Alptuğ'un Mekanı

12 Ağustos 2014

11 Ağustos 2014

10 Ağustos 2014

09 Ağustos 2014

Son bir elveda demek istedim bugün sana,her ne kadar yine sana yazacak,yine seni yazacak olsam da.Veda etmekten nefret edenlerden değildim,sadece vedanın kalıcı olduğu hissi incitirdi beni.Bundan sonra hala sana yazınca bu nasıl veda olacak?Sanırım ben veda etmeyi bilmiyorum,belki de bilmek istemiyorum;o yüzden,vedadan nefret dahi edemiyorum...
Ama ne bileyim,sanki seni yazmazsam başka hiçbirşeyi yazmanın bir anlamı yok gibi;şimdi ben hayattan bahsedeceğim mesela binlerce insana,ama içinde sen olmayacaksın;gel de anlat şimdi,nasıl yapacaksın...

İçimdeki seni yine içime gömüp,ölülerle dolaşma vakti yüreğimde;yüreğim hiç boş kalmayacak,belki de sensiz;ama madem bu kadar içten istiyorsun,inşallah varlığınla yokluğunu bir edebilecek,hiç yapabilecek birşeyler olur...
Olmasa da razıyım ben;varsın çok acısın canım,varsın çok çeksin yüreğim.Ben sensizim,ben bensizmişim;çok sessizmişim,yazmışım,o da eserimmiş benim...

Hep dile getirdim bunu;senin sayende başladım yazmaya,fark edildim ve fark ettim kendimi;kimileri tebirk ve takdire boğdu,yuhalayanlar olmasa da beğenmeyenler de vardı.''Olsun!''demiştim bir zamanlar,en azından bir kere sen beğenmiştin...
Yine bir defa sana teşekkür edip öyle çekip gidiyorum;bugündostlarım ve sevenlerim,en çok da güzide okuyucularım tarafından''başarılı''anıldığım bu mesleğimde,gönümdeki olmayı başarıp yine gönlümdekini bir bir satırlara yazıp hissettirmemi sağlayabildiğin için insanlara.Bunu ben değil,sen yaptın;artık olmasan bile,yine de sen yapacaksın...

Senin yokluğunda yazdıklarım ve okuyucularım eşlik edecek bana,onların o benzersiz yorumları ile ufak ufak teselli edeceğim kendimi;ve yine her günün sonunda gözlerimi kararlı bir şekilde kapatabileceksem karanlığa,ah ne âlâ...

Kimileri sana kızıyor,bana kızıyor vazgeçemediğim için;ben bile kızıyorum,sen isteyip de ben yapamadığım için.Ama seni suçlayamam ben,ne olursa olsun;çünkü bir zaman sevmiş adam suçlamaya başlarsa,bu sadece onun acizliğidir...
Her duâmda olduğu gibi mutluluk dileklerimi sunuyor,sadece yaptığın tüm seçimlerin seni saf mutluluğa sürüklemesi dileğiyle uğurluyorum seni öylesine;ve inan ki içimden gelerek yapıyorum bunu,sana her yazıp söylediğim,yaşattığım ve yaşatmak istediğim şey gibi yine kalbimle...

İzninle''Elveda!''diyebilir miyim sana?Tıpkı duygusal bir filmin,Eylül ayında yere düşmüş yaprakların üzerinde çekilen o son sahnesindeki gibi;

Kararmış bulutların altındaki kurumuş yapraklarla bezenmiş yolda ağırca ilerleyen eski araba ve içinde sen,arkasından elveda diyen genç ise ben.Sonra yağmur yağıyor üstüme,şemsiyesiz adlırmadan ilerliyorum aksi yönde...