Gönül Aldırma
Gönül aldırma ameliyatı falan diye bir şey yok mu?Dayanamıyorum artık,mantığıma karşı gelmeleri beni arada bırakıyor.Hiç mi hakkım yok üzerinde,resmen balataları sıyırdım şu bir haftada,ne olur sanki sözümü dinlese de beni zora sokmasa.Nevrim döndü resmen,herkese bir şey olmuş gibi aptal aptal evhamlar,acaba ruhumda benim bilmediğim bir hamilelik mi var.Canın yanıp,için kavrulup belli etmemen de farz olunca böyle sinirsel bir patlama oluyor doğal olarak,her an bir kahkaha atasın geliyor halbuki durum hiç de iç açıcı değil...
Aptal gönlüm,Allah belanı vermesin senin;ulan ne demeye hala diretirsin ki aklım almıyor,yok diyorum sana,böyle böyle diyorum sense her gün öldürüyorsun beni,artık ne kendimle ne de bir başkasıyla anlaşılabilir bir iletişim kuramaz oldum farkında mısın,senin içimde oluşturduğun o boktan çatışma yüzünden.Anla artık gerizekalı anla,her şey ortada işte.Kusura bakma ama ben senin peşinden koşturamam bu defa,sonucunun ne olacağını biliyorum;çünkü o iş olmayacak ve olsa bile kısa sürecek ve de sonunda onun da canı acıyacak ve inan işin en can sıkıcı yanı bu ama senle ben de öleceğiz...
Hem bak o kızcağızın bir şeycikten haberi yok (varsa da daha kesin zaten olmayacağı) ve ben bu vaziyette kendimi ihanet etmiş hissediyorum,hissettirme;değer veriyorum diye beni hain belletme millete,çok şükür düştük zaten dillere...
Senin iyiliğini düşünüyorum ben,her gün başıma bir iş açmasana;tamam iyidir,mutlu ediyordur,mutluluğu hak ediyordur ama o kadar işte,o kadarcık...
Hem ben istemez miydim sanıyorsun ahmak,zannediyor musun ki en ufak bir sarsıntıyı dahi kaldırabileceğiz.Belki yaşlanmadık ama ne eski sen kaldın ne de ben,bunu kabullenmelisin;açılabilecek her yara bizi deli yapar ve biz bunu istemeyiz...Beni dinlemediğini biliyorum,ılımlı gibi duruyorsun ama hala aynı tondasın;bal gibi biliyorum onu yeniden görünce,sesini duyunca falan bu söylediklerimin senin için zerre anlamı kalmayacak;fakat sen ölmeye razı gelebilirsin küçük bey ama,bu defa daha ne bir red ne de bir terk kaldırırım ben inan bana.Hiç yoktan fazlası bir dostum o benim ve onu kaybetmeyeceğim sana uyarak,senin onda olduğunu öğrenen her kadın kuş olup gitti gönül,bir ben gidemedim Allah da cezamı verdi.Aldırabilsem aldırırdım seni,bir daha da ne aşk,ne hoşlanma,ne bir şey,kıyısından dahi geçmezdim...
Çocuk senin almaya niyet ettiğin her balon almadan patlıyor ve ben zarara giriyorum,sen kadınlara değer vermek adına inan bana ayıp ediyor,hiçe sayıyorsun artık...
Özletmeyeceksin bir daha bana duydun mu,kıskandırmayacaksın beni,hayal ettirmeyeceksin,sevdirmeyeceksin,bekletmeyeceksin,önce umutlandırıp sonra öldürmeyeceksin,gözledini,sesini,yüzünü,saçlarını(özellikle de renkten renge geçen kısımlarını) anımsatmayacaksın,bekletmeyeceksin,gözünün içine baktırmayacaksın,suratını asık görünce binbir sebep aratıp çözüm uğruna dünyayı yaktırmayacaksın,ne olursa olsun konunun bir ucu ona dokunduğunda insanları yıkmayacaksın,merdiven köşelerinde boynu bükük oturtmayacaksın beni bir daha,gözlerimden binbir zorlukla geri gönderdiğim yaşları akıtmayacaksın yanaklarım üzerinden...Aramızda bir şey olmayacak,dostluğumuzun zedelenmemesi gereken bir kadın için hem de,yahut bir başkası...
Uzun lafın kısası,artık güle bülbüle aldırmayacaksın gönül,bel bağlamayacak,bağlanmayacak,beni de yandırıp sözlerinin bile tamamını bilmediğim gamlı yaslı türküyü herkesin içinde okutturacak kadar efkara sokmayacaksın.Değişmiştim artık ben,uçan kuşlar gibi güneş açardım ve aylar yıllar sonra hangi kadın gelse dahi sen beni onun peşinden yine aynı hikayeye sokmamalıydın.Yanlış yaptın be gönül,yine yanlış yaptın;yaptın yapmasına da,niye yaptın şimdi bunu?
Bundan sonra bir kadının seni o anlamda sevdiğinden ve senle evleneceğinden emin olana kadar tek gül koklamak yok,ya bu sözü tut,ya da dur ki şuracıkta ölelim ikimiz de;ben senden razıyım da,izin ver benim de onun da canı sağ olsun...
Aptal gönlüm,Allah belanı vermesin senin;ulan ne demeye hala diretirsin ki aklım almıyor,yok diyorum sana,böyle böyle diyorum sense her gün öldürüyorsun beni,artık ne kendimle ne de bir başkasıyla anlaşılabilir bir iletişim kuramaz oldum farkında mısın,senin içimde oluşturduğun o boktan çatışma yüzünden.Anla artık gerizekalı anla,her şey ortada işte.Kusura bakma ama ben senin peşinden koşturamam bu defa,sonucunun ne olacağını biliyorum;çünkü o iş olmayacak ve olsa bile kısa sürecek ve de sonunda onun da canı acıyacak ve inan işin en can sıkıcı yanı bu ama senle ben de öleceğiz...
Hem bak o kızcağızın bir şeycikten haberi yok (varsa da daha kesin zaten olmayacağı) ve ben bu vaziyette kendimi ihanet etmiş hissediyorum,hissettirme;değer veriyorum diye beni hain belletme millete,çok şükür düştük zaten dillere...
Senin iyiliğini düşünüyorum ben,her gün başıma bir iş açmasana;tamam iyidir,mutlu ediyordur,mutluluğu hak ediyordur ama o kadar işte,o kadarcık...
Hem ben istemez miydim sanıyorsun ahmak,zannediyor musun ki en ufak bir sarsıntıyı dahi kaldırabileceğiz.Belki yaşlanmadık ama ne eski sen kaldın ne de ben,bunu kabullenmelisin;açılabilecek her yara bizi deli yapar ve biz bunu istemeyiz...Beni dinlemediğini biliyorum,ılımlı gibi duruyorsun ama hala aynı tondasın;bal gibi biliyorum onu yeniden görünce,sesini duyunca falan bu söylediklerimin senin için zerre anlamı kalmayacak;fakat sen ölmeye razı gelebilirsin küçük bey ama,bu defa daha ne bir red ne de bir terk kaldırırım ben inan bana.Hiç yoktan fazlası bir dostum o benim ve onu kaybetmeyeceğim sana uyarak,senin onda olduğunu öğrenen her kadın kuş olup gitti gönül,bir ben gidemedim Allah da cezamı verdi.Aldırabilsem aldırırdım seni,bir daha da ne aşk,ne hoşlanma,ne bir şey,kıyısından dahi geçmezdim...
Çocuk senin almaya niyet ettiğin her balon almadan patlıyor ve ben zarara giriyorum,sen kadınlara değer vermek adına inan bana ayıp ediyor,hiçe sayıyorsun artık...
Özletmeyeceksin bir daha bana duydun mu,kıskandırmayacaksın beni,hayal ettirmeyeceksin,sevdirmeyeceksin,bekletmeyeceksin,önce umutlandırıp sonra öldürmeyeceksin,gözledini,sesini,yüzünü,saçlarını(özellikle de renkten renge geçen kısımlarını) anımsatmayacaksın,bekletmeyeceksin,gözünün içine baktırmayacaksın,suratını asık görünce binbir sebep aratıp çözüm uğruna dünyayı yaktırmayacaksın,ne olursa olsun konunun bir ucu ona dokunduğunda insanları yıkmayacaksın,merdiven köşelerinde boynu bükük oturtmayacaksın beni bir daha,gözlerimden binbir zorlukla geri gönderdiğim yaşları akıtmayacaksın yanaklarım üzerinden...Aramızda bir şey olmayacak,dostluğumuzun zedelenmemesi gereken bir kadın için hem de,yahut bir başkası...
Uzun lafın kısası,artık güle bülbüle aldırmayacaksın gönül,bel bağlamayacak,bağlanmayacak,beni de yandırıp sözlerinin bile tamamını bilmediğim gamlı yaslı türküyü herkesin içinde okutturacak kadar efkara sokmayacaksın.Değişmiştim artık ben,uçan kuşlar gibi güneş açardım ve aylar yıllar sonra hangi kadın gelse dahi sen beni onun peşinden yine aynı hikayeye sokmamalıydın.Yanlış yaptın be gönül,yine yanlış yaptın;yaptın yapmasına da,niye yaptın şimdi bunu?
Bundan sonra bir kadının seni o anlamda sevdiğinden ve senle evleneceğinden emin olana kadar tek gül koklamak yok,ya bu sözü tut,ya da dur ki şuracıkta ölelim ikimiz de;ben senden razıyım da,izin ver benim de onun da canı sağ olsun...