Senden Bana
Şuan önümde ne var biliyor musun?Hatıra defteri,ikinci sayfa,yeşil bir kalemle atılmış imza,üstünde ismin,üstünde bana sözlerin,belki de en iyisi''el yazın''..Ben senin kadar orijinal değilim kabul ediyorum,sana olan aşkımın yalnız bünyevi kısmı da olsa internet üzerinde.Niye diye sordun mu?haklısın,ben bile sormadım...
Umarım okumazsın bunu,umarım okumam,umarım okumazlar,dilerim anlamaya çalışmazlar...
Eski alışkanlıklara da başladım sayende,Cem Adrian,DUMAN,Teoman ve vesaire;unutmamışım da üstelik ezbere bildiğim o onlarca şarkıyı,neden acaba...
Ara sıra okurum o ikinci sayfayı,yalnızken,etraf karanlıkken ve gürültülüyken;sessiz olursa okuyamam,sen bilmezsin ben ağlama sesinden pek hoşlanmam,kendimin bile..Satır satır yorumlayacağım şimdi,ne yazdığını belli etmeden;biliyorum bu kendi bağrına kazık saplamaktan farksız,ama seviyorum,ama seni,seni...
Çok iyi biriyim di'mi ben?çok..Bilmiyorum,yani gerçekten demeyeyim ama tam anlamıyla iyi hissetmeyeli o kadar çok oldu ki,ne kadar olduğunu öğrenmek ister misin emin değilim,ama söylemezsem içimde çırpınacak tüm bu kelimeler,acıtırsam özür diliyorum...
En son 12 Haziran 2013 Perşembe gününün gecesinde,uykuya dalmadan önce mutluydum;güya ertesi gün çok..çok ama çok mutlu olacağım diye...Neyse neyse,tamam özür dilerim;biliyorum sen beni hiç üzmek istemedin,elinde olmadığını da biliyorum,diğerlerinin bana söylediğinin aksine kötü bir insan değilsin,olamazsın da inanıyorum..Umurumda mı sanıyorsun ayrıca..Her neyse...
Yanlış anlamak mı?Anlasam ne olacak ki,olabilecekleri görmedik mi zaten..Bilmediğin,bilmeyeceğin ve bilmediğimi sandığın dahi onlarca şey;hepsi de yanlış anlaşılma.Açık mı konuşayım?Eski sevgilinle karşılaşmamız,fotoğraf çekindiğimiz gün..Neyse,daha fazlasını bilme,bildiğimi de bilme...
Değerli olmak,böyle düşündüğünü biliyorum ve onca şeyin yanında tekrardan teşekkür ediyorum..Hani ben böyle sitem ediyor gibiyim ya,ediyorum ama sana değil,kadere falan da değil.Söylemiştim ya,sadece üzülüyorum,canım acıyor ve aralıksız içim sızlıyor.Şayet öyle olmasa durduk yere bunu yazamazdım,bu sıradan Cumartesi gününde...
Ve eğer dediğin doğruysa,değişmediysen,değişmediysem bahsettiğin gibi,fikrin değişmediyse;bana karşı eksilmemiş ve eksilmeyecek hislerin olmasını sağlamak güzeldi sana..Ve bu da sana hiç söyleyemediğim kelime,şimdi içimden geçiyor ve kendimi durdurmak istemiyorum..''Canım!''
Ve de canım,hala seni seviyor olmam iyi birşey mi senin için?Kafam yine karışık,bağışla..Ama ben yalnızca senin mutlu olmanı istiyorum,karşına seni benden daha çok sevebilecek birinin çıkıp gönlünü çelebilmesi için bile ne kadar dua ettim bilemezsin,ve bunun yanında ben başkasına aşık olabilecek kadar aşkı unutmadıkça sensiz,kimsesiz öleceğim..Zira bir zamanlar inanmıyordun,unutmayacağıma,hüzünle anacağıma,bir başkasını seveceğime;seni suçlayamam tabii,kimse inanmadı;ama böyleydi,böyle olacak üzgünüm..Üzgünüm dediysem sevdiğime değil,öyle işte...
Her mektup gibi,seninki de iyi dileklerle son bulmuş,başarı ve mutluluk;başarı henüz şimdiden oldu ve inan yalnızca sen dilediğin için olmuş olma ihtimali bile o kadar mantıklı ki.Peki ya mutluluk?Sen bunları yazarken benim sensiz mutlu olabileceğime inandığına inanmalı mıyım?Mutsuz değilim belki-yine sayende,ama''mutlu''da olamam,biliyorum;çünkü olamadım...
En basitinden bir örnek,beni gerçekten sevebildiğine inandıran bir kadın vardı-bu hikayeyi biliyorsun ama bilmediğin şeyler de var-ben ona herşey için izin vermiştim,yanlış şeyler de yapsa hiç kızmadım;sadece seni bana kötülememesini istemiştim,bir tek bu..Ve bir gece bunu yaptı,daha saniyesinde bütün ilişkilerimi kökünden kaldırdım,sırf senin için,oysa senin haberin dahi yoktu...
Şimdiyse sana hoşcakal demek istemiyorum,anla..Belki de şu postmodern şiirlerdeki gibi Facebook'tan dahi ekleyebilirsin yeniden beni;bu arada,ben seni değil sen beni engellemiştin... ☺
Umarım okumazsın bunu,umarım okumam,umarım okumazlar,dilerim anlamaya çalışmazlar...
Eski alışkanlıklara da başladım sayende,Cem Adrian,DUMAN,Teoman ve vesaire;unutmamışım da üstelik ezbere bildiğim o onlarca şarkıyı,neden acaba...
Ara sıra okurum o ikinci sayfayı,yalnızken,etraf karanlıkken ve gürültülüyken;sessiz olursa okuyamam,sen bilmezsin ben ağlama sesinden pek hoşlanmam,kendimin bile..Satır satır yorumlayacağım şimdi,ne yazdığını belli etmeden;biliyorum bu kendi bağrına kazık saplamaktan farksız,ama seviyorum,ama seni,seni...
Çok iyi biriyim di'mi ben?çok..Bilmiyorum,yani gerçekten demeyeyim ama tam anlamıyla iyi hissetmeyeli o kadar çok oldu ki,ne kadar olduğunu öğrenmek ister misin emin değilim,ama söylemezsem içimde çırpınacak tüm bu kelimeler,acıtırsam özür diliyorum...
En son 12 Haziran 2013 Perşembe gününün gecesinde,uykuya dalmadan önce mutluydum;güya ertesi gün çok..çok ama çok mutlu olacağım diye...Neyse neyse,tamam özür dilerim;biliyorum sen beni hiç üzmek istemedin,elinde olmadığını da biliyorum,diğerlerinin bana söylediğinin aksine kötü bir insan değilsin,olamazsın da inanıyorum..Umurumda mı sanıyorsun ayrıca..Her neyse...
Yanlış anlamak mı?Anlasam ne olacak ki,olabilecekleri görmedik mi zaten..Bilmediğin,bilmeyeceğin ve bilmediğimi sandığın dahi onlarca şey;hepsi de yanlış anlaşılma.Açık mı konuşayım?Eski sevgilinle karşılaşmamız,fotoğraf çekindiğimiz gün..Neyse,daha fazlasını bilme,bildiğimi de bilme...
Değerli olmak,böyle düşündüğünü biliyorum ve onca şeyin yanında tekrardan teşekkür ediyorum..Hani ben böyle sitem ediyor gibiyim ya,ediyorum ama sana değil,kadere falan da değil.Söylemiştim ya,sadece üzülüyorum,canım acıyor ve aralıksız içim sızlıyor.Şayet öyle olmasa durduk yere bunu yazamazdım,bu sıradan Cumartesi gününde...
Ve eğer dediğin doğruysa,değişmediysen,değişmediysem bahsettiğin gibi,fikrin değişmediyse;bana karşı eksilmemiş ve eksilmeyecek hislerin olmasını sağlamak güzeldi sana..Ve bu da sana hiç söyleyemediğim kelime,şimdi içimden geçiyor ve kendimi durdurmak istemiyorum..''Canım!''
Ve de canım,hala seni seviyor olmam iyi birşey mi senin için?Kafam yine karışık,bağışla..Ama ben yalnızca senin mutlu olmanı istiyorum,karşına seni benden daha çok sevebilecek birinin çıkıp gönlünü çelebilmesi için bile ne kadar dua ettim bilemezsin,ve bunun yanında ben başkasına aşık olabilecek kadar aşkı unutmadıkça sensiz,kimsesiz öleceğim..Zira bir zamanlar inanmıyordun,unutmayacağıma,hüzünle anacağıma,bir başkasını seveceğime;seni suçlayamam tabii,kimse inanmadı;ama böyleydi,böyle olacak üzgünüm..Üzgünüm dediysem sevdiğime değil,öyle işte...
Her mektup gibi,seninki de iyi dileklerle son bulmuş,başarı ve mutluluk;başarı henüz şimdiden oldu ve inan yalnızca sen dilediğin için olmuş olma ihtimali bile o kadar mantıklı ki.Peki ya mutluluk?Sen bunları yazarken benim sensiz mutlu olabileceğime inandığına inanmalı mıyım?Mutsuz değilim belki-yine sayende,ama''mutlu''da olamam,biliyorum;çünkü olamadım...
En basitinden bir örnek,beni gerçekten sevebildiğine inandıran bir kadın vardı-bu hikayeyi biliyorsun ama bilmediğin şeyler de var-ben ona herşey için izin vermiştim,yanlış şeyler de yapsa hiç kızmadım;sadece seni bana kötülememesini istemiştim,bir tek bu..Ve bir gece bunu yaptı,daha saniyesinde bütün ilişkilerimi kökünden kaldırdım,sırf senin için,oysa senin haberin dahi yoktu...
Şimdiyse sana hoşcakal demek istemiyorum,anla..Belki de şu postmodern şiirlerdeki gibi Facebook'tan dahi ekleyebilirsin yeniden beni;bu arada,ben seni değil sen beni engellemiştin... ☺