu? Senin için aslında, seni var etmek ve anneni kurtarmak adına; bana bunu edenler anneni perişan ederler, o dayanır dayanmasına da ben onun o haline dayanamam işte, dayanmaya gidiyorum. Daha önce de dedim iyi bir adam baban, baban daha ölmedi, baban çok çizildi, yara bere doldu da inan eskimedi. Senin için güzel kızcağızım, evvelinden son bir nefes aldı, tuttu, tuttu ve tutuyor...
Baban acımasız olmayı öğrenmek durumunda olduğu için gidiyor çöle, bilmek zorunda olduğu için gidiyor kutuplara değer verenin değer görme mecvuriyetinin olmadığını, aklına zorla sokmak adına insanlara onu kullanmaları için kendi fırsat verdiğini ve asla sandığı kadar yanlış biri olmadığını, en derinine dalıyor denizlerin durmaksızın. Korkma baban daha da vurgun yemez canım kızım, Allah canını almadan bir defa daha ölmez, gözün arkada kalmasın.
Kötü birine de dönüşmeyecek bu adam, acısını bu şekilde çıkartmayacak, intikam hırsıyla öfkesinin peşinden giden biri olmayacak; bir gün babana çok saygı duyacaklar, yalnızca ve yalnızca kötülüğünü görmesine rağmen daima masum kalıp halen daha başkalarını düşündüğünden aşırı şekilde, slinde sonunda birileri onu fark edip elinden tutacak. Baban o elleri bırakmayacak benim bir tanecik kızım, biliyorum biri senin diğeri annenin olacak çünkü.
Baban ateşin içine yanmaya değil ısınmaya gidiyor, suya boğulmaya değil nemlenmeye gidiyor sakın korkma; artık baban kimsenin onu kullanmasına müsade etmeyecek çünkü daima seni ve anneni düşünecek, o bu hakları yalnız size tanıdı. Birileri için ölmeyip sizin için yaşayacağım, olur da seneler sonra kazara bunlara rastlayıp okursan, "Babam bize bitik gelmiş" dememen, benim böyle hüzünlü konuşmama sebebiyet veren şeyler olduğunda burada olmadığından kendini suçlamaman için. İnkar etme bebeğim, suçlarsın, bu senin genlerinden biri.
Bir genin daha var, senden daha doğmamışken tek ricam onu bana saklaman; genlerinde değer verdiğin bir insana gelecek herhangi bir zararda suçluyu kendi düşmanın bellemek yatıyor ve bu çok asil bir huy. Üzgünüm, yine de bunu sana bırakamam çünkü bu aile aynı yoldan ikinci defa giden birini görmemeli; ummadığın taş yarar da başını, değer verdiğin canını alırsa içten içe, o zaman zalimdir baban, o zaman baban kızabilir sana ama aldırma, o zaman ne olursa olsun karışma bu adama.
Sadece herkes gibi ama hepsinden çok istiyorum seni de korumayı biriciğim, benim izimden gideceksin, sen de herkese güvenecek, herkesi sevecek, herkesin göründüğü kadar kötü biri olmayıp derininde bir masumun yattığına inanıp onu açığa çıkarmak için çabalayacaksın belki en çok ve bu zaten doğru olan; böyle yaparsan bir farkın olacak ama benden, bu defa sen doğrularını ve iyiliklerinin bedelini ödemeyeceksin, babacığa bir bakacaksın o anlar ve o bedeli gidip alır. Korkma kimseye zarar vermeden, biliyorum çünkü; senin canını yakanların canını yakmış olsam dahi, onların senin canını yakışindan daha çok acıtacak benim onları yakmam ve ben bunu asla istemem. Yakasım gelir onları da, senin tek kötülüğün bu işte canım kızım, aynı ben gibisin.
Babalar böyledir, gaddar gibi görünmek zorunda olan inkarlı pamuklar pek çoğu; gözünden anlar, sesinden anlar, kızdığında aslında kızgın değil üzgün olduğunu, kime ne derken aslında başka kime ne hissedip bunu dediğin gibi pek çok detayı görür ve ya kontrolü altına alır her şeyi ya da alacağı günü bekler.
Zaman geçsin, gel ve babacığa gülümse,
Sen onun gibi dertlenme kızcağızım;
Ben kendimi kendime saklayamadım,
Sen kendini babacığa sakla, gülümse ki babacığa değsin.
Kızım ben umuda yürüyorum, bildin mi sen o yolu? Senin için aslında, seni var etmek ve anneni kurtarmak adına; bana bunu edenler anneni perişan ederler, o dayanır dayanmasına da ben onun o haline dayanamam işte, dayanmaya gidiyorum. Daha önce de dedim iyi bir adam baban, baban daha ölmedi, baban çok çizildi, yara bere doldu da inan eskimedi. Senin için güzel kızcağızım, evvelinden son bir nefes aldı, tuttu, tuttu ve tutuyor...
Baban acımasız olmayı öğrenmek durumunda olduğu için gidiyor çöle, bilmek zorunda olduğu için gidiyor kutuplara değer verenin değer görme mecvuriyetinin olmadığını, aklına zorla sokmak adına insanlara onu kullanmaları için kendi fırsat verdiğini ve asla sandığı kadar yanlış biri olmadığını, en derinine dalıyor denizlerin durmaksızın. Korkma baban daha da vurgun yemez canım kızım, Allah canını almadan bir defa daha ölmez, gözün arkada kalmasın.
Kötü birine de dönüşmeyecek bu adam, acısını bu şekilde çıkartmayacak, intikam hırsıyla öfkesinin peşinden giden biri olmayacak; bir gün babana çok saygı duyacaklar, yalnızca ve yalnızca kötülüğünü görmesine rağmen daima masum kalıp halen daha başkalarını düşündüğünden aşırı şekilde, slinde sonunda birileri onu fark edip elinden tutacak. Baban o elleri bırakmayacak benim bir tanecik kızım, biliyorum biri senin diğeri annenin olacak çünkü.
Baban ateşin içine yanmaya değil ısınmaya gidiyor, suya boğulmaya değil nemlenmeye gidiyor sakın korkma; artık baban kimsenin onu kullanmasına müsade etmeyecek çünkü daima seni ve anneni düşünecek, o bu hakları yalnız size tanıdı. Birileri için ölmeyip sizin için yaşayacağım, olur da seneler sonra kazara bunlara rastlayıp okursan, "Babam bize bitik gelmiş" dememen, benim böyle hüzünlü konuşmama sebebiyet veren şeyler olduğunda burada olmadığından kendini suçlamaman için. İnkar etme bebeğim, suçlarsın, bu senin genlerinden biri.
Bir genin daha var, senden daha doğmamışken tek ricam onu bana saklaman; genlerinde değer verdiğin bir insana gelecek herhangi bir zararda suçluyu kendi düşmanın bellemek yatıyor ve bu çok asil bir huy. Üzgünüm, yine de bunu sana bırakamam çünkü bu aile aynı yoldan ikinci defa giden birini görmemeli; ummadığın taş yarar da başını, değer verdiğin canını alırsa içten içe, o zaman zalimdir baban, o zaman baban kızabilir sana ama aldırma, o zaman ne olursa olsun karışma bu adama.
Sadece herkes gibi ama hepsinden çok istiyorum seni de korumayı biriciğim, benim izimden gideceksin, sen de herkese güvenecek, herkesi sevecek, herkesin göründüğü kadar kötü biri olmayıp derininde bir masumun yattığına inanıp onu açığa çıkarmak için çabalayacaksın belki en çok ve bu zaten doğru olan; böyle yaparsan bir farkın olacak ama benden, bu defa sen doğrularını ve iyiliklerinin bedelini ödemeyeceksin, babacığa bir bakacaksın o anlar ve o bedeli gidip alır. Korkma kimseye zarar vermeden, biliyorum çünkü; senin canını yakanların canını yakmış olsam dahi, onların senin canını yakışindan daha çok acıtacak benim onları yakmam ve ben bunu asla istemem. Yakasım gelir onları da, senin tek kötülüğün bu işte canım kızım, aynı ben gibisin.
Babalar böyledir, gaddar gibi görünmek zorunda olan inkarlı pamuklar pek çoğu; gözünden anlar, sesinden anlar, kızdığında aslında kızgın değil üzgün olduğunu, kime ne derken aslında başka kime ne hissedip bunu dediğin gibi pek çok detayı görür ve ya kontrolü altına alır her şeyi ya da alacağı günü bekler.
Zaman geçsin, gel ve babacığa gülümse,
Sen onun gibi dertlenme kızcağızım;
Ben kendimi kendime saklayamadım,
Sen kendini babacığa sakla, gülümse ki babacığa değsin.
