Senden Ricam
Seni unuttum artık,mutlu bir hayat kurdum;olacağına inandığın,beklediğin ve istediğin gibi yani...
Ama senden son bi'ricam var söz gereği kadınım;sesini duymayayım sakın,tenine dokunmayayım,seninle göz göze gelebilecek fırsatı tanıma bana,gülümseme bile görebileceğim şekilde,savurma saçlarını da öyle..Hatta mümkünse sen,var olduğunu bile belli etme bana.Emin olsam bile söylüyorum bundan sonra geri dönme,ne aşk ne arkadaşlık için gözüme gözükme...
Benim bile bir klişe kullanmamın vakti geldi de geçiyor güzelim;''Sorun sende değil,bende!''Kızgın,kırgın ya da küskün değilim sana.Kin de tutmuyorum sana,sana göre ne olduğunu bilmediğim ama kimileri için düpedüz saçmalık,delilik hatta sapıklık olan aşkımdan...
Nerede kalmıştım,hah''Saplantı!'',neyse sen onu boşver de asıl meseleye gelelim,biraz çay alır mısın?
Sorun bende ki yine ama yine herşeye rağmen kayıtsız kalamıyorum,tahmin edip-edemeyeceğin,senle alakası olan-olmayan yine her türlü şeyden sana karşı.Sanki hala kalp kapakçıklarımdan biri sana açılıyor da nefesim kesiliyormuş gibi vesselam.Adın milyonlarca insandan birine hitapen geçtiğinde,sana benzeyen simalar belirdiğinde falan...
Nereden nereye bak,bir zamanlar senin beni mecbur bıraktığın şeyi ben senden rica ediyorum,hayat işte...
Sen olmazsan diyorum daha faydalı olurum,tabiri caizse boşa gitmemiş olurum diye düşünüyorum.Yüzüm güler,işlerim hatta belki de kısmetim açılır belli mi?Kalabalığa karışırsın,herkes gibi karanlık olursun artık benim için,sonra da yerine bir başkası tayin edilir belki yukarıdan,belki senden daha iyi birisi-her anlamda-
Tüm bunlar olup biter ve birgün kırklı yaşlarımda hayatın deminden yine şimdiki gibi yudumlarken bana seni sorarlar;''Bir bayan vardı''diye kestirip atarım ben de,senin için.Hatta belki bir soru bile yöneltirler''Bayan kelimesi kullanımdan kalktı ama?''diyerekten,ben de sırıtarak''Biliyorum!''der ve kahvemden bir yudum daha alırım vesselam...
Senden ricam bu,bu kadar;ve inan bana,reddetmekten bile daha kolay...
Ama senden son bi'ricam var söz gereği kadınım;sesini duymayayım sakın,tenine dokunmayayım,seninle göz göze gelebilecek fırsatı tanıma bana,gülümseme bile görebileceğim şekilde,savurma saçlarını da öyle..Hatta mümkünse sen,var olduğunu bile belli etme bana.Emin olsam bile söylüyorum bundan sonra geri dönme,ne aşk ne arkadaşlık için gözüme gözükme...
Benim bile bir klişe kullanmamın vakti geldi de geçiyor güzelim;''Sorun sende değil,bende!''Kızgın,kırgın ya da küskün değilim sana.Kin de tutmuyorum sana,sana göre ne olduğunu bilmediğim ama kimileri için düpedüz saçmalık,delilik hatta sapıklık olan aşkımdan...
Nerede kalmıştım,hah''Saplantı!'',neyse sen onu boşver de asıl meseleye gelelim,biraz çay alır mısın?
Sorun bende ki yine ama yine herşeye rağmen kayıtsız kalamıyorum,tahmin edip-edemeyeceğin,senle alakası olan-olmayan yine her türlü şeyden sana karşı.Sanki hala kalp kapakçıklarımdan biri sana açılıyor da nefesim kesiliyormuş gibi vesselam.Adın milyonlarca insandan birine hitapen geçtiğinde,sana benzeyen simalar belirdiğinde falan...
Nereden nereye bak,bir zamanlar senin beni mecbur bıraktığın şeyi ben senden rica ediyorum,hayat işte...
Sen olmazsan diyorum daha faydalı olurum,tabiri caizse boşa gitmemiş olurum diye düşünüyorum.Yüzüm güler,işlerim hatta belki de kısmetim açılır belli mi?Kalabalığa karışırsın,herkes gibi karanlık olursun artık benim için,sonra da yerine bir başkası tayin edilir belki yukarıdan,belki senden daha iyi birisi-her anlamda-
Tüm bunlar olup biter ve birgün kırklı yaşlarımda hayatın deminden yine şimdiki gibi yudumlarken bana seni sorarlar;''Bir bayan vardı''diye kestirip atarım ben de,senin için.Hatta belki bir soru bile yöneltirler''Bayan kelimesi kullanımdan kalktı ama?''diyerekten,ben de sırıtarak''Biliyorum!''der ve kahvemden bir yudum daha alırım vesselam...
Senden ricam bu,bu kadar;ve inan bana,reddetmekten bile daha kolay...