Nihayet

Nihayet tatile çıkıyorum be,tam da kendimi yoketmek üzereydim.Sizce de vakti gelmemiş miydi,biraz rahatlamak ve sıkıntıları geride bırakmanın.11'inde Antalya'ya gidiyorum.Ama yine de yazmaya devam edeceğim.Çünki biliyorum ki daha yazılmaya değer çok şey var,mesela onun gibi.Evet onu önceden de neredeyse tüm yazılarımda yazdım,ama ben ne kadar yazarsam yazayım yetmez ki,yine anlatamam onu.O da beni anlayamaz.Zaten anlamayacak ama yine de benimkisi savaşın ortasında uçuşan beyaz bir güvercinin umudu sanki.Bilmiyorum,tatil hafifletecekmi o yalnız kuşun kederini.Neyse dostlar,olur da gözükmezsem,bilin ki ben biryerlerde sahte ve kısa bir mululuk yaşıyor ve birkaç saniyeliğine bile olsa onu düşünmüyorumdur.Elveda demeyeceğim,çünki geri geleceğim...