Neredesin

Kuşatma altında sanki hayat, elleri ceplerinde yürüyor şairler başları düşmüş. Neredesin sevgilim?

Bize pek yer yok gibi burda ama kaybolmuş çocuklar gibiyim, yerimden ayrılmasam mı seni aramaya mı çıksam bilmiyorum doğrusu nedir, doğruya en yakın şey iki dudağının birleşiminden süzülen nefesin uğruna ölmektir.

Kalabalık içinde bașbașayız sevgilim;

Benzeyip unutmadan bizi

Kurumadan kirleri üstümüzde

Sinmeden sevgisizlikleri, çıkıp gelsen

Bizi sevmiyorlar sevgilim, șiir okumuyor bu insanlar, birbirlerine sakınarak ve özenle bakmıyorlar, hasret nedir bilmiyorlar, hiç yalnız kalmamışlar. Neredesin sevgilim? Sensiz aşamam bu çabasız çağı... Tutabileceğim mesafede olduklarını bilmem gerekiyor ellerinin, dokunamasam da.

Burda kin güdüyorlar sevgilim, içten pazarlıklı buralar, biz buradan değiliz, neredeysen gel gidelim. Yalnız çıkamam yola, kalbî kanatlarım eski yaralar içinde; bilmem yeter sarmaya, yalnız düşmediğimi. Şiir büyük yazılır bilirsin, nerdesin?

Bizim gibi değiller sevgilim,

Kıyısına vurmuyoruz umurlarının

Söyle yetiyorken mahçup nefesim

Nerdesin, ne kadar kalasın bana?

Fazla yalnızım sevgilim,
Gel artık.
Yorgunum ama gücüm var
Gözlerine bakarak unutacak kadar