Söylemeseydim...
Geçen gün birkaç samimi dostumla muhabbet etme fırsatı buldum,hepsi de benim yaramda kendi dermanını ararcasına aynı şeyi söyledi bana.Onların da birer sevdiği vardı,ancak sevdiklerini bir vakit olsun söyleyememişlerdi.Ben de hepsine aynı tavsiyeyi verdim,''Söyle,en azından yapmadığın için pişman olmaz ve elinden geleni yaptığın için emin,gururlu olursun.''Korktu tabi onlar,her biri çekindi ve hiç biri de yapamadı...
Sonrasında da ben düşünmeye başlamıştım,acaba ben mi yanlışlık yapmıştım;yok ama bakın işte herşey yerli yerinde,elimden geleni,yapabildiğimi yapmıştım ve yapıyordum da.Sonrasında kendimi suçlamayı kesip biraz daha düşündüm,elbette''Acaba söylemeseydim,acaba hiç bilmeseydi ne olurdu?''
Ama yok,ben yine en iyisini yapmıştım eminim.Çünkü eğer öyle olsaydı muhtemelen aynen şu şekilde olacaktı;
Senelerce içimde en ufak kıvılcım yokmuş gibi davranır,bir süre sonra da direncim kırılır ve yıkılırdım,ya da can yakar,kalp kırardım bir şekilde.Eğer ki hiç birşey söyleyememiş olsaydım pişman ayrılırdım,çünkü söylemiş olsaydım şu an durumda olacağım aklıma gelmezdi o an,tam tersine söyleseymişim sanki herşey güzel olacakmış gibi kafamda dönüp duran o aşk senaryoları deli ederdi beni...
Ama şimdi de çok farklı değilim ha?Bakın işte,gördünüz mü;bana her yol aynı çıkıyor,her yola bir hüzün ve bir kasvet var.Yani şu zamana kadar yaptıklarımı değil de başka birşeyler yapsaydım sonuç yine aynı,aynı ve aynı...
Sanırım en başından beri korktuğum ihtimaldi doğru,yani o;onun için çıktığım her yol,dönüp aynı yalnız,bıkmış ve yorgun olan bana çıkıyor...
Sonrasında da ben düşünmeye başlamıştım,acaba ben mi yanlışlık yapmıştım;yok ama bakın işte herşey yerli yerinde,elimden geleni,yapabildiğimi yapmıştım ve yapıyordum da.Sonrasında kendimi suçlamayı kesip biraz daha düşündüm,elbette''Acaba söylemeseydim,acaba hiç bilmeseydi ne olurdu?''
Ama yok,ben yine en iyisini yapmıştım eminim.Çünkü eğer öyle olsaydı muhtemelen aynen şu şekilde olacaktı;
Senelerce içimde en ufak kıvılcım yokmuş gibi davranır,bir süre sonra da direncim kırılır ve yıkılırdım,ya da can yakar,kalp kırardım bir şekilde.Eğer ki hiç birşey söyleyememiş olsaydım pişman ayrılırdım,çünkü söylemiş olsaydım şu an durumda olacağım aklıma gelmezdi o an,tam tersine söyleseymişim sanki herşey güzel olacakmış gibi kafamda dönüp duran o aşk senaryoları deli ederdi beni...
Ama şimdi de çok farklı değilim ha?Bakın işte,gördünüz mü;bana her yol aynı çıkıyor,her yola bir hüzün ve bir kasvet var.Yani şu zamana kadar yaptıklarımı değil de başka birşeyler yapsaydım sonuç yine aynı,aynı ve aynı...
Sanırım en başından beri korktuğum ihtimaldi doğru,yani o;onun için çıktığım her yol,dönüp aynı yalnız,bıkmış ve yorgun olan bana çıkıyor...