Yara-ma

...Yapma bence, kan olacak ellerin çünkü, geçmeyecek üfleyince. Tedavisi yok bunun, kaçınılmaz olanı geciktireyim derken ömrünü heba etme; sen bugün bu yarayı sararsın, yarın yara olur o sargı.

Durdurma kanamayı
Kaynatma kırıkları
Yalnız başımı okşa
Düşünme yarınları

Gelme üstüme, bu sonsuz merhametini giderek çileye döndürecek bir karanlık gömülü içimde; hayır daldırma elini öyle, tutup çekebilseydin geçmişimi tümör gibi keşke ama yapamazsın işte.
Feda etme kendini bana, girmeye çabalama yarama; sonra bir şey gelecek başına, sen olacaksın -kendime açtığım- en büyük yara.

Duracak öylece orda geçmiş, o bise bakacak biz, kızımızı başımızı çevireceğiz; tek başıma yapamadım senle de savașamam, birkaç giden ve yakan için seni ateşe atamam. Dayanamıyorsun biliyorum, gözlerinin önünde eriyip bitmemi bana sor bir de; bir şey gelmeyişi kahrediyor elinden, bilmiyorsun, sen ki başıma gelen en güzel şey.
Yeter elin omzumdaysa, kafi kalp atışın burdan hissediliyorsa, dahası süstür anca.

Sen geleceksin ve ben, daha iyi olacağım en azından, adını öğrenmekle meşgul olacağım, sevdiğin şeyleri keşfedip sevmediklerinden kaçarak vakit geçirip, söz mutluluktan öleceğim; senden önce olsun isterim, hele bir gel de bunun için özür dilerim.