Kirli Yazı

Kaybedecek bir şeyim kalmadığına göre, korkum kalmadığına göre, yalnız kalmamak adına alttan alamayacak kadar yalnız kaldığıma göre "nihayet" okuyucu... Artık baştan başlayabiliriz. 

Kızma bana n'olur, ben bir gecede bu tahammülsüz, insanlıktan nefret eden adam olmadım; sen de biliyorsun ben her şeyi hep sevdim ve herkes için her şeyi denedim. Ama bu noktadan sonrası benim suçum değil. Artık geç. 

Dostluk yere batsın, arkadaşlık yere batsın, tanıdıktan ötesi yok artık; bırak tutuşsun kuru da yaş da, benden daha kül olamazlar ya?

En çok neye içerliyorum biliyor musun, üzülür gibi yapıyorlar. Dünkü çocuk değilim artık, bilmiyor muyum varlığımla yokluğum arasında olumsuz bir fark olmadığını, bilmiyor muyum ayıp olmasın diye ve göstermelik yanımdalıklarınızı, bilmiyor muyum gün sonunda herhangi birini hatta bir şeyi bile rahatlıkla bana tercih edeceğinizi. Benim için o kadar da içerlemediğinizi, umurunuzda bile olmadığımı...

Tek bir hatam var benim,

Başından beri yanıldığıma inanmaya çalıştım.

Şimdi dünyanın en iyi insanı gelsin, geleli otuz yıl geçsin gene güvenemem, sokulamam, candan olamam. Bana niye kızıyorsun bunun için okuyucu? Ben mi öldürdüm beni? 

Çok sert olduğum, gereken tepkilerin on katını hemen sorgusuz sualsiz verdiğim için beni suçlama lütfen, anlaşılabilir bir hassaslık var üzerimde, anlaşılabilir bir nefret var, görmediğin bir ölüm var.