Gelecek Umudu
Bi'umudum var şimdilerde,öyle kimselerin bitirmesine izin vermeyeceğim türden birşey;
Güya 30'lu yaşlarıma gelmişim,evim,işim falan olmuş.İş dediysem böyle yaz çiz işleri,başka da anladığım bi'sevme sanatı var ama kimse karşıma''beni sev,sana maaş bağlarım''dercesine bir tavırla çıkmadı..
Neyse işte senelerce yazmışım ve bir yayın evi bünyesine almış beni(İletişim Yayınları olsun isterim☺),birkaç tane ödül,plaket almışım falan biryerlerden,imza günleri falan yapmaya başlamışım..Belli bir kitlem olmuş,çok ünlü değilim belki ama sevenlerim çok seviyor gibisinden.Yazılarımdaki samimiyeti korumuşum senelerdir,hala o 13-14 yaşlarındaki velet olarak yazıyormuşum,değişmemişim hiçbir şekilde...
Duygularım da aynı kalmış,hayata bakışım,düşlerim,düşüncelerim,hatıralarım,eskilerim,yeniden beklediklerim,kısacası tüm benliğim.Tek fark o umutsuz,melankolik hal silinmiş bir zamanlar feri gitmiş olan o gözlerimden,coşku ve tutku saçar olmuşlar şiirlerim gibi.Neden mi?
Bu da hepinizin geleceğini umduğu malum kısım olsa gerek;
Bir kadınla tanışmışım,zarif,duygusal,6. hissi yüksek türden bir kadın..Kaşı gözü şu yana dursun hakikaten çok güzelmiş..Evlenmişiz işte,severek-sevişerek evlenmişiz.Her işi beraber yapıyormuşuz,ben yemeklere yardım ederken o da yazdıklarıma gizlice bile olsa konu oluyormuş...
Günün birinde bi'feryat figan hastaneye gitmişiz,bi'kız çocuğuyla geri dönmüşüz eve.Adı Şiir,ben koymuşum tabi bu adı.Onun da ağzı burnu bir yana,bir teni varmış ki pamuk,bir gülüşü varmış ki güneş,bir dudakları varmış aynı annesi;tarifi imkansız tabi,biraz tene yakın,biraz ince,biraz açık..
Gel zaman git zaman...Kızımın babası şair,kızımın babası aşık,kızımın babası da genç ya hala;getirmiş delikanlının birini önüme,eli yüzü düzgün,benim de biraz olduğum gibi telaşlı,titrek(ben ki yalnızca gönül mevzularında öyleyimdir)Çocuğa tek bir soru sormuşum;
''Öyle güzelsin ki ... ?''çocuk da bilmiş''Öyle güzelsin ki,kuş koysunlar yoluna!..''Verdim gitti,şiiri biraz seven adam Şiir'imi de sevebilirdi...
Sonrası da var bu hayalin hem de ohoo,neler neler..Ölümüme kadarını ince ince planlamışlığım var aslında bütün bir hayatımın;hatta ölümüm bile,duygusal olsun diye ara sıra düşünürüm,genelde geceleri..Allah'ım nasıl öleceğim?gibisinden sorarım;hayli umutlu mu,pek mi mahsunca..
Hayallerimin kadın kısmı,belki de sadece bu kısma kurduğum binlerce hayal olmasına karşın yalnızca umut etmek çok daha sağlıklı,yormuyor ve ayakta tutuyor.Ve bu zamana kadar her ne olup bittiyse,her kiminle;ne gözyaşları döküldüyse gözlerden,şiirler fırladıysa dudaklardan..Hepsi hikaye,şimdi ve geleceği sevmeye geldim...
Güya 30'lu yaşlarıma gelmişim,evim,işim falan olmuş.İş dediysem böyle yaz çiz işleri,başka da anladığım bi'sevme sanatı var ama kimse karşıma''beni sev,sana maaş bağlarım''dercesine bir tavırla çıkmadı..
Neyse işte senelerce yazmışım ve bir yayın evi bünyesine almış beni(İletişim Yayınları olsun isterim☺),birkaç tane ödül,plaket almışım falan biryerlerden,imza günleri falan yapmaya başlamışım..Belli bir kitlem olmuş,çok ünlü değilim belki ama sevenlerim çok seviyor gibisinden.Yazılarımdaki samimiyeti korumuşum senelerdir,hala o 13-14 yaşlarındaki velet olarak yazıyormuşum,değişmemişim hiçbir şekilde...
Duygularım da aynı kalmış,hayata bakışım,düşlerim,düşüncelerim,hatıralarım,eskilerim,yeniden beklediklerim,kısacası tüm benliğim.Tek fark o umutsuz,melankolik hal silinmiş bir zamanlar feri gitmiş olan o gözlerimden,coşku ve tutku saçar olmuşlar şiirlerim gibi.Neden mi?
Bu da hepinizin geleceğini umduğu malum kısım olsa gerek;
Bir kadınla tanışmışım,zarif,duygusal,6. hissi yüksek türden bir kadın..Kaşı gözü şu yana dursun hakikaten çok güzelmiş..Evlenmişiz işte,severek-sevişerek evlenmişiz.Her işi beraber yapıyormuşuz,ben yemeklere yardım ederken o da yazdıklarıma gizlice bile olsa konu oluyormuş...
Günün birinde bi'feryat figan hastaneye gitmişiz,bi'kız çocuğuyla geri dönmüşüz eve.Adı Şiir,ben koymuşum tabi bu adı.Onun da ağzı burnu bir yana,bir teni varmış ki pamuk,bir gülüşü varmış ki güneş,bir dudakları varmış aynı annesi;tarifi imkansız tabi,biraz tene yakın,biraz ince,biraz açık..
Gel zaman git zaman...Kızımın babası şair,kızımın babası aşık,kızımın babası da genç ya hala;getirmiş delikanlının birini önüme,eli yüzü düzgün,benim de biraz olduğum gibi telaşlı,titrek(ben ki yalnızca gönül mevzularında öyleyimdir)Çocuğa tek bir soru sormuşum;
''Öyle güzelsin ki ... ?''çocuk da bilmiş''Öyle güzelsin ki,kuş koysunlar yoluna!..''Verdim gitti,şiiri biraz seven adam Şiir'imi de sevebilirdi...
Sonrası da var bu hayalin hem de ohoo,neler neler..Ölümüme kadarını ince ince planlamışlığım var aslında bütün bir hayatımın;hatta ölümüm bile,duygusal olsun diye ara sıra düşünürüm,genelde geceleri..Allah'ım nasıl öleceğim?gibisinden sorarım;hayli umutlu mu,pek mi mahsunca..
Hayallerimin kadın kısmı,belki de sadece bu kısma kurduğum binlerce hayal olmasına karşın yalnızca umut etmek çok daha sağlıklı,yormuyor ve ayakta tutuyor.Ve bu zamana kadar her ne olup bittiyse,her kiminle;ne gözyaşları döküldüyse gözlerden,şiirler fırladıysa dudaklardan..Hepsi hikaye,şimdi ve geleceği sevmeye geldim...
0 Yorum:
Yorum Gönder